Enorm veel spanning in me lichaam. Ik word er zo gek van. Sinds donderdag hebben we geen woord meer tegen elkaar gezegd. Gisteren had hij een verjaardag van een vriend en ik ben uit geweest met een vriendin. Continu ging er een angst gevoel door me heen wanneer ik er aan dacht dat een meisje met hem zou gaan flirten of meer. Ik heb toen maar flink op het drinken gezet en ben naar de stad gegaan, even alles vergeten. Kwam daar een oude bekende tegen waar die mij de gehele avond heeft vermaakt. Maar nu vraag ik mij af of ik, nu ik hem ruimte moet geven en loslaten en hij gewoon helemaal niks van zich laat horen, niet gewoon vrijgezel ben en kan doen wat ik wil. Die gedachten doen me na zon geweldige avond toch pijn. Komt als een klap in je gezicht het inzien van de realiteit. Ik zit gewoon met een dilemma; hij wil ruimte en vrijheid maar laat helemaal niks van hem horen. Moet ik nu gaan wachten op hem totdat hij weer contact zoekt en weer zijn ruimte terug heeft. Soort van opgesloten zitten en wachten tot de bevrijding. Dat is toch te belachelijk voor woorden! En toch twijfel ik misschien is het wachten op hem uiteindelijk wel waard en verpest ik het door te gaan leven als vrijgezel? Heeft iemand hier ervaring in?
Ruimte en vrijheid
Ruimte en vrijheid...
Plotseling willen mannen dat als de relatie te dicht op hun huid komt. Laat hem maar even sudderen en probeer heel sterk te zijn en geen contact met hem opnemen. Laat het initiatief aan hem over. Intussen ga je niet wachten, maar pak je je leven op. Realiseer je dat vriendschappen belangrijk zijn, misschien wel belangrijker dan een relatie. Dus neem weer contact op met die mensen met wie je kon lachen, praten... En die je al een tijdje verwaarloosd hebt. Intussen... realiseer je... dat als je hem wil houden, je een beetje een spel moet spelen. Een beetje onbereikbaar zijn... diezelfde vrijheid nemen die hij opeist. Sterkte intussen. Hou het tenminste een maand vol!
nou echt precies het zelfde
nou echt precies het zelfde als mij, ik zit dus ook te denken moet ik nu wachten op hem of hem met rust laten en proberen echt los van hem te komen. maar als ik nou elke dag laat merken dat ik echt alleen maar bij hem wil zijn zal hij dan niet inzien dat we echt bij elkaar passen? of zal hem dat juist van me weg duwen.. die 2 dingen blijven in mn hoofd spoken!
ik weet niet wat het beste is voor je, eigenlijk is het mooiste om door te gaan met je leven, niet meer met hem bezig zijn en vanzelf zien wat er gebeurd, maar uit ervaring weet ik dat dat heel lastig is, dat gaat niet zomaar... ik had me eigen voor genomen niks meer uit mezelf naar hem te sturen, ik hou het nooit langer dan een dag vol!
ze zeggen altijd dat mannen nieuwsgierig worden als je afstandelijker bent.. ik geloof er niks van.
je moet echt je eigen niet druk maken om wat hij met andere meiden doet, je moet hem vertrouwen en als hij wel dingen doet of verliefd word op een ander dan is hij jou niet waard, iedereen verdiend een jongen / meid die gek is op de ander en niet iemand die doet waar hij zin in heeft en naar je toe komt als het hem uit komt. alles moet van 2 kanten komen, ik weet hoe moeilijk dit is om jezelf dit wijs te maken, maar echt.. je doet jezelf veel te veel pijn door te denken dat hij bij een ander is, iets doet met een ander.. je gaat het op een gegeven moment nog geloven ook en dat maakt je verdrietig.. je wil iemand die van je houd toch? laten we proberen ons minder/niet druk te maken.. mensen die je constant tranen bezorgen verdienen we niet!
op dit moment is het sowieso niet goed voor jou om weer de relatie te starten, zelf moet ik dat ook niet doen, maar wanneer we minder/geen aandacht meer krijgen van degene waar we van houden voelen wij (vrouwending) ons een soort van afgewezen waardoor de drang om iemand terug te krijgen enorm groot word, dit word blinde verliefdheid.. je ziet de dingen die verkeerd gingen bijna niet meer en denkt dat hij de enige en de ware is.. pas als je echt los gelaten hebt kun je alles goed en realistisch zien..
ik zie dit nu bij mezelf, ik wilde het al even uit maken.. ik maak het uit, ik voel me goed, meneer zegt dat hij zelf ook niet meer wil en ik sla om.. het gemis werd verschrikkelijk!
het helpt mij vaak om alle negatieve dingen op te schrijven, neem even de tijd en denk goed na.. laat alle ruzies voorbij komen, probeer weer terug te denken aan dat gevoel wat je toen had..