mijn verhaaltje...

afbeelding van sunlight

Hey lieve mensen,
Het doet me goed jullie verhalen te lezen, ik herken alles wat er staat, elk woord en elke traan. Ik heb eerder liefdesverdriet gevoeld, ik weet hoe het is om tot op de grond toe kapot te zijn. Ik weet ook dat het weer over gaat... dat intense missen, de intensheid gaat eraf. Het duurde bij mij jaren voor ik hem een plek kon geven, maar inmiddels heeft hij die.
Nu is het weer misgelopen met iemand. Het was supergezellig en leuk tussen ons, alleen kwam hij net uit een lange relatie en wist even niet meer wat hij emt zichzelf aan moest. Tenminste, zo bracht hij de terughoudendheid die ik vanaf het begin af aan voelde. Hij wist even niet meer wat hij wilde met zijn leven, wie hij was en het voelde voor hem alsof dingen te snel gingen. We konden erover praten, ik wilde het een kans geven om te groeien... Maar hij bleef maar twijfelen en kon zijn hart niet geven. Uiteindelijk was ik degene die de discussie moest beginnen over of we nou echt wel zo door moesten gaan. Hij kon de stap niet zetten. Zodra ik aangaf dat ik het echt niet meer trok zo was hij het nog meer met me eens dan ikzelf. Hij wilde een tijdje op zichzelf zijn, om zijn eigen rust terug te vinden. We zouden contact houden. Ik voelde me kut maar had ook ergens nog wel hoop dat hij in zou zien dat wat wij hadden super was.
Anderhalve week later vertelt hij me dat hij een geweldig meisje heeft leren kennen, dat hij nooit dacht dat hij zo iemand kon krijgen (wat zegt dat over mij???) en blabla. Dat was vorige week en ik was echt kapot een paar dagen. Ik voelde me zo ontzettend gebruikt en vernederd... was echt een bom aan emoties en boosheid. Nu kalmeren de emoties wat, ik vind de manier waarop hij met me omgegaan is echt geen manier van doen. Hij staat niet meer in mn telefoon en geblokkeerd op msn. Ik wil geen contact meer met hem. Dat voelde kut in het begin want ik miste hem wel, maar nu merk ik dat ik er rustiger van word. Maar wat er gebeurd is laat een open wond achter, die tijd nodig heeft om te helen. Waarom behandelen mensen elkaar zo?? Als ik zo weinig betekende dat hij meteen met iemand anders gaat, waarom kon hij dan niet gewoon eerlijk zijn over zijn gevoel? Waar is het respect? Ik kan echt zo kwaad worden op hoe mensen elkaar behandelen, en als ik jullie verhalen hier lees zijn er nog veel meer mensen waar ik nog kwader op wordt... zo snel met iemand anders aanpappen nadat het uit is, voelt als vreemdgaan: het zegt iets over de relatie die je had. Ook over zelfrespect maar zeker over respect voor die relatie.
Hou jullie taai allemaal, zoek afleiding en richt je op jezelf en mensen waarvan je weet dat ze goed voor je zijn. Dat houdt me op de been nu. Kutzooi.

afbeelding van sunlight

En met mensen waar ik nog

En met mensen waar ik nog kwader op wordt, bedoel ik niet jullie zelf maar alle exen die zich als honden gedragen... just to be clear:)

afbeelding van Liezzie

Ik deel je boosheid! Ik snap

Ik deel je boosheid! Ik snap er ook heel weinig van soms, ik vraag me dan af: wat heb ik dan voor je betekent? Heel veel volgens hem, want dat rebounden betekent emotioneel toch niets. Nou, voor mij voelt het wel als steek in mijn rug en daar kan ik boos om worden. Maar ja, op dit moment probeer ik mijn boosheid en verdriet om te zetten in positieve energie voor de toekomst, met ups and downs, en mijn nieuwe doelen te bereiken. Ik heb vanaf nu weer de touwtjes in handen en ergens geeft dat een prettig gevoel.

Sunlight, sterkte!

Gr, Liezzie

afbeelding van lostsoul

In dit verband

Moest ineens denken aan een blog van puk die ik eens had opgeslagen omdat het me zo raakte..
http://www.ldvd.nl/node/3601

afbeelding van sunlight

Thanks!

Die blog is precies wat ik bedoel! Het laat je achter met zo'n stom gevoel, dat er al afscheid van je genomen is terwijl jij steeds maar weer je hart gaf. Wetende dat het moment dat hij in je armen lag, hij al afscheid aan het nemen was... oneerlijkheid doet veel meer pijn dan de waarheid!

afbeelding van kiek83

Jeetje, ik denk dat dit

Jeetje, ik denk dat dit ongeveer samenvat wat ik voel. Nooit is mij van te voren verteld waar hij mee bezig was. Nooit wist ik dat we aanhet vechten waren voor onze relatie. Acht maanden lang waren er twijfels (bleek achteraf) en ondertussen maakte we wilde toekomstplannen over een reis, huis enz(schatje zeg jij maar waar onze verre reis heen gaat, maakt me echt niet uit, waar jij graag heen wil; maw boeit niet, want ik ga toch niet mee). Terwijl hij afbouwde en alvast de volgende regelde (jeeh het is wederzijds en direct na mij waren ze een stel) klampte ik me steeds meer aan hem vast. Ik voelde hem wegglippen, maar kon het niet plaatsen, waarom zegt hij dan toch nog wel al die dingen en praat hij over toekomst. Nu is het voorbij. Desillusie rijker. Ldvd'er bedankt voor alle inzichten. xxx Kiek

afbeelding van italygirl

same here

Ja, die blog, ik zou hem spontaan willen doormailen naar m'n ex, als reden waarom hij me soms doet flippen van woede. Dan zou hij begrijpen waarom ik maar geen rust vind?

Ik ben momenteel echt heel boos, en voel me vernederd. En hij maar blijven doen alsof ik hem onrecht aandoe, omdat ik soms nu m'n gedacht zeg over het gebeurde. Hij wil gewoon niet toegeven dat wat beschreven is in de blog zoooo laf is!
Ik hoop echt dat hij het ooit beseft, op een of andere manier...
Of zou het kunnen dat hijzelf mij nu zo harteloos behandelt omdat zijn vorige ex (8-jarige relatie en op't einde betrapte hij haar in bed met een ander, vanaf toen hebben mijn ex en zijn ex nooit meer een woord gewisseld).
Maar verdomme, moet hij dat dan op mij afreageren, die onverwerkte relatie? Ik voelde tenminste oprechte liefde voor hem, steunde hem door dik en dun en omringde hem met m'n zorgen. Altijd denkend aan ZIJN gevoelens...

Bastard!! Volgens mij zoekt hij gewoon zo'n grieten die hem dumpen omdat hij het zo gewoon is...en ja, als hij dan eens een oprecht meisje tegenkomt die hem zo'n dingen niet lapt, dan is er kortsluiting in zijn gevoelens (zoals hier eerder beschreven in een blog, maar vind hem niet dadelijk terug).
Sorry maatjes, voor m'n taalgebruik, maar ik ben nu even echt woest! Ben vandaag weer afgeblaft door hem, maar dat komt omdat ik hem nu echt moet loslaten, het heeft geen zin, hij wil zichzelf niet redden en geen schuldbesef hebben, liefst gewoon doorgaan en snel een ander pakken waar hij een nieuwe fijne tijd mee kan beleven en niet aan z'n fouten hoeft te denken...

afbeelding van sunlight

Stom!

Wat ben ik toch ook een doos he... ga ik op zn hyves kijken, en zie ik daar bij zn vrienden een meisje dat waarschijnlijk zn nieuwe vriendin is. Gatverdamme, ik voel me echt ff kut. Moet ik ook helemaal niet doen, maar soms maak je opeens weer een slip... bah, en ze is nog leuk ook. Ik gun hem dat echt niet... hij verliefd, en ik zit met de gebakken peren.

afbeelding van italygirl

verward

Beste Sunlight,

Ik kan natuurlijk niet in je ex zijn hoofd kijken, maar het lijkt me dat hij, toen jullie elkaar leerden kennen, echt heel verward was over z'n onverwerkte relatie en dat nu waarschijnlijk nog steeds is. Als je niet de tijd neemt om daarbij stil te staan, kan je je toch nog niet echt geven in een nieuwe relatie.

Het heel spijtige is dat JIJ net zo'n persoon tegenkwam en er verliefd op werd. Dan vraag je je af: Why me???
En nu gaat hij z'n heil alweer bij iemand anders zoeken. Ik begrijp dat het jou vreselijk kwetst en dat je liefst wil dat het tussen die 2 echt niet zal lukken. En wie weet zal dat ook wel gebeuren, als hij idd z'n lange relatie nog niet verwerkt heeft.
Als het wel blijft duren, troost je dan met de gedachte dat hij echt niet op dat moment op die plaats degene voor jou was en dat je veel leed bespaard bent gebleven als het allemaal langer had geduurd.
Meid, stel je erboven, je bent veel beter dan dat, en je zal heus wel iemand tegenkomen die w?ɬ®l klaar voor je is en je niet afwijst Glimlach
Girlpower!! Glimlach
Of om solidair te zijn met de mannen, laten we het 'soulpower' noemen, hihi!

Liefs,

italygirl