Hallo beste mensen op LDVD.nl!

Nou om maar met de deur in huis te vallen, alles gaat best goed met me. Ik heb volop werk, ben op zoek naar een eigen stek ( vorig huisje is spijtig genoeg niet doorgegaan ) en ik sta op het punt weer enkele spannende projecten te gaan doen.

Alles kabbelt rustig voort. Zo hoort het ook te zijn. Ik ben gelukkig op mijn werk, zeker met zulke fijne collega's. Ik sta er weer voor 90%. Inderdaad, nog geen 100 %. Dat is een week geleden begonnen. Ik lag lekker naar een film te kijken en een beetje te tekenen toen plots mijn gsm één maal rinkelde. Ik dacht er eerst niet aan dat het mijn ex kon zijn, maar toen ik keek wie me gebeld had, herkende ik het nummer meteen. Het was ZIJ. Op een vrijdagavond om 00u42. Vreemd uur om te bellen, waarschijnlijk vanuit haar bed. Zo goed ken ik haar wel. Ze liet ook altijd één maal rinkelen en dan belde ik terug. Dat heb ik deze keer dus ook weer NIET gedaan. Waarom zou ik? Haar stem horen en direct terug herinnerd worden aan de pijn van de voorbije maanden. Geen zin in. Het is al van augustus geleden dat ik nog iets van me heb laten horen. Ik heb geen zin om dat nu zomaar weg te gooien.

En toch vraag ik me af waarom ze belde. Zo opeens. Terwijl het de voorbije maanden zo stil is geweest. Wat moest ze van me? Ergens vond ik het fijn dat ze nog aan me dacht. Maar aan de andere kant vond ik het klote. Dus sinds een week denk ik weer aan haar. Zou ze me missen? Zou ze het beseft hebben? Ik zou het haar willen vragen, maar ik mag niet. Niet van mezelf want ik wéét dat het alleen maar kan leiden naar pijn en vragen die nooit zullen beantwoord raken. Maar toch zit ik er even door. Terug een dipje. Ik heb zin om haar te bellen, of om te mailen wat ze voor me heeft betekend en dat het daarom is dat ik haar niet meer wil horen. Geen contact. Het werkt het beste voor mij. Al doet het soms erg veel pijn. Ze moet maar eens beseffen dat niet iedereen voor haar zal lopen. Liefde is nooit onvoorwaardelijk, dat is ook ongezond volgens mij. Iemand die je zo kwetst ga je toch nooit zomaar vergeven? Dan behandelen ze je als voetveeg. De nieuwsgierigheid brand in mijn aderen. Zou ik? Nee, toch maar niet.

= Het is al lang verleden tijd = ABEL