hallo,

ik ging me normaal niet registreren op deze site, maar ik heb beseft dat het vaak erg oplucht om je verhaal eens te vertellen. Bij deze dus mijn verhaal.
Op mijn 16de ben ik een relatie begonnen met een jongen die 1 jaar ouder is. Alles ging goed, laat zeggen dat het mijn 1ste serieuze relatie was. Hij was toen 17 en ik wist wel dat hij al 2 relatief lange relaties achter de rug had. Maar al van bij het begin was er een van zijn exen, die me constant probeerde zwart te maken door te vertellen dat ik helemaal niet leuk was, en door foto's op te sturen waarop ik verkleed ben als punker ( zodat hij dus zou zeggen van: ieuw zo'n lelijke). Ik moest haar dus al van bij het begin niet hebben, en zij mij blijkbaar ook niet. Toen heeft hij gezegd dat het moest gedaan zijn, en dan heeft ze ons ook effectief met rust gelaten.
Maar ze zaten nog samen op school, zij wel een jaar lager. Ze kregen dus plots weer contact met elkaar, en dat wist ik ook. Ik hoorde via via dat ze samen ergens in een park zaten, dat ze samen naar huis fietsten, en ik kon er niet meer zo goed tegen. We hadden er vaak discussies rond, maar hij zei me telkens dat het alleen maar een vriendin was, en dat ik hem niet kon verbieden om haar te zien enzo. Maar ik bleef het, en vooral haar, niet vertrouwen.
We waren ondertussen een half jaar samen, toen mijn mama riep dat er een meisje belde voor mij. Het was dus die exvriendin. Mijn vriend nam de telefoon over, en zei dat ze ons met rust moest laten en legde toe.
Maar ze belde constant terug, want ze wou mij spreken maar hij nam op en legde toe.
We gingen slapen en ik keek nog rap even naar mijn emails, en ik zag een mail van haar met als titel "surpriiiise". En in die mail stond: " vraag eens aan X waar hij was toen jij op werchter zat, vraag eens aan X waar hij was toen jij X was" enzovoort. Eronder stond: "wel kga je het antwoord es geven meisje: BIJ MIJ, en met welke hoofdactiviteit? Seks. seks seks seks en nog niet van de slechtste. Nog veel succes met je relatie maar het zou maar dom zijn om nu nog bij hem te blijven."
Ik wist niet wat ik las, en keek naar mijn vriend. Hij ging op zijn knieen zitten en zweerde dat het allemaal gelogen was, dat ze hem gewoon terug wou, enzovoort. Ik ging even liggen en vroeg of hij haar die dagen die ze mij vertelde, ook niet gewoon gezien had. Hij zei van wel, maar dat ze gewoon iets gaan drinken waren. Toen was ik al enorm boos, omdat hij gelogen had tegen me, en achter mijn rug met zijn ex afsprak.
Ik heb hem toen gewoon buitengezet.
De volgende morgen belde ik naar hem en zei dat ik eens een gesprek wou met hem EN zijn ex, zodat het zijn woord tegen het hare was. Hij zei dat er een vriend belde, en dat hij direct zou terugbellen.
Hij belde en zei: " het was toch geen vriend die belde, het was Y (zijn exvriendin). En elk woord, elke letter van wat er in die mail stond, is waar".
Ik wist niet wat ik hoorde, ik flipte volledig, ik smeet me op mijn bed en ik kwam er niet meer uit.
Ik wist echt niet wat te doen, ik voelde me zo belogen en bedrogen, terwijl alles zo goed ging! Maar het ergst vanal vond ik, dat ik ergens "verplicht" was om het gedaan te maken, dat ik hem dus niet meer zou kunnen knuffelen enzovoort. Dus ik belde met de vraag of hij me graag zag, en hij antwoordde 'meer dan ooit'. Ik vroeg of hij direct naar mijn huis wou komen en dat deed hij ook.
De hele dag hebben we op mijn bed gezeten en gepraat en gehuild. De hele dag. Hij vertelde me dat het puur voor de seks was, dat zij 3 maal naar zijn huis is gereden. Ze hadden al seks gehad in hun relatie, dus was de stap minder groot zei hij. Maar hij had er ook enorm veel spijt van. Hij schreef mooie teksten waarin hij alles uitlegde. Hij had me dus 3 maal bedrogen met haar, en op een moment besefte hij waar hij mee bezig was en hoe egoistisch hij wel was en heeft haar duidelijk gemaakt dat hij het niet meer wou. Toen ik het teweten kwam was het 1,5 maand geleden dat hij me voor de laatste keer bedrogen had en die laatste maand was de leukste maand uit onze relatie. Uiteindelijk besloot ik om het gewoon even te laten rusten en dat ik hem zeker niet kwijt wou.
2 dagen erna vertrok ik voor een weekje als monitor op kamp. Dat heeft me veel deugd gedaan, even weg van mijn problemen, en daar was ik constant bezig met vanalles. Als ik terugkwam, gingen we gewoon verder als voordien met vallen en opstaan. Hij had zijn ex laten weten dat hij haar gewoon gebruikt had voor seks en had ook voor de rest alle contact verbroken. Hij ging me vanaf toen gelukkig maken en alles voor me doen.
Uiteindelijk heb ik het hem ook kunnen vergeven, maar het heeft altijd parten blijven spelen in onze relatie.
Nu, 2 jaar na de tijd dat hij me bedrogen heeft, maakt hij het gedaan. Plots, zomaar. Hij kon het niet meer, hij wou vrij zijn. Hij zei dat er zeker niemand anders was en hij beloofde dat hij er zeker nog ging zijn voor me.
De eerste dagen stuurde hij meteen terug als ik zei dat het niet zo goed ging met me. Hij zei dat het allemaal in orde ging komen, en troostte me. Ik aanvaarde het allemaal wel, ik kon er perfect mee leven zelfs want ik had altijd gezegd dat ik nog geen relatie wou van "voor altijd". Ik wou nog eens proeven van de wereld zeg maar en de laatste weken waren we eerder vrienden. Maar ik wou wel nog contact hebben met hem, weten dat hij nog bestaat, en er nog is voor me. Maar daarna begon hij bozer en bozer te doen, en hij zei dat hij het niet meer kon. Dat hij het moeilijk had om nu nog tegen me te praten, dan veranderde er niet zoveel zei hij. Ik kon dat niet aanvaarden, hij had het beloofd, en ik had het nodig. Ik stuurde dus mails om te zeggen dat het zo echt niet ging voor mij. Hij stuurde terug dat het tijd werd dat hij eerlijk was tegen me... en hij zei dat hij iemand nieuws had leren kennen en dat het onmogelijk was om dat tegen te gaan, dat je er zelf niet kan aan doen als je verliefd wordt. Hij zei ook dat hij aar nog niet kende toen hij het gedaan maakte met mij. Hij is na de breuk beginnen praten op msn met een meisje, en heeft dan 1 keer met aar afgesproken en is er nu mee samen. Een week na mij. Na een relatie van 2,5 jaar begint hij na een week al een relatie met iemand die nog 2 jaar jonger is dan mij? Ik snap het niet. Hij kan mij toch onmogelijk al vergeten zijn? Hij moet onze momenten toch ook ergens missen? Hij vervangt me gewoon door een ander.
Ook dat aanvaarde ik, maar ik wou gewoon dat hij mij niet liet stikken als vriendin. Maar dat kon hij niet opbrengen zei hij, hij wou geen contact meer met me...
Vorige week was er iets te doen in stad, en daar zag ik hem al met zijn nieuwe vlam. Het was vreselijk voor me om hem daar te zien zitten ( na een week!) met een ander meisje, te knuffelen enzo, alsof er nooit iets gebeurd was. Bovendien wist hij dat ik daar was en dat ik hem kon zien. brrrr
Op een gegeven moment kon ik het echt niet meer aan en ben ik ernaar toe gelopen, en ben ik achter hem gaan zitten en beginnen wenen. Ik heb alles gezegd tegen hem, en zij kon het ook allemaal horen. Ik vroeg hoe hij mij dat kon aandoen, na alles wat ik hem vergeven heb, na alles dat ik voor hem had gedaan.
Nu is hij nog bozer. Ook ik heb mijn gevoelens van liefde voor hem, omgezet in haat. Niet volledig natuurlijk. Maar ik wil hem ook nooooit meer terug hebben, hij heeft me alleen maar gekwetst en ik had hem al veel vroeger aan de deur moeten zetten.
Overmorgen vertrek ik voor een maandje naar Barcelona, dus dat zal me hopelijk deugd doen om alles te laten zakken.
Ik hoop gewoon dat hij ooit nog beseft wat hij mij aangedaan heeft en zich ervoor excuseert. Me zoveel pijn doen en me dan als een blok laten vallen... Ik wens het niemand toe.
Toch probeer ik me zo sterk mogelijk te houden en ga ik nu veel uit met vrienden enzo. Hij is het niet waard om voor te wenen, maar toch is het zo moeilijk. Vooral als ik alleen ben, 's avonds in bed bijvoorbeeld, en dan de gedachte dat hij daar nu bij iemand anders ligt. Het is vreselijk!