Mijn verhaaltje

afbeelding van Paulus

Hoi iedereen,

Ik ben net nieuw hier en wil graag mijn verhaal doen:

Afgelopen dinsdagavond kwam mijn ergste nachtmerrie uit. Mijn vriendin vertelde dat ze gevoelens heeft voor haar beste vriend. Ik had het kunnen zien aankomen natuurlijk, eigenlijk niet zo vreemd want we dachten dat we bij elkaar gelukkig zouden zijn. Niets bleek minder waar. We gingen elke zaterdag appart uit zij naar haar vrienden en vriendinnen en ik naar de mijne. Stom natuurlijk want we hadden eigenlijk samen uit moeten gaan. Ik realiseer mij dat nu al te goed maar ik kan de huidige werkelijkheid niet veranderen.

Nu is mijn persoonlijke hel compleet. Ik heb geen vaste baan (alleen een tijdelijke voor een uitzendbureau) en ik heb geldproblemen. Ze is voor mij de enige die mij op de been houdt en ik ben zo bang om haar kwijt te raken. Ik moet er wel bij zeggen dat we nog niet uit elkaar zijn. Tja, de welbekende zin : Men weet niet wat men heeft totdat je het kwijt raakt is volledig bij mijn situatie van toepassing. Ik wil er nu volledig voor gaan om recht te breien wat er fout is gegaan. Ik kan het niet aan als ze weggaat. We wonen samen sinds een jaar en het voelt gewoon goed. Voor haar misschien niet goed genoeg anders zou zij niet twijfelen uiteraard. Ik huil bijna elke dag en vreemde gedachten beheren mijn bewustzijn.

Het enige wat ik kan doen is mijn best doen om te laten zien hoeveel ik nog van haar hou. Misschien komen haar gevoelens nog terug. De tijd zal het leren denk ik....

Groetjes Paulus

afbeelding van Bert85

Raad voor Paulus

Hoi Paulus,

Dat valt als een blok op je maag als je dat te weten komt h?ɬ©. Ik weet er alles van, mijn ex had ook gevoelens voor een ander, maar zij bleef er wel contact mee houden op ?ɬ©?ɬ©n of andere manier. Ik heb toen geprobeerd veel begrip te tonen, maar wel gevraagd of ze het contact wou verbreken. Dat had ze wel gedaan, maar op msn bleef ze er wel mee bezig en dergerlijke.

Ik zou kunnen zeggen dat ik ze heb weggejaagd door mijn vraag dat ze er geen contact meer mee had, maar zo voelde ik me er het best bij. Ach ja , waarschijnlijk is op dat moment gewoon gebleken dat zij onze relatie ook niet meer het van het vond. Op dat punt kun je wel gelijk hebben dat ze dan iets mist, maar ook niet meteen. Het is ook eens leuk als je iemand nieuw tegenkomt en die je aandacht geeft. Na verloop van tijd komt in iedere relatie wel sleur, het is kwestie van er eens een draai aan te geven.

Kijk, ik zou je ?ɬ©?ɬ©n advies willen geven dat mss wel een beetje kan helpen: wees niet de sloef die de indruk geeft die het hemzelf geen zak kan schelen wat ze nu gaat doen maar wees in jouw geval ook niet de man die om de haverklap op ?ɬ©?ɬ©n of andere manier vraagt wat ze nu gaat doen en weet of ze eruit is. Je hebt wel dat recht om dat te weten, maar zo zal je haar enkel zijn richting uit drijven. Dus best niet in extremen vallen. Je zou wel eens met haar kunnen praten of ze iets mist in jullie relatie.

Dit hoeft niet perse het einde te betekenen, iedereen komt wel eens iemand tegen waarvan hij/zij denkt: hmmm... Tot hiertoe blijft het bij gedachten. Het enige wat je kan doen is laten zien hoe graag je haar ziet, voor de rest heeft zij het in handen. Het enige wat ik als raad kan geven uit mijn eigen ervaring: drijf haar aub niet weg door er voortdurend de nadruk op te leggen en de jaloerze bok uit te hangen... Tenslotte zal zij ook nog wel van jou houden vermits zij het jou vertelt, dus respect is er zeker van haar kant. Het is dan ook normaal dat dat respect wederzijds moet zijn. Wat je misschien kan doen, is even een rustpauze inlassen en elk eens nadenken wat jullie willen. Als je elke dag met elkaar wordt geconfronteerd is dat moeilijk om even afstand te nemen. Het zijn natuurlijk maar suggesties. Ik hoop echt van harte dat jullie er uit kunnen komen.

Als laatste wil ik nog dit zeggen: verwijt jezelf niets! Als je jezelf bent gebleven en je bent goed geweest voor haar, is er absoluut niets meer wat je had kunnen doen. Samen met haar weggaan had daar heus niets aan veranderd. En mocht het mislopen (maar zover is het nog helemaal niet), je kunt dat leven aan hoor, daar ben ik van overtuigd. Je hebt het al je hele leven aangekunnen, waarom zou dat anders zijn? Sta op je strepen, maar respecteer haar ook dat ze met twijfels zit. Haar te veel laten voelen hoe verkeerd die twijfels wel zijn zal haar misschien wel wegjagen. Nu ja, ik hoop echt dat je uit deze dip uitkomt.

Veel sterkte en veel succes gewenst!!!

Liefs, Bert.