Lieve allemaal,

Iets waar ik een paar weken geleden reikhalzend naar uit zou hebben gekeken gaat morgen gebeuren, ik heb wat afgesproken met mijn ex. Het is ook nog eens haar initiatief en ondanks dat ik hier aan de ene kant een goed gevoel over heb betrap ik mezelf erop dat ik niet echt enthousiast ben. Zoals ik in mijn vorige blog heb aangegeven is er in de paar weken waarin we geen contact hebben gehad best wel veel gebeurd, zo merk ik dat ik steeds beter met het gemis van mijn ex kan omgaan, al wordt dat waarschijnlijk ook geholpen doordat ik een andere leuke meid ben tegengekomen. Al is het daar niet echt heel serieus mee, maar we hebben wel veel plezier samen. Maar terug naar mijn ex, afgelopen woensdag heb ik haar voor het laatst gesproken en tijdens dat gesprek bekende ze huilend dat ze me mist.. Ma goed, dat heb ik de laatste tijd wel vaker gehoord, dat ze aan me denk en me mist, maar dan toch keuzes maakt die ik niet kan en wil begrijpen. Zoals het aangaan van een relatie met een ander, waar het nu dus niks mee geworden is.. Als ik haar dan vraag wat ze nu eigenlijk wilt draait ze eromheen, probeert ze de vraag terug te leggen en zegt ze ook nog eens dingen als: 'waarom wil je dat weten, zodat je ego of trots opgevijzeld wordt?' Tja, wat moet ik hier nu mee denk ik dan.. Ze geeft aan dat ze nog steeds niet weet wat ze wilt, dat ze twijfelt, maar dat ze waarschijnlijk nooit nee tegen me zal kunnen zeggen. Lekker vaag en makkelijk, want wederom maakt ze geen keuze en houd ze alle opties open. Waar ik me nog het meest aan stoor is dat ze me graag wijst op dingen die ik gedaan heb die haar pijn gedaan hebben (zoals het verbreken van de relatie) maar zodra ik haar er dan op wijs dat haar gedrag ook niet bepaald de schoonheidsprijs verdient draait ze eromheen of geeft ze me aan dat ze t niet zo bedoeld heeft. Ze heeft me ook gevraagd wat ik wil, en ik heb haar aangegeven dat ik niet meer serieus wil nadenken over een toekomst samen zolang zij zelf geen keuze wilt of durft te maken. Ik heb aangegeven dat ik wil dat iemand 100% voor me gaat, en niet met mitsen en maren. Wat ik hiermee bedoel te zeggen is dat zeker na alle dingen die er gebeurd zijn ze echt haar best voor me zal moeten doen, ma ipv dat in te zien antwoord ze doodleuk dat iemand ook voor haar 100% moet gaan. Tja leuk en aardig, maar ik heb zo vaak mijn neus gestoten toen ik er 100% voor ging dat de bal nu bij haar ligt. Heb haar dit ook gezegd, maar het dringt maar niet echt tot haar door of ze heeft daar geen zin in, dat kan ook. Ma ja, waarom wil ze dan afspreken denk ik dan?

Morgenavond gaan we elkaar dus voor t eerst na 2 maanden zien, en ik hoop eigenlijk wat tips van een van jullie te krijgen over hoe ik me hierop het beste kan voorbereiden. Ik wil haar namelijk duidelijk maken dat zolang zij geen verantwoordelijkheid voor haar acties wilt nemen maar tegelijkertijd het wel heel graag over mijn fouten wilt hebben er geen basis is om contact te hebben, laat staan een relatie. Ook wil ik echt duidelijk aangeven dat de bal bij haar ligt, en dat ze nu even niks van mij kan en mag verwachten. Nogmaals, ik heb verkeerde keuzes gemaakt maar ik ben er van teruggekomen en heb me toen 150% voor haar ingezet. Toen koos zij voor iemand anders, en nu dat dus niet blijkt te werken zoekt ze weer contact.. Dan kan ze toch niet van mij verwachten dat ik haar weer met open armen ontvang? Nou ja, ik ben morgen gewoon lekker mezelf en probeer rustig en duidelijk aan te geven hoe ik de zaken zie, zonder verwijten en ruzie. MAAR TOCH IS ADVIES VOOR MORGEN IS HEEL WELKOM! Alvast bedankt!

Fijne avond!

kus Sebas