Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
Na een lange tijd....
... ben ik weer hier beland. Na een relatie van 2,5 jaar met veel ups en downs, een relatie die meerder keren uit is gegaan en weer aan ging is het sinds een maand of 3 nu echt over... het werkte niet meer. Het is al de zoveelste relatie die stuk loopt. Elke keer denk ik weer dat ik de ware heb gevonden, maar elke keer word ik teleurgesteld.
Op de 1 of andere manier kies ik ook elke keer een meisje met issues, wat op zich geen probleem is maar wat het niet heel makkelijk maakt. Ik heb een vriendin gehad die zichzelf sneed en verder ook nog wat psychische problemen met zich mee droeg waar ik haar 4,5 jaar mee heb geholpen, maar toen het beter leek te gaan liet ze me vallen. Een vriendin gehad van chinese afkomst die mij 1,5 jaar lang van haar ouders verborgen hield waardoor de relatie stuk liep en de laatste relatie, een meisje met ADHD, wat haarzelf nogal onrust gaf wat ze dan weer afreageerde op mij. En nu... nu ben ik weer alleen.
Toen het uitwas, kwam ik weer wat beter in contact met een vriendin van mij (laten we haar Wendy noemen voor het gemak), we konden altijd al heel goed praten en we groeiden steeds meer naar elkaar toe. Eerst waren we vrienden en toen werd het meer. We spraken vaak af, zoenden met elkaar, knuffelden met elkaar en het leek alsof ik nu echt degene had gevonden waar ik gelukkig mee zou worden.
Maar ook zij had genoeg problemen, heel veel aan haar hoofd. Ook heeft ze 2 kinderen. Ze gaf ook aan dat ze nog geen relatie wilde, maar dat we rustig aan moesten doen. Alleen wist ze eigenlijk niet wat ze zelf wilde wat het ene moment wilde ze het wel en het andere moment weer niet. Het ene moment vond ze me bijzonder en het andere moment konden we maar beter vrienden zijn. Dit gaf bij mij een hoop onrust, vooral ook omdat ik net uit een relatie kwam.
Ik heb toen waarschijnlijk teveel druk op haar gezet, omdat ik bang was om haar kwijt te raken.
Toen begon ze ineens heel kortaf te doen, negeerde ze me regelmatig en kon ik eigenlijk niks meer goed doen in haar ogen. Ook zei ze ineens uit het niets dat ze NOOIT verliefd op mij zou kunnen worden... AUW... na alle lieve dingen die ze tegen me zei, na met me naar bed te zijn geweest krijg ik dat te horen...
Nu spreek ik haar afentoe nog wel over de whatsapp maar niet meer als eerst. Niet eens meer hoe we met elkaar omgingen toen we nog vrienden waren... Ofwel ik ben haar liefde kwijt maar dus ook de vriendschap die ik met haar had.
Na dit alles voel ik zo'n leegte in me. Zoveel verdriet. Het gevoel dat ik nooit meer iemand vind begin ik weer te voelen.
En ook al weet ik dat ik niet zo moet denken, maar het lukt me niet meer om anders te denken.
Ik voel me anders dan de vorige keer dat ik last heb gehad van LDVD een raar leeg gevoel, rusteloos maar toch ook niet.
Het liefst wil ik "Wendy" terug ik mis haar, ik mis het gevoel dat ze me gaf... maar ben bang dat dat nu te laat is...
Geen idee meer wat ik moet doen of wat ik moet voelen. Op dit moment voelt het alsof een deel van mijn hart voor altijd weg is genomen.
- Shapeshifter's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Shapeshifter
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
@Shapeshifter
Hey Shape
Ik lees dat je steeds dezelfde vrouwen aantrekt (met issues) (?) herken je daar iets in van jezelf ?
Havana
@Havana
Hi Havana,
issues is waarschijnlijk niet het goede woord, maar ik trek iig vrouwen aan die zelf ook niet zo stabiel in het leven staan. Ik zie mezelf ook niet als volledig stabiel, vooral omdat ik een gevoelsmens ben en eerder met mn hart nadenk dan met mn hoofd, dit geeft ook vaak wel wat problemen. Ik denk dat ik vaak vrouwen uitkies met problemen omdat ik toch altijd een verzorgend karakter heb gehad.
Shapeshifter
@shapeshifter
ik herken het ook, ook ik had altijd relatie's die emotioneel niet stabiel waren, een psycholoog raadde mij het boek, als hij maar gelukkig is aan, ik heb het gelezen en ken er veel in terug, ik heb geen veilige hechting gehad en daardoor trek ik zulke mensen aan die zelf ook problemen in hun jeugd hebben gehad, sinds mijn laatste relatie die nu ook weer net gedaan is, was nog de ergste van allemaal, hij noemde mij achterdochtig maar hij maakte het er ook na, hij was zelf ook achterdochtig geworden door zijn verleden dus hield ik rekening hiermee, maar andersom ging dat niet, ik moest hem maar vertrouwen, een straatje zonder einde, hij had denk ik maar 1 grote liefde en dat was zijn moeder, ik stond bij wijze van spreken aan de ene kant te trekken en zij aan de andere, en hij koos bijna altijd voor haar, ik weet niet wat erger is, een andere vrouw of dit, feit is dat je altijd aan het kortste eind trekt, ook hij was ooit bij een psychiater geweest en had ergens een soort drempelvrees, kapot ga je daaraan, als ze het zelf niet willen zien, niemand die hem begreep, hij moest altijd alles alleen doen, zijn moeder zei dat ook altijd over zichzelf, vrienden had hij niet, buiten eentje wat een alcoholist was en daar had hij ook altijd commetaar op, op zijn broers, op zijn buren, op wie niet, ik had geen gezonde band met mijn moeder, omdat ik niet de deur plat loop en geen 5 keer per met haar bel, ik zei, jij hebt een ziekelijke band met je moeder, maar dat zag ik dan weer verkeerd, met zo iemand is niet te leven,dan vraag je je misschien af, wat zag je dan toch in hem, als hij bij mij was , was het de liefste vent, maar de goede momenten wegen niet meer op tegen de slechte, en ik moet voor mijzelf kiezen voordat hij mij meetrekt in zijn eigen negatieve straal
veel sterkte
Ik heb recent dezelfde stomme
Ik heb recent dezelfde stomme stap begaan. Ben ook met een goede vriendin naar bed geweest en vond het ronduit teleurstellend. Sindsdien is de vriendschap snel bergafwaarts gegaan. Dom... dom... dom.
@Shapeshifter: Relatie-sabbatical
Als ik je blogs lees kom ik uit uit op 3 problematische relaties in 7 jaar tijd. En je bent als ik het goed heb uitgerekend 26/27 jaar. Havana wijst tussen de regels door wel ergens op waar je over zou kunnen nadenken. Hoelang zit er tussen die relaties als ik vragen mag ?
Geef je jezelf wel tijd om echt alles te verwerken en terug te kijken waar het mis ging en waar er misschien "iets" van jezelf heeft gezeten.
"Zorgen" voor een ander betekent dat je niet met jezelf hoeft bezig te zijn. Je bent dan steeds bezig met het proberen te "redden" van die ander of de relatie in stand te houden. Te druk bezig om naar je eigen mogelijke "issues" te kijken. Die we overigens allemaal wel hebben.
Leg jezelf eens een relatie "sabbatical" op van bijvoorbeeld 8/9 maanden. Jezelf eens on-hold zetten en kijken hoe het komt dat je de keuzes maakt die je gemaakt heb.
@Torn
Hi Torn. Ik ben inderdaad 26 jaar. In ik heb vanaf mijn 18e met het eerste meisje gehad, heeft 4,5 jaar geduurd en op de dag dat we 4,5 jaar hadden heeft zij me gebeld op mn werk en het uitgemaakt over de tel... dit was klap 1. Zo'n 3 a 4 maanden later kreeg ik wat met mn volgende vriendin, zij was wat ouder dan ik en dat werkte eigenlijk wel goed, maar na 1,5 jaar nog steeds stiekem moeten doen omdat haar ouders er niks van mochten weten dat brak mij nogal op. Dus maakt ik het uit en na zo'n week of 2 kreeg ik wat met mn laatste vriendin.
Dus ik geef mezelf inderdaad niet veel tijd om dingen te verwerken, voornamelijk omdat ik gewoon niets anders gewend ben dan een relatie hebben en slecht alleen kan zijn...
Ik denk inderdaad dat ik beter een tijd alleen kan blijven, maar op de 1 of andere manier word ik daar zo onzeker van. Niet de aandacht krijgen van vrouwen omdat ik door alleen zijn alleen maar onzeker word en dat werk alleen maar averechts, ofwel ik blijf een beetje in een cirkel hangen. Ook omdat ik die vriendin waar meer gebeurd mee is gewoon niet kwijt wil...
Thanks voor je advies.
herken het wel ja, het is een
herken het wel ja, het is een rotgevoel... je wilt heel graag en bent rusteloos omdat je het nog niet gevonden hebt maar aan de andere kant zo murw van alle teleurstellingen en negatief over je mogelijkheden in de toekomst. Tenminste, zo voelt het voor mij heel af en toe nog.
Wat Torn zegt is wel een goede en is wat ik ook heb gedaan na de zoveelste mislukking. Kom terug bij jezelf en bekijk rustig eens wie jij als autonoom mens bent zonder een relatie. En wat is jouw rol in een relatie? Je herkent zelf al dat je een verzorgend karakter hebt. Dan kun je daar, als je weer iemand tegenkomt, rekening mee houden als zijnde jouw positieve punt (want bij een vrouw die zelf wel lekker in haar vel zit zal het geweldig uitpakken, wij houden daarvan!) maar ook je mogelijke valkuil. Je kunt namelijk steeds wel blijven gaan voor vrouwen die het moeilijk hebben maar dat breekt jou ook op, door jouw zorgen kun je ze vaak niet helpen.
Mensen vluchten vaak in relaties om allerlei dieperliggende problemen op te lossen maar dat werkt niet. Zowel die instabiele vrouwen als jij moet eerst dichter bij jezelf komen, werken aan je valkuilen en sterk genoeg staan dat je het ook op jezelf kunt redden, en sterker nog, niet alleen overleven tot de volgende relatie maar ook gewoon echt jezelf lekker voelen! Dan klamp je je niet meteen weer vast als je iets voelt voor iemand, maar kun je het helderder bekijken.
Ik heb het nog niet altijd helemaal voor elkaar, maar kan echt zeggen dat de paar jaar vrijgezel die ik nu achter de kiezen heb me echt deugd heeft gedaan. Al komt bij mij natuurlijk af en toe ook dat rotgevoel nog boven (lees mijn blogs maar
), ik kan er beter mee omgaan, relativeer het hebben van een relatie meer en sta zelf veel stabieler.
@Petals
Hi Petals,
hoe jij je soms voelt, dat is nou precies hoe ik me voel, je omschrijft het echt perfect. Rusteloos, negatief naar de toekomst...
Wat Torn al zei en wat jij nu ook beaamd is het misschien ook wel beter voor mij om een tijdje alleen te zijn. Mezelf bekijken wie ik nou precies ben zonder relatie. En wat mijn rol nu precies is in een relatie... Ik weet inderdaad mijn rol niet echt. vaak in het begin van relaties vinden de vrouwen met wie ik een relatie heb gehad dat ik ze teveel aandacht geef, dus mijn response hierop is minder aandacht geven, en dat is dan vaak ook weer niet goed. Ik denk dat ik mezelf te vaak heb proberen te veranderen, terwijl ik juist een heel lief en zorgzaam karakter heb, wat een pluspunt zou moeten zijn. (A)
Ik zal me ook eens gaan verdiepen in jouw Blogs Petals, uiteindelijk zijn we hier niet alleen voor ons zelf maar ook om elkaar te helpen. Dank je voor je advies... very helpfull