Na 10 jaar relatie

afbeelding van Gast

Daar zit je dan.
Na 7 jaar terug bij je ouders..
10 jaar relatie. Ergens voelt het als tijdelijk. Slapen gaat amper en emoties vliegen alle kanten op. Ik mis mijn huis, me omgeving en zelfs me koffiezetapparaat. Samen besloten maar het voelt niet oke. We hebben beide rust nodig en we hebben de afgelopen jaren van alles geprobeerd en het er over gehad. De deur zit bij beide nog niet dicht maar ik weet dat hopen erg gevaarlijk kan zijn. Werken gaat amper en mijn vakantie staat pas eind september gepland. Helaas kan dit niet eerder. Ik wil niet horen dat ik sterk ben en dat ik het allemaal wel ga redden. Ik wil mn leven gewoon terug. Mijn huis, jou en zelfs je gesnurk. Nog meer mensen met liefdesverdriet uit een lange relatie? Hoe gaat het met jullie?

Liefs

afbeelding van wbren

Beste gast, Je mag je ook

Beste gast,

Je mag je ook best wel even klote voelen. Je hebt iemand verloren waarmee je veel herinneringen mee hebt gemaakt maar ook een bepaalde levenwijze; je deed dingen samen op jullie manier. Dit is nu met een schok ineens anders.
Ik lees dat jullie samen hiervoor hebben gekozen, dit kan alsnog voor jullie beiden als een plotselinge actie doen voorkomen. Jij bent nu waarschijnlijk opzoek naar “had ik toen dit maar gedaan” dan was de uitkomst anders geweest. Enkele acties zijn (op weinig na) nooit de reden om uit elkaar te gaan. Ik neem aan dat jullie al ruimere tijd een gevoel van gemis hebben gehad. Of een verhoogde mate van irritaties op elkaar.

Jullie zijn ruime tijd bij elkaar geweest en hebben in deze periode zelf ook veel (onbewust) van elkaar voor lief genomen. Dit doe je omdat er liefde voor elkaar Er is dus toch een moment gekomen dat het simpelweg teveel is en er geen geluk meer uitgehaald wordt. Nogmaals, ik ken jullie beweeg redenen niet om afscheid van elkaar te nemen. Maar ik weet wel dat er goede redenen waren waarom (Anders zouden jullie elkaar dit verdriet niet aandoen. Vaak is het voor de ander even zwaar om afscheid van elkaar te nemen ook al lijkt dit niet zo). Deze redenen zullen vaak niet te veranderen zijn. Je geeft aan dat de deuren nog geopend zijn. Wees je ervan bewust dat dit in de praktijk alleen nog langer verdriet veroorzaakt. Namelijk je houd zelf (misschien dus onterecht) de deur op een kiertje. Het komt wel weer goed. Maar wees je ervan bewust dat personen niet fundamenteel anders kunnen zijn. Je kan je best daarna nog zo goed doen, de ware ik veranderen is zelden tot nooit mogelijk.

Voorkom een burnout of depressie door je verdriet. Heb je het zwaar, breng als de sodemieter je vrienden/famillie op de hoogte hoe jij je voelt. Schaam je niet, echte vrienden/famillie zullen je nooit negatief oordelen. Ook al denk je dat snel. Praat niet te veel over de gebroken relatie, even relativeren is prima maar focus daarna zo snel mogelijk op hoe jij je leven moet opbouwen. Dus eigen plekje, eigen manier van leven, je hobby’s opnieuw indelen. Dit zijn allemaal factoren die over de kop zijn gegaan en jou voorheen de rust in je leven konden geven.

Succes!