Drie jaar terug ging mijn ex, toen nog mijn man, op familiebezoek in het buitenland. Oorspronkelijk voor 2 weken, maar hij bleef 2 jaar weg. In die 2 jaar ben ik van hem gescheiden. Vooral om praktische redenen, want hij was nog steeds de liefde van mijn leven. Ook al was onze relatie verre van normaal of ideaal. Vorig jaar belde hij mij op 'n dag op en meldde dat hij een week later hier op schiphol zou staan. Dat was raar. Ik had niet verwacht dat hij ooit nog terug zou komen. Maar toen ineens was hij daar. Eerst nog wat onwennig. Hij ging in Amsterdam wonen. De zondagen zijn voor mij en onze zoon van 8 jaar. Dus we zien elkaar 1x per week, in de vakanties wat vaker. Op die momenten dat we bij elkaar zijn is het echt gezellig. Leuker dan dat het vroeger was. We praten met elkaar. Er ging een wereld voor me open. Totdat 8 maanden geleden, mijn zoontje 's avonds toen hij naar bed ging, Mijn maag draaide zich om. Ineens voelde ik alles van de afgelopen 9 jaar naar boven komen. Ik was nog nooit boos op 'm geweest, maar nu was ik woedend. Maar dat duurde maar even. Toen werd ik ziek van verdriet. Hij was niet alleen opnieuw vader geworden, maar hij was ook getrouwd met de moeder van zijn 2e kind. Ik kon het idee niet verdragen dat hij een andere vrouw had en dat zij ook moeder van een van zijn kinderen was. Ik realiseerde me ineens dat ik serieus weer was gaan geloven in 'n toekomst voor ons. Hij was mijn 'true north'. En eigenlijk is hij dat nog steeds. Eigenlijk heb ik het gewoon weggestopt, zijn zoontje, zijn vrouw. Het raakte op de achtergrond, want hij was hier bij mij. Hij is altijd eerlijk geweest over haar, heeft mij ook nooit gezegd dat hij bij haar weg zou gaan. Maar mijn overtuiging dat wij bij elkaar horen heeft mij gewoon mijn kop in het zand doen steken. Afgelopen zondag is hij weer naar zijn familie toe gegaan. Op het moment dat hij het vliegtuig instapte stond mijn hele wereld weer op zijn kop. Het was alsof ik 'n stomp in m'n maag kreeg, toen ik besefte dat ik ook weer naar haar toegaat. Zij woont bij zijn moeder in huis. Toen zijn reis nog niet in zicht was, was 't zover weg dat 't me niet raakte, ik leef in het hier en nu. Maar nu hij daar is en hij dag en nacht bij haar is, op bezoek gaat bij vrienden en haar als zijn vrouw meeneemt, kan ik het niet meer verdragen. Ik weet 't gewoon niet meer. Ik ben nog nooit iemand tegen gekomen die heeft losgemaakt wat hij heeft losgemaakt bij mij. Niet in goede en niet in de slechte gevoelens. Als ik aan de toekomst dacht, was het altijd onze toekomst. Ik heb er nooit bij stilgestaan dat er alleen maar mijn toekomst is en dat onze toekomst helemaal niet bestaat. Hij is nu 7 dagen weg, ik heb geen tijd om hem te missen, ik heb 't te druk met verdrietig zijn. Ik huil eigenlijk nooit en ik maak me eigenlijk ook nooit ergens druk om, want ik geloof dat de dingen gaan zoals ze moeten gaan. Maar in deze situatie kan ik geen rust vinden. Ik kan alleen nog maar denken aan wat hij daar doet, of ie leuke dingen met haar doet. Ik vraag me af of hij mij mist, of ie uberhaupt aan mij denkt maar ik ben vooral bang dat ie mij daar vergeet. Ik heb hem gezegd dat ik hem niet wil spreken als hij daar is. Het is moeilijker dan ik dacht, 'm delen. Er zijn momenten dat ik denk: dit is niet mijn toekomst, ik verdien beter, ik wil beter. Maar ik kan me gewoon geen leven voorstellen waarin hij geen rol speelt. Ik hou van 'm, ik haat 'm. Maar wat ik ook voor 'm voel, hij voelt 't niet voor mij. En dat is waar ik geen weg in kan vinden. want men zegt als liefde niet gevoed wordt, dan gaat 't weg. Maar ik hou al zo lang van 'm. Het gaat gewoon niet over. Ik voel me er alleen door, maar ik moet van mezelf altijd sterk zijn, dus ik praat er ook met niemand over. Niemand in m'n omgeving vind 'm leuk of aardig. Dus ze snappen toch al niet dat ik van 'm hou. Maar onderhand zit ik met een enorme scheur in mn hart en heb ik geen idee welke kant ik op wil. Mensen zeggen dan: ach hij is 't toch niet waard om verdriet over te hebben. Maar het is mijn verdriet en ik voel het toch, want ook al snappen anderen het niet, hij is de man van mijn dromen. Ik heb nog nooit van iemand anders gehouden. Ik hield van 'm, vanaf het moment dat ik hem zag.