Ik sluit me geheel bij Phoenix aan en val waarschijnlijk in herhaling met mijn reaktie, maar het kan vast geen kwaad om het nog 'n keer te horen

Wat mij in het bijzonder aantrok in je verhaal is dat je schrijft over het gebrek aan liefde en aandacht van je ouders. Die behoefte om dat bij iemand anders (een partner) te vinden, maakt jou denk ik best kwetsbaar (met in het ergste geval een gewillig slachtoffer voor iemand die het niet zo heel goed met je bedoeld, maar je dat wel doet geloven).

Ik vermoed dat jouw jaloezie (in jouw geval waarschijnlijk: voortkomend uit de angst om iemand te verliezen) daar ook zijn oorsprong in vindt. Het feit dat je onder de indruk was van deze jongen ('iemand die echt naar mij luisterde en mij liefde gaf..") omdat hij 'goed' leek te maken wat je thuis zo gemist hebt, is misschien een grote motivatie, maar niet zo'n hele sterke basis geweest. Begrijp me goed, ik twijfel er niet aan dat jullie het fijn hebben gehad en misschien in den beginne zonder te veel problemen samen waren, maar misschien heb je (onbewust) toch wel heel veel druk op de relatie uitgeoefent om die sterke behoefte tot liefde & aandacht te ontvangen, door hem vervuld te zien krijgen.

"Ik was zo bang dat hij mij zou verlaten. Ik werd ook heel onzeker. Ik vond mezelf heel laag en lelijk vergeleken bij hem. Ik begon me af te vragen waaraan ik al die liefde had verdiend..." wijst toch wel op een gebrek aan eigenwaarde en jouw geloof dat je 'het waard bent'. En wanneer je je eigenwaarde en zelfliefde laat afhangen van het gedrag van een partner, dan zal elke klein dingetje, elk woordje, elke beslissing die hij wel of niet maakt (later thuiskomen, bijvoorbeeld), jouw angst om verlaten te worden, verergeren.

Het is erg treurig en pijnlijk voor je dat hij je letterlijk 'in de steek' heeft gelaten en niet de moed bij elkaar heeft kunnen rapen om je uit te leggen waarom hij niet meer met je door wilde gaan, maar ik geloof dat hij er gewoon helemaal klaar mee was. Zoals je zelf al schreef: "Hij werd er moe van, mijn eeuwige onzekerheid". Hij was waarschijnlijk zo moe gestreden, dat hij het officiele 'uitmaken' niet meer kon opbrengen. Is NOOIT een excuus, natuurlijk, en zegt veel over zijn karakter. Hij had het je moeten uitleggen, zodat je de mogelijkheid had om hem vragen te stellen en met zijn antwoorden iets positiefs voor jezelf te doen (je eigenwaarde leren opbouwen, bijvoorbeeld, zodat je in een volgende relatie dit beter bewaakt of in de gaten hebt). Probeer te stoppen met 'jezelf de schuld te geven'; dat vreet alleen maar nog meer uit je weg. Jouw gedrag (je onzekerheid, je jaloezie, je angsten), daar had je in de relatie met hem gewoonweg nog niet zoveel inzicht in--en je hebt waarschijnlijk ook maar gedaan wat je kende. Zie dit afscheid als een kans tot zelf-reflectie; tot verbetering van je zwakheden.

Dat hij met iemand anders trouwt, is een niet om te gooien BEWIJS dat hij inmiddels met zijn leven is doorgegaan. En het antwoord dat je hieruit zou moeten halen is, dat jij hetzelfde moet gaan proberen. Ik denk dat je niet veel meer opties hebt dan accepteren dat het zo is (gegaan)--hoe moeilijk dan ook. Het is lief dat je hem je excuses wilt aanbieden, en als jij daar een beter gevoel van krijgt en het je kan helpen om het verleden af te sluiten, is dat een optie. Echter, als jouw 'sorry' voornamelijk voortkomt uit de motivatie om hem terug te winnen, dan raad ik je aan om het niet te doen. Ik hoop voor jou dat je je namelijk realiseert dat je hem daar niet mee terug zal krijgen. Hij kan het gevoel, 'dat je kapot bent van binnen' namelijk niet bij je weghalen, OOK niet als hij *abacadabra* ineens weer bij je terug zou komen. Die leegte in je eigenwaarde gaat daar namelijk niet van weg--die was er al toen jullie elkaar leerde kennen.

Ik wil je geen dingen aanpraten, maar het is misschien wel goed om aan je eigenwaarde en zelfliefde te gaan werken. Om inzichten te verkrijgen in je behoeftes en die, eerst zonder een partner, ZELF proberen te vervullen/versterken. Niemand kan jou dat geven, behalve jezelf. Eigenwaarde is namelijk iets in 'je eigen'. Misschien niet jouw ding, maar hier zijn professionele therapieen voor, trouwens

"Ik heb elke dag gebeden om een wonder of een teken van leven, en die heb ik gekregen."
Inderdaad. Hij is niet dood; hij leeft nu een ander leven met iemand anders. Het teken dat jij nu ook verder moet!

lieve groet,
M.

"accept the sky, accept the birds, accept birdshit"