Hoi,

ik ben pas nieuw en wil even mijn verhaal kwijt.

Ik heb 4 maanden een relatie gehad, in die 4 maanden heb ik ook leuke en minder leuke momenten gekend. Dit was eigenlijk mijn 1ste echte relatie waar ik voor wilde gaan. Eerder was ik er niet aan toe aan relaties. Ik heb mijn ex ontmoet via relatie planet en het klikte enorm tussen ons. Wij werden verliefd en na een week hadden we in het echt ontmoet en kregen een relatie. Ik was nog maagd, had hem ook in vertrouwen gezegd en hij had er begrip voor.

In de relatie was hij heel lief en hij zei vrij snel dat hij van me hield, dat ik geweldig was etc. Hij wilde me vaak zien en ik hem ook maar ik zat nog in opleiding en had het ook heel druk met leren, dit was mijn laatste jaar en had best veel stress en spanningen. Hij kon daar eerst wel tegen en had geduld ook de seks was best moeilijk, ik was vaak gespannen en dan lukte het niet. Hij zei dat dit wel goed komt en dat ik me er niet druk om hoefde te maken.

In het begin van onze relatie ging hij ook soms te hard van stapel, begon al over trouwen, hoe ik erover dacht. Hij had ook over kinderen, hij wilde graag voor zijn 30ste kinderen krijgen en vroeg mij om met hem 1 te gaan maken op zijn verjaardag in sept. toen ging ik al bijna geen 2 maanden met hem en had ook soms over samenwonen enzo. Ik had er soms een benauwd gevoel van en had hem ook een paar keer gezegd dat ik niet zo snel wilde en gewoon rustig aan wilde opbouwen.

Hij was militair, had ook soms een macho gedrag en was soms egocentrisch. Hij maakte soms opmerkingen wat mij kwetste. Ik werd daar onzeker van en kon af en toe er niet tegen, ook als hij zich zo beter voor deed. Ik kon ook zijn gevoelige plekjes en hij zei ook heel vaak dat hij van me hield of hij zei ik heb je lief. Ik zei die dingen niet zo vaak. Ik merkte ook soms dat ik twijfelde en dat wilde hij niet, hij zei dat ik me niet druk moest maken over onze relatie. Hij vond me perfect zoals ik was.

Als hij moe was en hij was chagrijnig dan liet hij dit op me af, dan had ik opeens alles fout gedaan. Zoals de laatste keer, hij voelde spanningen tussen ons ook qua seks, hij moest oppassen wat hij zegt en deed tegen mij, hij kon opeens niet meer zichzelf zijn ( eerst zei die dat hij juist rustiger werd,op zijn gemak voelde ) als ik zo door bleef gaan raakte ik hem nog eens kwijt. Dit wilde ik niet, ik hield van hem ondanks mijn spanningen, ik had ook examens te gaan enzo en zat met andere dingen. Ik weet van mezelf dat ik me gauw druk maak en soms onzeker ben maar ik was ook meelevend, toonde interresse in hem, was lief voor hem etc.

Toen hij mij die dingen vertelde, was hij erg moe en lagen in bed dus we konden er niet goed over praten, hij was best hard maar ik realiseerde ook dat ik niet zo door moet gaan. Ik wilde me veranderen, zeker zijn en me niet zo druk maken en genieten van onze relatie. Hij had die week te horen gekregen dat zijn contract was beeindigd en hij wilde het ook niet verlengen, hij ging ander werk zoeken en had er ook een gevonden. Hij moest opeens om de haverklap regelen en was een hectische gedoe. Hij had een nieuwe baan en in die week ging het ook slechter tussen ons. Ik wilde me juist veranderen en deed er wat aan maar hij liet weinig van zich horen en deed anders dan normaal, afstandelijker. Ik voelde dat het uit ging en zo was het ook, hij kwam bij me langs en vertelde dat hij niet met mijn onzekerheid om kon gaan en dat hij op moest passen wat hij zegt en doet. Ik was juist heel rustig en hij begon te huilen. Ik had het zien aankomen maar dacht ook dat je ervoor kunt vechten.

Maar ja dit had niet mogen zijn. Hij wilde vrienden blijven en als er wat met me was dat ik bij hem terecht kon. Na 2 dagen kwam ik erachter dat hij een nieuwe vriendin heeft, dat deed pijn. Hij had me dit niet eerlijk gezegd en voelde me bedonderd en kwaad. Maar ik liet niets van me horen, nu nog niet. Hij liet ook niks van zich horen. ( is nu 2 weken uit ). Ik vind dat zo gemeen, heb gelukkig goede steun en een vriendin van mij is ook pas vrijgezel geworden dus dat komt goed uit.

Soms pieker ik en denk dan dat ik hem bepaalde dingen niet kon geven wat hij wilde, misschien dat die nieuwe vriendin dat wel kan geven. Ik denk dan soms had ik dat maar wel gedaan, was hij nog misschien bij me gebleven en geef mezelf dan de schuld. Hij lijkt er niet mee te zitten en is me vergeten, heeft het nu veel te druk met zijn nieuwe vriendin. Waar ik het meeste mee zit is dat hij niet eerlijk is geweest maar ik moet ook verder met mijn leven. Ik probeer te genieten en zie dit als een leermoment.

Doet wel goed om dit even van me af te schrijven.