Das heel erg waar,
en ook precies wat ik de afgelopen tijd heb ondervonden.
T is niet de eerste keer dat ik me op deze plek in het cirkeltje bevind, dus objectief blijven lukt me beter dan vroeger.

Hoewel ik mn situatie perfekt kan analyseren en ik weet wat me te doen staat doet de wijsheid die ik in pacht heb niet af aan wat ik voel.
Okee, fout focussen katalyseert bittere gedachten en demotiveert.

Maar zelfs terwijl ik dat onderken en tegenga, het afgelopen jaar meer nieuwe, interessante dingen heb opgepakt en mensen heb ontmoet blijft er ergens in mn hoofd heel stil een klein stopwatchje elke seconde mijn recordtijd sololeven ophogen.

Ik sta midden in het leven en dat is goed.
Ik heb geen tijd stil te staan en treuren en dat is dan ook niet wat ik doe. Dat stadium is niet langer dan een paar maanden vast te houden zonder het gemis te transformeren in een obsessie.

Ik heb genoeg dingen om voor te leven, genoeg plannen en gelukkig genoeg vrienden om deze mee te verwezelijken.

Queer eye for the straight guy kijken is alleen niet ?ɬ©?ɬ©n van die dingen.
De letterlijke uithuilschouder, de amicale kopopknuffel of het 'blijfjijlekkerliggenikhaaljeweleen' -kopje thee ontbreken nogal dus.
Zou ik me ook niet gemakkelijk bij voelen.

Mijn relatie met mijn ouders is er al zeer lang niet meer naar dat ik mijn intimiteiten met ze bespreek.
Afgezien van de schaarse schouderklop en de hand op mijn schouder tijdens de polonaise in carnavalstijd beleef ik de meeste intimiteit met mijn kat.

Katten zijn geweldig om apathisch naar te staren wanneer je jezelf, de wereld en de resterende essentie daarvan niet meer kan vatten.
Woordenloos kijken ze begrijpend terug, knikken af en toe of knijpen begrijpend hun ogen dicht.

Enfin,
ik hoop dat de lente vroeg inzet dit jaar.
Dan staat t plein voor school weer vol met aantrekkelijk vrouwelijk schoon dat in t zonnetje probeert te stralen.
(geen idee waar ze in de winter zijn, maar ze zijn ner-gens te bekennen)

Grinnik,
Can't wait