Er zijn momenteel 0 gebruikers en 2 gasten online.
Mis je.
Voel me verdrietig, er was net iets op de tv wat met de situatie van mijn ex te maken had. Het ging over iemand die in de gevangenis zit, ik mis hem zo. Ik heb deze week veel afleiding gehad en dan gaat het beter. Het doet pijn om hem kwijt te zijn.
Met mijn therapeut heb ik het gehad over, dat ik niet weet hoe ik hem los moet laten. Hij vond het niet raar omdat M mij weer gebeld had en dan toch een beroep doet op mijn gevoel dat ik hem zo graag bij wil staan.(dat heb ik zo vaak gedaan) in onze relatie) misschien komt daar nu dan ook een schuldgevoel bij, dat ik hem laat vallen.
Hij heeft GVD de keuze gemaakt om met de relatie te eindigen, en had binnen no time weer een ander.
Zo ik met hem verder willen, nee, het kan niet meer op de manier dat het ging, ik zou er nog meer aan onderdoor zijn gegaan.
Waarom kost het me dan zoveel moeite om weer voor mezelf te kiezen, en mijn eigen leven op te pakken. Ik wil hem niet kwijt.
- principessa's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van principessa
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
@principessa
Je wil hem niet kwijt is gewoon omdat je nog niet kan loslaten. Dat is een proces dat tijd inneemt.
Less eens zelf al je blogs terug en wees eerlijk, haal daaruit de zinnen die je zelf schreef en aangeven waarom je hem niet meer wil. Hou jezelf geen lap voor de ogen.
Hij heeft jouw verlies-gevoel nog versterkt door jou ook nog een schuldgevoel aan te praten maar eigenlijk heb jij jezelf dit schuldgevoel aangepraat.
Is het jouw schuld dat hij in de gevangenis zit. Neen, dus jou treft geen schuld.
Heb hij gekozen dat hij met een andere vrouw omgaat. Neen, dus heeft hij jou laten zitten en niet omgekeerd.
Liefde kan blind maken . Blijkbaar niet alleen tijdens de relatie maar bij jou ook nà de relatie.
Ga eens een stevige wandeling in de sneeuw maken. Tracteer jezelf erna op een warme chocolade en zet de zaken eens rustig op een rijtje met positiviteit.
sterkte
diep
@Diep
Ik weet dat het allemaal mijn eigen stuk is waar ik mee bezig moet. Schuldgevoel, mijn gevoel om belagrijk gevonden te worden, dat ik het fijn vind om te weten dat ik nodig ben. Ik weet dat ik dit weer uit mezelf moet gaan halen.
Niet los kunnen laten, eigenlijk ben ik hem al kwijt, maar ik denk dat het bij mij zo werkt, als ik hem echt los ga laten ben ik hen definitief kwijt. Ik weet dat het moet maar het doet zo'n pijn ook door verliezen uit het verleden.
Hoe vind ik het vertrouwen in mezelf weer meer terug?
@Principessa.
Hey Principessa,
Weet hoe moeilijk het is los te laten, zelf nu een jaar verder en kan het ook nog steeds niet goed.
En hoeveel en hoe vaak iedereen, inclusief jezelf zegt dat het beter is om het los te laten, dat werkt echt niet.
Het is iets wat gewoon binnen in je zit en zich niet laat sturen,het enige wat een beetje helpt is afleiding te zoeken en je achteraf soms te realiseren, "he, ik heb al een poosje niet aan haar/hem gedacht".
Het is een langdurig proces heb ik gemerkt, het enige wat ik je uit ervaring kan zeggen is dat de tijden dat je niet meer aan hem/haar denkt steeds iets langer worden.
Soms heb ik ook nog wel eens dat ik bewust aan haar loop te denken, om zo nog iets van ons samen te willen voelen, dat moet ik dan echt zelf stoppen door mijzelf ergens anders op te concentreren.
Ik weet allang dat het definitief over is en dat het ook nooit meer zou kunnen worden wat het geweest is, wat diep hier ook al zei moet je je ook realiseren dat als iemand je zo'n pijn kan doen, diegene ook jouw liefde en zelfs je verdriet eigenlijk niet waard is.
Maar het blijft moeilijk, je gedachten zijn niet altijd te sturen.
Denk dat de tijd toch het meeste werk moet doen, en ondertussen maar proberen gewoon door te gaan en jezelf af en toe even te verwennen met iets wat je leuk vindt.
Hou vol, sterkte,
Roel.
@Roel
Dank je wel voor je steun. Ik heb al veel moeten vechten om mezelf stande te houden, hard gewerkt. Voordat mijn relatie met mijn ex begon zat ik echt heel goed in mijn vel was echt heel tevreden met mezelf. Nu mijn relatie uit is heb ik het gevoel dat ik mezelf weer helemaal kwijt ben geraakt en nog maar heel weinig zelfvertrouwen heb.
Soms lijkt het weer zo'n emorme berg is die ik weer moet beklimmen en ik het gevoel heb dat ik het niet kan, ik zie op het moment zo weinig positieve punten in mijn leven. Ze zijn er wel en ik probeer ze ook wel bewust te zien. Ik ben wel een enorme knokker dus ik zal er wel weer komen maar ik vind het op het moment wel enorm zwaar.
Over loslaten, waarom denk jij dat jij niet los kunt laten?
Groetjes
@Principessa.
Pricipessa,
Heb vandaag lang lopen nadenken over je vraag,
"waarom denk je dat jij niet kunt loslaten".
Vond het wel moeilijk daar een pasklaar antwoord op te bedenken.
Kan zijn omdat ik na enkele eerdere relaties bij haar echt het gevoel had eindelijk de "ware" te hebben gevonden,(NOT).
Kan ook zijn omdat de relatie 4 jaar duurde en ik in die tijd aan haar gehecht ben geraakt, iets wat ik trouwens weinig teruglees hier,
Ik ging er van uit dat ze er altijd zou zijn, (Nieuwe les voor de toekomst, ga hier nooit vanuit).
Ik dacht dat onze liefde alles kon overwinnen, ook als er moeilijke momenten zouden zijn, (Blijkbaar ook niet, na een ruzie zoals er weleens eerder was geweest heeft ze besloten weg te gaan)
Zit nog in het huis wat we samen gekocht hebben en wat verkocht moet worden, Hierdoor ben ik nog steeds op die manier aan haar verbonden.
Weet dat het allemaal een beetje cynisch overkomt, maar dat zijn zo'n beetje de dingen die me te binnen schieten, buiten het grootste van allemaal: IK HIELD VAN HAAR, misschien teveel, misschien meer dan zij van mij hield.
Ik ben er 100 % voor gegaan, heb haar met zoveel dingen geholpen.
Dan is het erg wrang als je zo achtergelaten wordt, en ik kan het nog steeds niet begrijpen, alleen maar accepteren dat het zo is.
Clouseau zingt ergens in een liedje "je zit nog veel te diep in mij".
Dat is eigenlijk waar het allemaal op neer komt en hoe het voelt en wat mijn antwoord eigenlijk is.
Ze heeft zich zo diep in mijn geest en ziel geïnstalleerd dat ik het maar heel moeilijk los kan laten, maar ik merk dat ze steeds iets meer vervaagt naarmate de tijd verstrijkt.
Hoop niet dat het voor jou zolang duurt, misschien omdat je een knokker bent dat je het proces wat kan versnellen,time will tell.
succes en sterkte, liefs,
Roel.
@ principessa
Missen, hopen dat zijn belangrijke aspecten die je tijdens ldvd moet overwinnen. Iedereen hoopt in een periode van liefdesverdriet dat het nog goed komt, zeker als jij de persoon bent die afgewezen is. Op welke manier het goed moet komen weet niemand, maar hoop is er.
Ik zoek, zoals ik bij meerdere reacties te kennen heb gegeven, mijn vrede bij de volgende uitspraak: "Ik houd van haar zoals ze voorheen was, ik houd niet van de persoon die ze nu is".
Natuurlijk houden jullie nog van elkaar na een relatie, maar dit houden van heeft een andere betekenis. Je wilt elkaar geen pijn doen, je wilt jezelf geen pijn doen en daarom houd je op dit moment van elkaar.
Probeer hier vrede in te vinden.
=) deel het als je een dieptepunt hebt in de dag, doe ik ook en dan zijn er altijd personen die je weer de positieve dingen influisteren.