In mn vorige blog "11 weken" was ik aardig overstuur. Na een lichamelijk onderzoek bij de gynaecoloog, vertelde die beste man dat ik in verwachting was. Met nadruk op "was". Na berekening vertelde die man mij dat het al 11 weken was, vandaar de tekst "11 weken". Ik ben heel erg geschrokken en had dit totaal niet verwacht. Want het kon gewoon niet, ik was namelijk aan de prikpil en 95% van de momenten deden we het veilig. Een aantal onderzoeken verder te zijn, vertelde de gynaecoloog ook dat die prikpil te licht was voor mij en dat ik maar snel weer aan de gewone pil moest, omdat ik wel vaker last had van tussentijdse bloedingen. Al met al, ik ben weer aan de gewone pil, dit keer een zwaardere pil. En nu de laatste nodige nabehandelingen gehad. Geloof me lieve mensen, dit gebeurd mij maar 1 keer! Ik ben gek op kinderen en ik ben gelukkig met mn kleine meid van 15 maanden. Maar nog een kindje erbij waarvan de vader mij ook weer niet hoeft, dat kan ik helaas niet handlen...

Gisteravond tot laat nog met hem gesmst. Sinds 13 maart helemaal geen contact meer met hem gehad.
Ik was toch nieuwsgierig hoe het met hem gaat. Dus stuurde ik hem een smsje:
>> Hoe is het met je?
Waarop hij 2 uur later antwoorde:
>> Het gaat beter! Maar hoe gaat het eigenlijk met jou? Jij hebt natuurlijk meer meegemaakt...
Ik reageerde met:
>> Het gaat goed met me! Ben weer aan een nieuw hoofdstuk in mn boek begonnen. Ben blij dat het beter met je gaat, was benieuwd hoe het met je ging. Succes verder! x
Waarop hij weer antwoorde:
>> Ik ben blij om te horen dat je een nieuw hoofdstuk bent begonnen! Ik hoop dat de toekomst vele mooie dingen mag brengen. Hoe is het werk?
Ik met mn domme hoofd begrijp eigenlijk niet waarom hij nog interesse toont in mn werk... Dus weer een sms:
>> Hi, het werk gaat fantastisch! Heb eindelijk mn draai gevonden in de groep en het is iedere vrijdag met de borrel super. Hoe is de nieuwe functie voor jou?
>>De nieuwe functie is erg leuk. Goede uitdaging voor komend jaar! Appartement wordt leuk. Ik ben er druk mee. Hoe gaat het met je liefdesleven? Ik hoop goed!
WAAROM STELT IE ALLEMAAL VAN DAT SOORT FLAUWE VRAGEN? ALSOF IK NU GELIJK HEM WIL VERVANGEN...
Mijn reactie was uiteraard extreem cool:
>> Ben blij voor je dat je het naar je zin hebt. Nog steeds bezig met je huisje? Jeetje! Waarom stel je die vraag over mn 'liefdesleven'? Wat zijn de roddels nu weer?
Hij reageert uitermate rustig:
>> Er zijn geen roddels. Ik vraag alleen maar man op vrouw ! Ik hoop dat je met iemand gelukkig bent. X
Hmmm... Gaat er alleen maar door mijn kleine hoofd en reageer toch rustig terug en een tikkeltje gemeen:
>> Van de roddels die ik over jou heb gehoord, hoop ik dat jij ook gelukkig wordt met je nieuwe liefde! X
Al snel weer een sms van hem:
>> Er is echt niks te melden! Maar als jij anders hebt gehoord dan kan ik niet met 1 sms het ontkrachten. Dus laten we hier verder over ophouden! X
Heel stom, maar ik schiet in de lach! Ik heb er gemengde gevoelens bij... Mijn ervaring is als men iets te fel reageert, is het meestal waar. Dus voel ik heel mn lichaam in 1 keer helemaal van top tot teen gloeien en reageer:
>> Sorry ik wilde je echt niet boos maken. Maar na ons laatste gesprek realiseerde ik dat ik echt verder moest. Je liet niets meer van je horen, wat jezelf al zei. Dit kon ik niet in mn eentje. Ik ben niet boos op je, ik was alleen teleurgesteld. Ik had een bepaald beeld van je. De ideale man. Een echte vriend.
Pas net voor 00.00 uur reageerde hij weer, ik denk dat ie tijd nodig had om op mijn laatste sms te reageren. Hem kennende, weet ik dat ie echt wel op zn pikkie is getrapt. Zijn laatste sms naar mij om 23.49 uur:
>> Ik reageerde niet meer omdat jij zei dat je het niet meer aan kon. Je was daar duidelijk in. Ik zat nog met vragen maar het was duidelijk. Ik merk wel dat het beter zo is. We maakten elkaar toch gek en dat niet op een positieve manier. Ik hoop gewoon dat je geluk vindt bij iemand en in je werk. X