Mijn vriend heeft grote twijfels, is ze wel "de ware" voor mij?

afbeelding van Els84

ik zit nu gedurende 3 jaar in een relatie. De laatste weken ging het echter wat minder en vorige week gaf hij aan twijfels te hebben. Nu bleek gisteren dat hij met nog heel wat onverwerkte gevoelens en woede zit om zijn ex.

Het eerste jaar van onze relatie was in feite meer een rebound relatie voor hem. Hij bleef contact houden met haar en probeerde haar steeds terug te winnen en te overtuigen om toch voor hem te kiezen.

Een kleine schets van de relatie met zijn ex: ze komen allebei uit verschillende milieu's (zij rijk vs hij gewoon, zij universitaire opleiding vs hij beroeps, etc...) Toch hebben ze gedurende 2 jaar een relatie gehad, waarin hij alles probeerde om toch maar de liefde terug te krijgen. In het begin lukte dit ook, maar de verschillen tussen hen bleken zo groot, dat het niet kon werken. Hij bleef alles uit de kast halen, probeerde zichzelf te veranderen, kwaad zijn, lief zijn, etc... niets kon helpen en hij werd ongelukkig in deze relatie omdat het meisje dat hij zo graag zag zijn liefde niet beantwoorde en geen tijd maakte voor hem. Toen hebben wij elkaar ontmoet en hij kon bij mij terecht, vond rust, aandacht, emotionele en fysieke affectie. De relatie met zijn vriendin is uiteindelijk uitgeraakt. Na een maand zijn wij dan langzaam aan in een "relatie" gerold. Hij heeft altijd gezegd dat dit nooit had mogen gebeuren, dat dit te snel was, etc... Hij bleef gedurende een jaar geregeld contact houden met zijn ex, om haar te proberen overtuigen om toch voor hen te kiezen en dat zij echt de ware voor hem is. Op een bepaald ogenblik heeft hij het met me uitgemaakt voor haar. Zij wou hem terug, ze waren voor elkaar bestemd, het was de vrouw van zijn leven. Echter, van zodra hij het met me had uitgemaakt, werd hij terug keihard afgewezen door haar en betrapte hij haar na amper 1 week kussend met een andere jongen (met wie ze nu nog altijd een schijnbaar gelukkige relatie heeft). Zijn hart werd nogmaals gebroken en verbrijzeld in 1000 stukken. Ik had alle contact verbroken met hem. Maar hij is zelf na een paar weken teruggekomen dat hij een grote fout had gemaakt en me terug wou.

Nu zijn we 2 jaar verder (waarin we echt een superfijne tijd hebben gehad samen, we begrijpen elkaar zonder iets te zeggen, maken veel plezier, gunnen elkaar de vrijheid, het klikt met onze families en vrienden, kortom alles om gelukkig te zijn). Het gaat nu enkele weken wat minder en er hij deed afstandelijker etc. Vorige week gaf hij toe twijfels te hebben en dat hij niet wist waarom. Gisteren barste hij dan opeens in tranen uit en zei dat hij nooit nog hetzelfde kon opbrengen voor iemand, dat hij nog zoveel pijn heeft vanbinnen omwille van haar en al die onbeantwoorde liefde voor haar. Hij zei dat hij twijfelde omdat hij voor mij niet dezelfde liefde kon voelen als voor zijn ex. En dat hij dat voor niemand nog ooit zal kunnen voelen of opbrengen. Hij zei ook dat hij me supergraag ziet (en niet in de zin van gewoon beste vrienden, maar echt in de zin van een relatie) en dat hij weet dat hij gelukkig met me kan worden. Maar toch twijfelt hij omdat hij niet het zelfde gevoel heeft als bij zijn ex (dit is de ware).

Hij zei ook dat hij nooit zo snel iets met mij had mogen beginnen. Maar dat hij de klok niet kon terugdraaien en dat hij wel wist dat hij me nu niet on hold kan zetten. Hij heeft schrik dat wanneer hij het uitmaakt, dan pas zal beseffen hoe goed we het hebben. Hij zou graag een glazen bol hebben om in de toekomst te kunnen kijken (waar sta ik binnen 20 jaar, wat heb ik bereikt, met wie ben ik, en ben ik gelukkig). Hij heeft heel veel schrik om zijn kans op geluk weg te gooien door niet met mij verder te gaan.

Ik heb naar hem geluisterd, niet veroordeeld en gevraagd of hij dan niet beter terug naar haar zou gaan of op zijn minste is zou praten met haar om het een plaats te kunnen geven. Maar hij zei dat dat niet kan en dat ze te veel verschillen en dat hij toch niet gelukkig kan worden met haar, hoe graag hij dit ook wil. Ik heb ook gevraagd of hij het gevoel dat hij voor haar heeft, niet verwart met pijn en verdriet.

Hij zegt tegen mij dat alles er is in onze relatie (graag zien, vind me knap, ziet zichzelf wel gelukkig worden met mij, etc...), enkel die grote verpletterende "dit is ze" liefde niet die hij elke dag bij zijn ex voelde. En hij vraagt zich af of hij dan wel met me verder moet als hij dit niet voelt, en of dit wel normaal is dat hij dit niet voelt...

Ik heb geen idee wat ik moet doen. Ik wil hem echt niet kwijt en ik weet dat als hij de onverwerkte gevoelens een plaats kan geven, hij onze liefde wel zou kunnen appreciëren en meer naar waarde inschatten (onze liefde is rust, vertrouwen, respect, affectie, gezellig samenzijn en plezier beleven aan de kleinste dingen)...

Hij stuurde gisteren zelf veel berichten over dagdagelijkse dingen en liet me weten dat hij in de buurt was, maar werd boos als ik hierop dan niet vraagde of hij niet even wou langskomen. Dan kreeg ik even later een bericht van "ja vraag anders niet of ik wil langskomen hé". Ik reageer hier dan op met te zeggen dat hij toch altijd mag langskomen en dat dat zo niet bedoeld was (ik wou gewoon wat afstand nemen en niet te afhankelijk pusherig overkomen) maar ik heb voor de rest van de avond niet veel meer van hem gehoord...

Graag tips hoe ik hier het beste mee kan omgaan. Alvast bedankt!

afbeelding van dezonschijnt

Poe hee

Hoe je typt lijkt het alsof je het idd allemaal niet meer weet. Vind het zeer sneu voor je. Ik zou je willen zeggen dat je maar eerst moet zien wat je vriend allemaal wilt. Dat hij zijn hoofd maar eerst op een rijtje krijgt. Want hij doet zichzelf en jou er pijn mee. Heb je al ooit met dierbare van hem gepraat wat te doen? En wat zeggen je eigen vrienden?

afbeelding van Els84

Afstandelijk blijven of toenadering zoeken

Ik vind het moeilijk om sterk te blijven hierin. Ik heb hem vanmiddag toch maar een berichtje gestuurd aangezien hij gisteren liet uitblijken dat hij het niet fijn vond dat ik niet had gevraagd dat hij langs kwam: "Hey schat, wat zijn uw plannen voor vanavond? X" en nu krijg ik geen reactie. Terwijl hij me gisteren wel een heel aantal keer gestuurd heeft. Ben ik nu weer te aanhankelijk overgekomen?

Dit is zooo moeilijk. Je wilt het juiste doen, maar weet niet wat het juiste is. Afstandelijk doen en niets aan hem vragen en neutraal antwoorden, daar wordt hij kwaad van. En als ik dan wel eens lief reageer dan loopt hij verder weg. Dit lijkt bovendien zo onwezenlijk, aangezien we een week geleden ons helemaal deze vragen niet stelden "zou ik wel sturen want dit en dit en dit...". Ik voel me in deze situatie gewoon gek worden....

Ik wil gewoon juist handelen en heb geen idee hoe ik dit kan doen. Ik probeer maar de nabijheid wat te bewaren zonder smekend of wanhopig over te komen... POKERFACE

afbeelding van petals

ik denk dat jij hierin weinig

ik denk dat jij hierin weinig meer kunt doen dan bedenken wat JIJ eigenlijk wilt. Hij komt met dit probleem, hij plaatst jou daarmee in een emotionele achtbaan, en jij probeert eigenlijk alles te doen om hem maar niet te kwetsen of weg te jagen. Wat doet hij eraan om jou bij zich te houden? Stel je zelf op nummer 1. Als hij weg wil gaan, dan doet hij dat uiteindelijk toch, hoe hard het ook is. Als hij wil blijven dan accepteert hij jou zoals jij bent, of je nu aanhankelijk bent of afstandelijk, omdat hij van jou houdt. Het is een keuze die hij zelf moet maken.

Je kunt hem natuurlijk ook gewoon openlijk en helder zeggen wat je hier zegt: dat het je allemaal heel erg verwart, en dat je niet meer weet waar je goed aan doet.

afbeelding van Lovertje85

@Els84

Wat een vervelende situatie zeg....

Ergens snap ik het hele verhaal wel... En ik denk inderdaad dat zoals hier al werd aangegeven je moet gaan kijken wat JIJ wilt.... Wil jij door met iemand waarvan je weet dat als zijn ex weer voor de deur staat dat je misschien wel aan het kortste eind trekt? Wil jij als 2e keus gelukkig worden met iemand, terwijl je weet dat diegene niet het gevoel heeft dat ie 100% gelukkig is met jou? Of althans... Gelukkiger zou kunnen zijn met iemand anders.... Kan jij je neerleggen bij het feit dat dit zo is, op basis van het feit dat jij wel met hem 100% gelukkig zou kunnen worden? Want ik denk dat je dat ook niet bent zolang hij dat niet is.... Dus die 100% ga je dan misschien wel nooit redden...

Ik vind wel dat je vriend heel eerlijk is naar je, en het is een goed teken dat jullie hier zo goed over kunnen praten. En misschien is uit elkaar gaan wel even de manier... Een tijd afstand nemen en tegen hem zeggen dat hij eerst moet gaan bedenken wat hij wilt, omdat je geen rebound wilt blijven de rest van je leven.... Met die afstand kan ook jij rustig bedenken wat je wilt... Is dit HET voor jou, of is er misschien meer? Als iemand niet niet 100% in een relatie staat, ga jij daar dan ooit 100% gelukkig mee worden?

Bedenk vanuit je eigen standpunt en je eigen visie... En laat je uiteindelijk keuze niet bepalen door hem... Misschien is hij gewoon bang om alleen te zijn en houdt ie daarom jou aan, tot zij weer terug zou komen (wat waarschijnlijk nooit gaat gebeuren...)

Sterkte ermee!

afbeelding van Just a guy

Hoi Els

Wat kom jij sterk over zeg... Krijg echt de indruk dat jij zo enorm veel van hem houdt, dat je zijn geluk volledig op de eerste plaats zet en jezelf bijna helemaal wegcijfert... knap, bewonderenswaardig, maar denk vooral ook ana je zelf he... zoals lovertje ook al aangeeft... denk ook na of dit is wat je zelf wilt/kunt... jij bent minstens net zo belangerijk.

Sterkte Els