Minder dagje

afbeelding van Kami

Ik ben er nog steeds rotsvast van overtuigd dat ik hem niet meer wil zien, maar toch, ik heb mijn goede & mijn minder goede dagen.

De minder goede zijn eigenlijk makkelijk te definiëren: de dagen dat 'zij' blijft slapen in hetzelfde huis als ik. Wat haat ik haar omdat ze alles kapot maakte, wat haat ik haar omdat ze zelf al een vriend had & hem hetzelfde wordt aangedaan als mij, wat haat ik haar.

& toch haat ik hem meer, hij moest er niet op ingaan, hij werd tot niets gedwongen, hij heeft mij opgegeven voor een meisje dat hij niet eens kende.

Hoe is het mogelijk dat je je zo kan vergissen in iemand? Hoe is het mogelijk dat je alles voor me was, dat ik je vertrouwde, dat ik alleen bij jou wilde zijn?

afbeelding van Han26

ook ik heb een minder dagje

Hoe is het inderdaad mogelijk dat je je zo enorm in iemand kunt vergissen. Ook mij is dit overkomen, ik woonde al twee jaar samen met mijn vriend toen hij van de ene op de andere dag zomaar wegging. Kapot ben ik ervan en het is moeilijk om afstand te bewaren. Het liefst zou ik schreeuwen en smeken of hij terug wil komen maar daar ben ik dan toch nog net iets te trots voor! Ik herken het woede gevoel, ik ben zo kwaad dat hij me dit aan heeft gedaan. Hoe lang heeft hij er al in zijn hoofd mee rond gelopen voordat hij tot actie overging? Hoe lang heeft hij dus een rol gespeeld?? Ik heb geen idee en dat is gemeen en doet nog wel het meeste pijn. Ik dacht eindelijk dat ik iemand gevonden had waarmee ik mijn leven kon delen....niet dus

afbeelding van I

Dat is ook waar ik nog steeds

Dat is ook waar ik nog steeds moeite mee heb. Hoe lang speelde hij die "rol"? Het voelt alsof de laatste periode van mijn relatie een grote leugen is geweest. Elke knuffel, elke kus allemaal een grote leugen! Tenminste zo voelt het.
En natuurlijk er is ook wat voor te zeggen dat hij gewacht heeft. Misschien wilde hij ook niet dat het over zou zijn, en heeft hij afgewacht tot dat het gevoel weer terug kwam. En dat dat dus blijkbaar niet gebeurd is.
Maar dan blijft het boze gevoel dat hij er niet over gepraat heeft. Als hij twijfelde had ie het meteen moeten zeggen. Dan hadden we er misschien samen uit kunnen komen.

afbeelding van Kami

Ik heb het er gewoon verschri

Ik heb het er gewoon verschrikkelijk moeilijk mee dat hij die beslissing genomen heeft zonder er met mij over te praten.
Ik zat op dat moment midden in mijn examenperiode & was niet echt op deze wereld. Niet dat ik hem geen aandacht gaf, maar we zagen elkaar gewoon wat minder. Wat normaal is. We waren immers al zoveel examenperiodes samen doorgekomen...
& dan dropt hij de bom... & dan gaat het nog om een wicht dat hij al maanden kende. Hij beweert dat hij mij nooit bedrogen heeft, maar ik kan hem niet meer geloven, het vertrouwen is weg.
We hebben samen kerst gevierd, zijn het nieuwe jaar samen begonnen, alles was okee. Dacht ik... Hoe kan je dat faken? & vooral hoe lang al?
Ik voelde mij zo dom op dat moment, dat ik het nooit gezien had. Dat ik hem vertrouwd had. Dat ik dacht dat we samen hoorden...

afbeelding van I

Weet je jou verhaal is zo her

Weet je jou verhaal is zo herkenbaar. Lijkt net of ik mijn eigen verhaal lees. Het enige dat verschilt is dat jou ex iemand anders heeft.
Vlak voor de kerstvakantie hadden mijn ex en ik een klein dipje. Maar twee weken kerstvakantie waren zo leuk. Leuke dingen gedaan, samen het nieuwe jaar in. Ik dacht echt dat ik nog een hele tijd gelukkig zou zijn met hem. Maar na de vakantie ben ik met me stage begonnen, wat niet echt lekker ging en hij had het superdruk. We wisten allebei dat het niet goed ging en hebben er ook niet over gepraat. Het gebeurde gewoon en ik maar denken dat het aan mij lag omdat ik niet zo lekker in me vel zat. Nou ja toen we het erover gingen hebben was het dus te laat en kreeg ik te horen dat ie al langer zijn twijfels had. Die hele laatste periode, die fijne kerstvakantie, een grote leugen...hij had gewoon zijn mond open moeten doen. Ik zeg niet dat het makkelijker was geweest, maar ik kan er echt niet tegen dat de laatste periode een grote leugen is geweest en ik dacht dat het aan mij lag...
Ik weet niet of ik boos op hem moet zijn. Aan de ene kant wel want hij had gewoon moeten praten. Aan de andere kant hij kan er ook niks aan doen dat hij twijfelde.

Maar gelukkig gaat het inmiddels wat beter met me. Hij is nog lang niet weg uit mijn gedachten en gevoel. Maar ik merk dat ik steeds meer weer mezelf aan het worden ben. Dus ik weet zeker dat het allemaal goed komt met mij...en met jou komt het ook echt weer helemaal goed! Sterkte

afbeelding van I

Je zou inderdaad alles moeten

Je zou inderdaad alles moeten en kunnen bespreken in een relatie. Maar ik denk (ookal is dat heel rot voor de ander en is het mezelf ook overkomen) dat soms wachten beter is. Waarom zou je elkaar ongerust maken als het gevoel misschien wel weer terug komt? Dan ga je toch niet voor niks je relatie op het spel zetten? Het vervelende is alleen dat als het gevoel niet terug komt de laatste periode als een leugen overkomt. Het gevoel waar ik nu mee zit...
Naja misschien is er wel geen goede manier om dit soort dingen op te lossen