Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
mijzelf wapenen
Dag iedereen,
Ik zit in een fase en ik hoop hier middelen te vinden om er (gezond) uit te komen. Ik had een relatie van meer dan 4 jaar. Het laatste jaar woonden we samen en het liep allemaal erg stroef. Veel conflict: zij stoorde zich aan mijn passieve gedrag en ik vond het moeilijk dat zij zich aan mij stoorde. Zij verbrak 4 maanden geleden uiteindelijk de relatie met de mededeling dat ze het met iemand anders (een vriend van haar) ging proberen.
Nu zie ik ze lopen: mijn ex, haar nieuwe vriend en onze hond. Ik ga kapot. Zij zijn nog steeds bij elkaar en hij is het nieuwe baasje van mijn hond en misschien wonen ze wel al samen en misschien is ze wel al zwanger.
En ik mis het zoooooooo! Samen, met z'n drieën. De hond uitlaten, de natuur in, chillen. En nu heeft hij dat allemaal en ik heb het niet meer. Het verlies is zo ontzettend groot.
En zij heeft een ander verkozen boven mij en dat maakt me heel nietig. Hoe kan ik mijzelf wapenen? Als ik haar straks met een bolle buik tegenkom, samen met mijn hond, samen met hem? Het leven wat ik zo graag wil.
Even wat achtergrondinformatie:
- zij wilde graag kinderen, ik liever niet. Maar nu het uit is, wil ik ze blijkbaar ineens wel
- de man met wie ze nu iets heeft is haar beste vriend vanaf sinds ik haar ken
- het is al eens eerder kort uit geweest: toen twijfelde ik of ik wel met haar verder wilde en zij kon niet verder met een twijfelaar. Na een paar weken alleen en het nieuws dat zij met haar beste vriend had gezoend tijdens een avondje 'troost-drinken', besloot ik dat ik haar terug wilde en heb haar toen overtuigd mij terug te nemen: ik wilde voor altijd samen.
Die instelling heb ik sindsdien behouden. We bleven ruziën maar gingen in relatie-therapie. Maar het mocht dus niet baten.
En nu het uit is denk ik dat ik de mooiste, liefste en beste persoon in mijn leven ooit heb verloren. En daarbij nog mijn hond. Hoe kan ik mij weer wat waard gaan vinden? Hoe kan dit verlies geen vernietiging van mijn leven zijn?
Reacties zou ik supertof vinden.
J
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
sterkte
Ow dat is wel zeer zuur, meteen ook proberen met iemand anders na 4jaar. In ieder geval, als je plots kwijt bent wat je verloren bent, ga je het allemaal idealiseren. Ik deed dat, jij doet dat wsl nu ook. Maar achteraf besef je dat die ruzies er toch niet zomaar zijn ontstaan. En deze gevoelens worden alleen maar versterkt doordat zij al is voort gegaan. Laat u daar niet door kisten. Zij slaat een andere weg, dus probeer hetzelfde te doen, op jouw manier uiteraard. Veel sterkte gewenst!
Quasimodo@Dinano
Hoi Dinano,
Sluit me aan bij Night, ik kan het (echt!) niet beter verwoorden.
Hieronder globaal de fasen van liefdesverdriet.
De tijdsduur van het doorlopen is mede afhankelijk van je karakter.
Gezien je reacties schat ik je nu tussen 3 en 4 in.
Bij mij zelf duurde fase 4 het langste.
Waar ik ben? ……… bij 6.
1.De schok - direct na het bekend worden.
2.De ontkenning - nee, dat kan niet waar zijn!?
3.De boosheid - opstandigheid, waarom ik??
4.De verwerkingsfase - langzamerhand de realiteit beseffen.
5.De acceptatie - accepteren van de werkelijkheid.
6.De berusting - het is niet anders, niks aan te doen.
7.Nieuw leven - naar de toekomst kijken en een nieuw leven beginnen.
Dinano, als ik het zo lees, was het bij elkaar blijven een lijdensweg geworden. Je kunt nu beter “kort” door de zure appel bijten dan jarenlang ruzies etc. etc. Later, als je bij 7 bent en je leert een leuke meid kennen die WEL bij je past, dan ben je haar (je ex) misschien nog dankbaar ook dat ZIJ de beslissing heeft genomen.
Voor nu, sterkte gewenst , hou je taai man.
PS. Ik zal je blog blijven volgen.
Sterkte
Soms moet je iets kwijt zijn voor je realiseert wat je had?
Maar je bent eigenlijk soort van bedrogen lijkt het ook, want ik denk niet dat je vriendin 4 maanden geleden wakker werd en ineens besloot dat ze met hem verder ging.. Daarom sluit ik me aan bij Night, ze heeft volgens mij al lang geleden een andere weg gekozen, het is alleen echt heel jammer voor jou dat sinds jij besloot dat zij de "ware" was, zij zich realiseerde dat jij het dus niet was.
maar het is echt heel k**** het doet pijn en het zal echt nog een tijd lang pijn doen maar het zal beter worden. Bij veel van ons is er nog een beetje hoop, en die hoop maakt dat de pijn alleen langer duurt, ik denk dat bij jou de hoop wat minder is aangezien jou ex voor een nieuw leven heeft gekozen plus meteen een kind blijkbaar. Ookal maakt dit je pijn niet minder Realiseer je dat je ook een heel groot deel van het gemis het feit is dat je nu Alleen bent.. Daarnaast blijkbaar ging het ook niet over rozen dus probeer je te focussen op het feit dat het niet zomaar uitging.
Als je haar mocht tegenkomen, hoofd omhoog en bedenk jij kan ook dit leven krijgen.. niet nu maar wel in de toekomst met iemand die misschien mooier en liever is dan haar en met wie je geen ruzie hoeft te maken!
foto's en afspreken
Dag, dank je wel voor jullie reacties (!)
Ik idealiseer nu inderdaad haar en onze relatie. Ik kan niet eens meer goed voor de geest halen waar we allemaal ruzie om hadden.
Wat hadden jullie gedaan met alle foto's? Ergens zou ik ze graag nog allemaal eens bekijken, want ik vind die mooie momenten het niet waard om te laten vervagen. Maar ik zal natuurlijk kapot gaan als ik ze ging bekijken.
Ook wil ik nog eens met haar afspreken om te kunnen ervaren hoe ze "niet bij mij past'' en het ideaal-plaatje een beetje af te breken. Is dat een idee?
Groetjes,
J
@dinano
…….. Wat hadden jullie gedaan met alle foto's?
…….. Maar ik zal natuurlijk kapot gaan als ik ze ging bekijken.
Je geeft zelf al het goede antwoord! NIET KIJKEN NU!
Gooi of doe ze ook niet voorgoed weg, is impulsief.
Doe ze in een doos in het verste uithoekje wat je kunt vinden.
Later, als je "indifferent" bent kun je beslissen om te kijken en ze eventueel weg te doen.
………. Ook wil ik nog eens met haar afspreken om te kunnen ervaren hoe ze "niet bij mij past''.
Je weet eigenlijk al (o.a. relatietherapie etc.) dat “ze niet bij je past”, je eigen hersens zijn je nu aan het bedriegen. Het onvermijdelijke niet willen aanvaarden. Ik krijg nu de indruk dat je nog in je ontkenningsfase zit.
……… Is dat een idee?
NEE!!!!!!!
Sterkte verder.