Ik kende haar 8 jaar en kwam haar min of meer toevallig tegen op een site. Ze was helemaal niet mijn type maar na de eerste ontmoeting was onze liefde onvoorwaardelijk en intens. Ik zat alweer 5 jaar in mijn 2e huwelijk en dat was ook geen groot succes. Het was vaak vechten tegen mijn emoties en teleurstellingen en tegen beter weten hopend dat mijn huwelijk nog te redden was. Ik heb 8 jaar een relatie gehad met mijn vriendin en ik ben in die 8 jaar steeds meer van haar gaan houden. Echter ik heb de stappen die ik wellicht had moeten maken niet gemaakt. Door mijn bedrijf heb ik enkele jaren geleden veel schulden gemaakt en die wilde ik graag oplossen voordat ik weer een scheiding moest aanvragen. Ik wilde mijn ex en mijn 2 kleine kinderen dat niet aan doen. Maar ik zag te weinig hoeveel verdriet ik mijn vriendin bezorgde door haar geen duidelijkheid te verschaffen. Althans de duidelijkheid die zij wilde. Ik heb sinds ik mijn vriendin ontmoette nooit meer sex gehad met iemand anders ook niet met mijn eigen vrouw en ik sliep al 6 jaar op een andere kamer. Ook droeg ik de laatste maanden mijn trouwring niet meer aangezien ik mijn vrouw verteld had van mijn vriendin en dat ik weg wilde. Ik stond op het punt te verhuizen in oktober maar omdat ik dat financieel nog niet rond kreeg ging dat niet. Net als in elke relatie hadden we wel onze dips maar ruzie hadden we eigenlijk nooit. In augustus was ze met een vriendin naar Barcelona geweest en in die tijd waren er ook problemen met haar dochter. Toen bleek dat ze moest nadenken over onze relatie en hebben we 2 weken pauze ingelast. Nadat ze terugkwam hebben we een hele dag samen opgetrokken en toen wist ze dat het met haar gevoel nog goed zat. Dus wist ik niet beter alleen de avonden die ik bij haar in huis mocht zijn en mocht blijven slapen werden teruggebracht naar 1 omdat zij een beter contact wilde opbouwen met haar dochter die ze dreigde te verliezen. Ik heb daar uiteraard mee ingestemd want ik heb zelf ook in totaal 4 kinderen en je kinderen gaan voor. Ik zorgde wel dat ik 1 keer per week in een hotel in de buurt bleef slapen om haar toch vaker, al was het ergens anders, te kunnen zien. Op zo'n avond eind november kwam ze overstuur binnen en vertelde ze me dat ze er klaar mee was en dat ze me eigenlijk niet meer wilde zien. Ze stond open voor iemand anders die ze van vroeger schijnbaar kenden. Ik lag naakt in bed en had de kaarsjes al aangemaakt, muziek opgezet en was klaar voor een romantische avond. Ik had dit dus helemaal niet zien aankomen, dat moge duidelijk zijn. Ze is hevig huilend vertrokken en ik heb de dag erna nog tevergeefs op haar deur geklopt maar er was niets meer te bespreken volgens haar. Omdat ik met heel veel vragen zat en wisselend boos en verdrietig was heb ik behoorlijk stalkersgedrag vertoond blijkbaar want zelf zie je dat uiteraard anders. Ik heb haar bedolven onder de smsjes, mailtjes en goedbedoelde kaarten met mijn beste gedichten. Vanaf het begin reageerde ze nergens op want bij mij werkte als een rode lap op een stier. 2 dagen nadat ze me dumpte heb ik een vrij zware operatie gehad waarvan ze af wist en voor en na de operatie heb ik ook dus helemaal niets gehoord. Ik kon dat eenvoudig niet begrijpen. Na 8 jaar erg close te zijn geweest en ze zei de dag van het dumpen via de sms dat ze nog van me hield. Ik ben de zondag voor de kerst nog langsgereden om mijn excuses aan te bieden voor de stortvloed smsjes en de kadootjes die ik haar voor de kerst had gestuurd en de 2e kerstdag nog langsgeweest nog om te kijken of het allemaal echt waar was. En ja hoor met haar nieuwe vriend zat ze lachend om 9 uur al aan het appelgebak. Ze heeft me wel binnengelaten en ik heb 'kennis' gemaakt met hem. Het was of de grond onder mijn voeten vandaan zakte. Hij vond dat ik wel erg vasthoudend was en mijn vriendin en haar dochter daarmee lastig viel. Ook riep hij nog na toen mijn vriendin me uit liet dat 'hij zijn kleren maar moest meenemen'. Door complicaties met mijn ziekte ben ik nog een paar keer niet goed geworden waarbij de laatste keer enkele dagen voor nieuwjaar gevreesd werd voor een hartstilstand omdat ik hartpillen, antidepressiva en slaappillen door elkaar had gebruikt. Mijn oudste zoon vond dat hij dat aan haar moest melden door haar een sms te sturen. Mijn vriendin dacht dat ik dit had verzonnen en dat ik haar de smsjes had gestuurd!. Toen ik op 3 januari langskwam om uit te leggen wat er precies was gebeurd en dat ik geen hartstilstand had gehad en dat mijn zoon in alle stress de situatie niet precies had weergegeven was ze nog steeds erg boos. Het bleek dat ze helemaal overstuur was geweest en dacht dat ik haar op de ene of andere wijze wilde manipuleren. Daarbij noemde ze me een stalker en wilde ze niet meer dat ik aan haar deur kwam. Alles wat ik aanraakte ging fout en uiteraard was veel daarvan mijn eigen schuld. Ik had haar gewoon met rust moeten laten. Maar door alle fysieke pijn en mentale stress was me dit in het geheel niet duidelijk en vond ik dat haar moest benaderen zoals ik ook heb gedaan. Nu heeft ze mij destijds ook veel geld geleend en wilde ik dat netjes met haar regelen. Dat kon ze gelukkig wel waarderen. Nu moet ik volgende week weer voor een operatie naar het ziekenhuis en daar heeft ze me veel sterkte mee gewenst. Daarna wil ze wel weer met me praten. Ik heb gemerkt toen ik de laatste keer aan de deur was dat ze overstuur was maar niet van mij hoe gek dat ook moge klinken. Maar ze wilde dat niet met me delen wat uiteraard ook begrijpelijk is na mijn idioot gedrag. Ze wil wel weer met me praten smste ze gisteren. Wellicht is een vriendschap nog een optie maar ik weet niet of dat goed is. Ik wil misschien wel weer meer. Ik weet ook niet of ze nog met haar nieuwe vriend is waar ze min of meer gelijk nadat ze mij dumpte een relatie mee aanknoopte. Vandaag heeft ze mijn laatste brief ontvangen inclusief een 'sorry helium' ballon waarin ik alle schuld op me neem en er wat mij betreft een streep onder gezet is. Het is aan haar of ze me vergeeft maar ik blijf mij niet tot in de lengte van dagen verontschuldigen. Ik ben nu aan het kijken voor een appartement die ik met mijn nieuwe jaarcijfers van mijn bedrijf wel kan huren. Ik wil laten zien aan haar dat ik haar niet voor de gek wilde houden en dat ik mijn relatie wil beëindigen. Ik wil laten zien dat ik veranderd ben. Inmiddels ben ik in een maand tijd 23 kilo afgevallen dus het wordt ook tijd dat ik verder ga en voor mezelf moet gaan zorgen hoe moeilijk het ook is. Ik denk elke dag aan haar en ik weet dat het minder wordt maar ik zou er alles voor over hebben om haar terug te krijgen. Ik heb er veel over gelezen en haar de rust geven is het enige dat ik kan doen. Ik hoop dat als ik haar weer zie dat er nog een vlammetje brand ergens. Ik weet dat ik me soms van alles wijs zit te maken en dat de feiten tegenspraken. Ik hoop dat ze 8 jaar niet zomaar zal vergeten en dat na verloop van tijd de vervelende moment, die op een hand te tellen zijn, het onderspit zullen delven tegen de gelukkige momenten. Ik heb geen idee wat ik nog meer kan doen en of er nog meer mensen zijn die misschien bemoedigende ervaringen voor me hebben. Want ik wil me graag vasthouden aan elke strohalm ook al is het tegen beter weten in. Maar eerst moet ik weer gezond worden, dat advies heb ik wel al van verschillende mensen gekregen die me na aan het hart liggen. Mijn vriendin was nooit van de ene naar de andere relatie en na Barcelona tot het dumpen is er niets gebeurd. Wat brengt iemand tot deze actie en ruilt iemand na 8 jaar gewoon in voor iemand anders en zegt diezelfde dag nog dat ze van hem houd?

Marcus