Er zijn momenteel 0 gebruikers en 1 gast online.
Mijn story...
Na een maand meelezen herken ik zoveel verhalen, verdriet, onmacht.... Dus nu een blogje van mij.
Na een relatie van 5 jaar uit elkaar gegaan vorig jaar omdat hij ' het niet meer wist'.... Na 3 maanden kwam hij terug vol mooie woorden maar helaas ook dit liep stuk vlak voor de zomer. Volgens hem mogelijk bindingsangst... Herkenbaar want elke keer als de relatie hechter werd en ik over onze toekomst sprak, blokkeerde hij en nam hij afstand...
Vele time-outs en verdriet later ben ik ermee gestopt.
En nu, het verdriet, dat kut gevoel dat je er alleen voor staat. De onmacht dat het al die lieve, leuke vriendinnen wel lukt... En mij niet, een man vinden die zich net als mij, kan en wil binden.
En ik vind het zo oneerlijk... En ik wens iedereen alle liefde en geluk toe maar tegelijkertijd doet het zo'n zeer dat het mij niet gebeurt/net lukt.
Altijd maar moeite doen om af te spreken... Geen single vriendinnen die 'het snappen'.... Zucht. Alleen maar hartverwarmende verhalen van mijn vriendinnen over hun partners. En ondanks dat ik blij voor ze ben, raakt het mijn verdriet... Waarom ook ik niet....
Klinkt erg treurig en aardig slachtofferig, maar het voel soms zo eenzaam en zo uitzichtloos....
- Wende's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
herkenaar! ; ( probeer niet
herkenaar! ; ( probeer niet te vergelijken. onze tijd is gewoon nog niet gekomen!
wow wat ongelofelijk
wow wat ongelofelijk herkenbaar.... ik heb ook weer even zo'n avond, voel me grieperig, een uur geleden weer eens alleen thuisgekomen van een dag hard werken. Ik doe heel vaak mijn best om de sterke vrouw te zijn, en positief te blijven, maar vanavond overviel mij dan weer het gevoel: waarom lukt het nou gewoon niet? Waarom zit er nou niet bij mij een lieverd op de bank met een kop thee die me lekker instopt
. Vond ook weer eens iemand leuk en die ziet me slechts als een vriendschap. Mijn collega zat de hele pauze te miepen over alle leuke dates die ze had, andere collega over haar zwangerschapsverlof, ik dacht kunnen we alsjeblieft over iets anders praten? Ik kan je vertellen dat je dus absoluut niet alleen staat daarin, mijn zus heeft ook precies hetzelfde. We kunnen niet anders doen vrees ik dan af en toe eens lekker flink zwelgen in ons verdriet en ons daarna maar weer opstellen als de zelfstandige en sterke vrouwen. Maar het wordt er voor mij niet makkelijker op om mijn hart elke keer maar weer open te stellen en te blijven hopen.
Bedankt meiden ! Dacht net
Bedankt meiden
!
Dacht net toevallig, zou het liggen aan dat iedereen maar denkt... Die W., wat een sterke meid. Maar ja, achter die sterke attente meid, zit ook gewoon dat meisje die ook een verlangt naar blijvende liefde...
Maar ik hoor heel regelmatig, goh wat sterk van je, wat moedig...hoe je je hierdoor heen slaat... Maar om nou telkens weer te gaan vertellen hoe het echt gaat....!
Fijn dat dat wel hier kan, slaap lekker voor iedereen!
uhuh dat ik sterk en moedig
uhuh dat ik sterk en moedig ben dat weet ik nou ook wel, maar wat kan je anders, je moet wel... zou dat een keertje op willen geven en gewoon een keer mogen genieten van een echt diepe en blijvende band met iemand.
@Wende
Hey
Zoals evee zegt: Ons tijd komt ook nog wel! Ik weet dat het soms moeilijk te geloven is en dat alles zo oneerlijk lijkt soms, maar het kan niet altijd blijven regenen hé... En je bent niet alleen, er zijn hier op deze site nog zoveel mensen die zich net zo voelen als jij en ik. Kop op! liefs
Hoi Wende
herkenbaar gevoel....en toch..... als er zoveel vrouwen en mannen zijn die allemaal hetzelfde willen gaat er eentje tussen zitten die ook bij ons past
:)
Hey
Dit is heel erg herkenbaar!
Als eerste wil ik even zeggen, voor het geval je het nog niet had begrepen; ik ben homo.
Ik heb hier ook eerst een aantal verhalen gelezen. Erg heftig maar ook erg herkenbaar, ook dat van jou. De setjes die je soms rond ziet lopen (vooral als ze hand in hand lopen), wordt ik soms ook nog verdrietig van, dat is nu wel al een heel stuk minder. Maar het slijt wel. Alleen vergeten kan je het nooit.
En inderdaad maar weinig mensen die het echt (willen) begrijpen. Mensen die het hebben meegemaakt, begrijpen het (meestal). Ik heb een vriendin die het heel goed begrijpt, omdat ze het ook heeft meegemaakt (althans geen scheiding dan), dus daar kan ik wel goed mee praten erover. Het is zo gek; je leven staat gewoon op zijn kop. Geen contact meer met schoonouders, schoonfamilie. Dat is allemaal grotendeels over, terwijl ik er wel regelmatig contact mee had. In een klap weg.
Ben jij ook gescheiden of dat niet? Heb je behoefte aan een nieuwe relatie of dat niet... Ik heb dat wel heel erg gehad, maar hoe harder je zoekt, hoe meer je tegenkomt wat je niet wil vinden. Dus ik laat het maar gewoon over me heen komen als er een leuke man voorbij komt...
Ik ben niet gescheiden (ben
Ik ben niet gescheiden (ben niet zo van het trouwen), maar wel 2 lange relaties achter de rug met samenwonen (12 en 5 jaar).
En ik ben niet op zoek, sterker nog. Nu even niet. Na mijn vorige breuk juist (na een tijd) genoten van het alleen zijn, nieuwe dingen doen etc.
En tja, gek eigenlijk dat ik aan toch van slag ben door die happy stellen
... Waarschijnlijk zit ik nog in die k@t fase van het terugkijken, hem missen.
Super dat je al voor een leuke man openstaat, hopelijk komt die fase voor mij ook weer snel.
Re
Hey Wende,
Ik snap wel dat je er geen behoefte aan hebt. Je 'hart' is er gewoon nog niet klaar voor, denk ik. Ik heb kort nadat het uit ging een vriendje gehad, maar dat ging al snel over omdat ik nog veel te veel met mijn ex bezig was. Ik wilde toen gewoon niet alleen zijn. Maar je moet het toch alleen verwerken.
Knap dat je toch alleen kon en wilde zijn. Ik kon en wilde dat helemaal niet. Komt ook omdat ik in de periode voordatdat het uitging best veel alleen was, omdat hij steeds wegging met die ander. Ik begrijp echt niet waar je dan mee bezig bent, van beide kanten eigenlijk niet.
Gelukkig dat je niet bent getrouwd, gelukkig, omdat het toch een heel gedoe is als je gaat scheiden. En neemt ook weer heel veel tijd in beslag. En zolang ben je eigenlijk toch weer met je ex bezig.