Lieve schat, mijn maatje , lieve lieve vriend....

Ik zie de pijn in je ogen , de schaamte omdat je weer de fout bent ingegaan....
De onmacht , angsten en depressie , je vragen aan mij , de tranen en het niet meer willen...
Samen vechten we ons een weg ,zoekende naar een lichtpuntje , want er moet iets zijn die dit kutgevoel kan ombuigen. De negatieve gedachtes kan ombuigen , de wil om te leven zinvol laat maken , de kleine dingen te zien en daarvan te kunnen genieten. Dat dus..... maar vooralsnog zie jij dit niet ..

De hele avond geen appje.. de andere ochtend ook niet . Om 21.14 gisteravond voor t laatst online....
Ik app je maar krijg geen reactie ,sterker nog je tel lijkt uit te staan. Ik blijf checken of je online komt , mijn onrust neemt toe , Ik geef het tot 13.00 de tijd ,als ik dan nog niks heb gehoord ga ik actie ondernemen.
Ik probeer je te bellen en kijk op de app , niks veranderd , je bent er niet. Paniek slaat toe ....zou je nu toch echt .... ? intense innerlijke pijn voel ik en ik weet dat ik nu naar je huis moet om te kijken. Ik moet het ook weten misschien heb je hulp nodig en is elke minuut wachten er eentje te lang?

Ik rijd naar je woning , kijk door de ramen en zie dat je thuis bent . Ik probeer de deuren , allemaal op slot , bel een aantal keren aan ... roep door de brievenbus en bonk achter op het raam. Er gebeurt helemaal niks.....
Daar sta je dan , probeer rustig te blijven en na te denken, mijn handen trillen en ik weet gewoon even niet wat te doen. In mijn fantasie zie ik hem dood op bed liggen , schuim op zijn mond ....ik wil zo niet denken....alles is oke , alles is oke .... ..het komt goed...
Ik sta al 10 minuten bij zijn huis en eigenlijk durf ik ook niet meer aan te bellen omdat ik niet de aandacht van de buurt wil trekken.
Ik bel zijn ouders dan maar , wil ze niet ongerust maken maar ik zie geen andere uitweg, ik leg het kort uit over de telefoon en zij zeggen direct te komen met een sleutel . Boven tref ik hem aan ,ligt doodstil ...ik hou mijn adem in , voel het bloed uit mijn hoofd trekken, alsjeblieft.... alsjeblieft ...laat het niet zo zijn...
We roepen zijn naam , raken hem aan en langzaam komt hij bij ....Goddank ....
De tranen schieten hem in de ogen, ik aai over zijn hoofd en vraag zachtjes , waarom huil je pop? hij zegt; ik had zo gehoopt niet meer wakker te worden....
Ik voel me een egoist en een verrader , want ik wil hem hier houden .....