Hey allemaal!

Ik wil even een korte update schrijven over hoe het met me gaat! Het is ruim acht maanden geleden nu sinds dat t voor bij ging en in die maanden er na heb ik intensief geschreven hier en ook veel op anderen gereageerd. Wat een periode... veel kanten van het leed moeten zien. Natuurlijk vaak ook gedacht dat er aan de ellende geen einde zou komen. Maar na zoveel maanden verder ziet het er gelukkig toch anders uit.

Hoewel, het is ook weer anders dan ik gehoopt had. Je komt er als een ander mens uit. Je leert ontzettend veel van jezelf en van je eigen soms wanhopige pogingen jezelf te redden van pikzwarte emoties. Het is natuurlijk goed dat je blijft knokken tegen die vervelende gevoelens, maar ik moet zeggen dat ik er grimmiger uit ben gekomen. De lol of het plezier ergens van inzien, da's weg. Lachen of iets leuk vinden is ook niet vanzelfsprekend meer. Dat heeft denk ik te maken met het steeds maar jezelf afvragen waarom.. waarom... en hoe vaker je dat afvraagt, dan komt vanzelf de vraag naar voren waarom je eigenlijk nog hier bent, voor wie en waarvoor. En daar bleek geen geruststellend antwoord op te komen. Je moet zoals iedereen weet vooral voor jezelf leven en niet voor iemand anders. Ik heb dat eerste nooit gedaan en het tweede alleen maar wat ik dan vanzelf ging beschouwen als dat dat hetgene was wat goed was, wat me volmaakte. Nu ik wel beter weet, dat ik dus wel voor mezelf moet leven, vraag ik me af wat datgene dan moet worden. Ik merk op dat ik de leegte die ontstaan is niet meer kon invullen, wat ik ook deed.

Bewust geworden van je eigen manco's en van het gebrek aan pluspunten, maar vooral een stuk zelfbewuster dus en zekerder van de zaak. Misschien was dat wel nodig, maar misschien was ik een stuk beter af toen ik nog naïef geloofde dat iemand anders me gelukkig maken kon en dat dat wel er van zou komen. Voor een jong iemand als ik zonder veel familie en zonder veel vrienden is dat jammer, maar ook jammer maar helaas. Niet iedereen kan knap en leuk zijn en eigenlijk kan je iemand alleen knap en leuk vinden als er mensen zijn waarmee je kan vergelijken dat die dat niet zijn. Da's nu wel geaccepteerd.

Ach, ik hoor mijn ex al zeggen van heel goed dat je jezelf durft te zijn, alleen nu weer erg jammer dat je niets van je eigen leven weet te maken. Ik heb het geprobeerd, heel hard zelfs, maar ik ben er gewoon niet voor gemaakt. Dus geluk, dat maken anderen zelf en voor mij is dat niet weggelegd. Ik accepteer dat!

Zodoende is er niemand meer in mijn leven gekomen. Ik kom ook nergens meer omdat het gehad heb om in mn eentje de stad in te gaan of om voor de zoveelste keer de stap te wagen lid te worden van een vereniging, sportclub, dansschool, whatever. Zoals ik al zei, vind ik 't ook niet echt leuk meer zoals ik dat vroeger nog wel deed. Maar het grappigste is nog wel dat ik nou precies diegene geworden ben die als ik bijvoorbeeld uitglij in de douche ik nog wel weken kan liggen voor dat iemand erachter komt dat een rekening niet wordt betaald en een inval komt doen... Dat was 'vroeger' wel heel anders in dat rijke sociale leven dat ik had, met veel vrienden, veel leuke meiden om me heen, een volle agenda, een carrière én liefde!

Zo kan het dus ook gaan lieve mensen. De meesten komen er gelukkig weer helemaal bovenop en vinden weer nieuwe kansen in het leven, waaronder liefde. Maar er is een kans dat je word zoals ik. Moe van jezelf. Heel weinig mensen maar hoor, dus wees maar niet al te bang.

Voor diegenen die nu of net de put in zijn geraakt. Heel veel sterkte... het komt goed met je! Is het niet nu dan is het wel over een tijdje. Geef niet op, blijf vooral dingen doen, onderneem veel en zorg dat je niet te veel de kans hebt om té veel na te denken. Verwerken heeft tijd nodig en tijd wordt ingevuld door niet te veel stilzitten. Koester je vrienden en vriendinnen en als het goed is zullen ze er voor je zijn (als het goed is...) net als familie. Maar de nadruk laat je liggen op de toekomst en plezier en als gauw snel minder op dat vervelende gedoe van de liefde die is geweest!

En ohja, het is lente! Trek naar buiten en blijf niet zoals ik hele dagen opgesloten in je hok zitten. Als je vrienden hebt, bel ze op en zie ze! Wellicht zien ze jou ook graag en het werkt om weer jezelf te worden en drama's te verzachten. Daar buiten lopen ook de mooie leuke mensen en wie weet.... binnen kom je ze niet tegen...! Dus, naar buiten jij!

Oh... voor de oplettende tv kijker... binnenkort ben ik heel uitgebreid een keer op tv te bewonderen! Voor 'n laatste keer, dat wel! Daarna vertrek ik van Huysch.

Liefs,