Hallo,

Zoals velen onder jullie heb ik ook zo al mijn probleempjes gehad in de liefde. Maar nu is het toch de eerste keer dat ik er zo vanaf zie.
Normaal ben ik niet het type dat gaat zitten huilen omdat het gedaan is met mijn vriendje, vroeger kon ik daar licht overgaan en had ik zoiets van ander en beter.
Nu, de jongen waarover ik het wil hebben is iemand speciaal, hij heeft mij een gevoel van bescherming, eigenlijk soms zelfs zo een beetje dat vaderlijke gevoel.
We hebben al een hele historie achter de rug, we hebben zo'n knipperlichtrelatie, eens een maandje wel, dan weer een paar maanden niet.
Het grootste probleem tussen ik en hem is dat we alle2 een andere visie hebben op het leven, bij hem gaat alles er redelijk streng en rustig aan toe, terwijl mijn leven altijd wel verrassende wendingen heeft, ik echt wil profiteren van het leven.
Ik zeg niet dat hij niet profiteerd van het leven, hij profiteerd gewoon op een andere manier ervan.
Waardoor hij dan op zijn beurt weer vind dat ik alles veel te speels en kinderachtig zie.. maar ik blijf erbij dat ik gewoon een andere visie heb.
Laten we nu eens het uitgaan nemen, ik draag nogal rap een minirokje en dans ook op het podium enzo, terwijl hij meer langs de kant staat te praten met zijn vrienden. Ik heb daar totaal geen problemen mee, maar hij is dan wel weer jaloers als er dan andere jongens met mij komen dansen. Verstaanbaar natuurlijk, ik wil mij niet voorstellen dat er een meisje met hem zou gaan dansen, guess dat ik ze gewoon dood doe... :s
Nuja, we hebben gewoon veel meningsverschillen.. maar dat neemt niet weg dat we elkaar niet graag zien. Het heeft gewoon een gevoel dat we niet samenpassen door de verschillende visies op het leven.
Daarom hebben we de laatste keer dan ook besloten definitief er een punt achter te zetten. Eerlijk, de vorige 3 keer vond ik dit niet echt moeilijk, ik kon hem gewoon laten gaan. Maar nu het zo definitief is vind ik het toch heel moeilijk, heb ik het gevoel dat ik misschien niet besefte hoe graag ik hem zie.
Van zijn kant laat hij dan weer duidelijk overkomen dat het voor hem te laat is, terwijl zijn beste vriend mij dan wel komt vertellen dat mijn ex mij nog graag ziet, en het zeker nog niet het einde van het verhaal is. Ik krijg meer en meer het gevoel dat hij zijn beste vriend de brokken laat lijmen die hij maakt. Waarom komt hij mij dat zelf niet allemaal vertellen?
Er is tussen ons veel gebeurd, heel veel. Dingen die ik hem niet zou kunnen vergeven maar toch doe. En omgekeerd waarschijnlijk ook.
Nu heb ik wel het gevoel hoe meer ik mijn best doe om hem terug te krijgen, hoe verder hij wegloopt. Natuurlijk is de oplossing nix forceren, maar ik wil hem terug voor zijn liefde voor mij helemaal over is. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen, want ik hou er ook rekening mee dat hij kan verliefd worden op een ander meisje, en dan ben ik hem zeker kwijt. De liefde hé .. tkan mooi zijn maar tis echt stresserend.....

Sharon