Vandaag veel afleiding gehad...
Het werkt wel, want het enigste wat ik in me hoofd haal is: was hij er maar bij. Verder niks meer...dan ben ik gewoon lekker bezig. Heb mijn leven opgepikt. Doe de dingen die ik altijd doe.

Maar toch, na al die tijd mis ik hem nog steeds. Ik wil mijn hoop nog 2 kansen geven.
Als de situatie zich dan niet verbeterd heb ik besloten er een eind aan te maken, dan wil ik niks meer met hem te maken hebben. Geen contact meer.
Zijn houding tegenover mij is zo verwarrend. Hij doet zo verdacht met alles, alsof hij nog steeds wilt. Maar w8 op een signaal van mij, dat ik hem nog steeds leuk vind. Ik houd me erg sterk...daarom laat ik niks los.
Meerdere hebben het bevestigd, hij wilt je aandacht maar jij negeert hem volkomen. Weten ze wel wrm ik hem negeer? Gwn om mezelf te beschermen.
Daarom wil ik de volgende keer als ik hem zie hem niet meer negeren, maar mijn gevoelige kant weer te laten zien, en dat is iets wat ik altijd al lastig gevonden heb.

Heb ik de kracht om mijn eigen gebouwde muur af te breken? De muur waar zo'n tijd overheen is gegaan om te bouwen? Gaat me dat lukken...
Vreemd toch? Je bouwt een muur om jezelf te beschermen, en dan wil je die toch helemaal neer gaan halen? Ik zie wel of het de moeite waard was geweest, of ik niet weer binnenkort de stenen bij elkaar raap en maar weer cement aanmaak om vervolgens opnieuw een muur te gaan bouwen. Eentje die zelfs bestendig is tegen mijn eigen kracht. Misschien moet ik wel helemaal door mn ex in de grond worden getrapt uiteindelijk, want ik schijn het na al die tijd nog steeds niet te begrijpen.

Vandaag haalde ik de gedachte in mezelf van: ik ben niet alleen hem aan het kwijtraken, maar hij mij ook.

Had laatst ook gedroomd over hem. Eergisteren. Ik was jarig en zijn 2 beste vrienden kwamen op visite bij me en mn ex was mee. Ze gaven me allebei een kado en mn ex was verlegen en afwezig. Zoals hij wel eens vaker was nadat het uit was. Ze gingen vervolgens weg en iemand kwam naar me toe lopen.
Diegene gaf me een kadootje en zei: dit is nog van K. Hij durfde het je niet te geven. Maar toen was hij al weg...en ik kon hem niet eens bedanken. Ik had hem weer genegeert. Voelde me zo rot in die droom. Ik denk dat het me wou vertellen dat als ik zo door blijf gaan met negeren, ik er nog spijt van ga krijgen.
Dat ik spijt krijg dat ik nooit met hem was gaan praten, of wat dan ook.
Daarom wil ik hem niet meer gaan negeren zoals ik altijd al deed. Dit keer stap ik ook eens op hem af en geef ik hem mijn aand8 als hij daarom vraagt.

Het zal heel lastig voor me worden om op te gaan geven. Ik hoopte altijd dat het hoge woord eruit zou komen, en toen het eruit kwam op één of andere manier, toen drong het niet tot me door. Als ik nou op die ene opmerking was ingegaan dan waren we misschien al samen geweest. Dus ik wacht nog ff af, en dan geef ik het echt op. Dan is het tot me doorgedrongen hoop ik dat dit geen zin meer heeft. Ik het uit mijn hoofd moet zetten en verder moet gaan. Het zal me opnieuw kapot maken, maar laten we hopen dat mijn nieuwe leven die na dit weekend van start gaat me erdoor heen gaat helpen.
Laten we zeggen, ik bouw een totaal nieuw leven op ergens anders, ook in een andere stad. Ver vandaan van hier. Een nieuwe identiteit, nog geen verleden, moet er zelfs nog vrienden gaan zoeken want ik ken er helemaal niemand. Ik moet daar nog een toekomst gaan bouwen. Laten we hopen, dat dat leventje me veel goeds gaat brengen als het oude zich niet meer wilt aandringen...

Liefs,
Dearest...