Hallo allemaal
Een paar jaar geleden was ik hier al owv een zeer pijnlijke relatiebreuk. Nu bijna vier jaar later ging het ontzettend goed met me. Ik heb drie jaar tijd genomen om te helen en had mezelf beloofd pas opnieuw in een relatie te stappen als het goed aanvoelde.
Begin dit jaar had ik een date met iemand met wie het zeer goed klikte. Onze eerste date duurde ongeveer 9u, we maakten een natuurwandeling en daarna hebben we in een taverne gepraat tot sluitingstijd.
Een week nadien zagen we elkaar weer en ik voelde vlinders lijk nooit tevoren. Hij bleef die nacht bij mij thuis, we hebben gewoon de hele nacht op de zetel gelegen. Nooit heeft hij iets geprobeerd, we genoten van elkaars gezelschap en rond de middag de volgende dag ging hij naar huis. Ik vond het eerlijk dat hij mijn wens om niet meteen te vrijen respecteerde en merkte dat vlinders stilaan verliefdheid werden.
Nog een week nadien was ik klaar om te vrijen. Hij was zo lief voor me, respecteerde mijn grenzen en begreep mijn angsten, nooit heeft hij zich opgedrongen. Ik merkte wel dat hij al heel vlug de woorden stapelverliefd en houden van in de mond nam, iets wat ik zelf niet deed en waar ik zeer voorzichtig in was. Maar zoals hij me aandacht gaf en steeds verwende , nam ik het voor waar aan.
Hij vertelde me dat zijn ex hem ontzettend had gekwetst en dat hij daardoor vaak onzeker was. Wow, een knappe, lieve man die ook nog eens zijn kwetsbare kant toonde...ik waande me in de hemel.
Niet veel later begon hij subtiel te laten merken dat hij bepaalde dingen niet leuk vond, zoals wanneer ik niet opnam, dan maakte hij zich zorgen. Ik kreeg soms ook het gevoel dat ik werd gestraft als ik iets deed waar hij niet bij was. Met een vriendin afspreken had als gevolg dat ik uren tot een dag lang geen reactie kreeg. Maar hij had ook een zware baan, twee kinderen en dan was hij nog duikinstructeur. Het kon uiteraard dat hij gewoon onbereikbaar was, maar het gevoel dat ik werd gestraft bleef altijd hangen.
De straffen werden geleidelijk aan erger, er vielen scheldnamen en soms werd het contact een paar dagen onthouden. Ik durfde het aan niemand vertellen. Mijn vriendinnen waren zo gelukkig voor me, ik was tot over mijn oren verliefd. Hun dit zeggen zou betekenen dat ze zouden ingrijpen en dat wilde ik niet. Ik wilde deze man op wie ik ongezien verliefd was niet kwijt.
Een maand geleden kreeg ik uit het niets de vraag of ik onbeschermde sex met iemand anders had gehad, want hij symptomen die veel weg hadden van een soa. Ik was verbijsterd, zo gekwetst dat hij dit zelfs maar kon denken. Maar ook nu hield ik in mijn achterhoofd dat zijn ex hem had bedrogen en dat het ergens dus ook logisch was dat hij hier wederom bang voor had. Ik was tenslotte zijn soulmate zei hij altijd. Ik heb hem verzekerd dat ik hem nooit pijn zou kunnen doen, dat ik van hem hield, enz. Ik had hem ook niet bedrogen, ik zou hem zelfs niet onbewust pijn willen doen, zoveel houd ik van hem. Hij ging zich laten testen en bleek chlamydia te hebben. Ik begreep er niets van en heb meteen gezegd dat ik me ook zou laten testen en dat ik alLe mensen met wie ik tijdens mijn laatste jaar vrijgezel zou contacteren. Die vier mensen bleken allen negatief, het kon dus sowieso niet van mij komen en plots zag hij in dat chlamydia jarenlang in het bloed kan zitten zonder symptomen. Mijn uitslag krijg ik morgen pas, dus we besloten dit weekend even apart te zijn om spanningen te vermijden.
Gisteren ging ik even op het marktplein naar de voetbalmatch van de Rode Duivels kijken, ik had nood aan afleiding na twee dagen te bedenken hoe ik de liefde van mijn leven kon overtuigen dat ik hem nooit pijn zou doen. Een paar uur later kreeg ik het bericht dat ik fake was omdat ik me ging amuseren terwijl ik het zogezegd moeilijk had met alles. Hij was wederom onredelijk en ik bleef opnieuw verbouwereerd achter. Ik snap het niet. Ik doe alles voor hem, voor zijn kinderen, ben overduidelijk stapelverliefd. Iedereen ziet het behalve hij precies.
Vandaag ineens is hij weer overtuigd dat ik hem onlangs besmet heb met chlamydia, hij weet dit omdat ik gisteren naar de voetbal ben geweest?!?
Ik heb het hele weekend gelezen, ik weet niet goed waarom, maar iets stuurde me in de richting van narcisme. Is er hier iemand die ervaring heeft met narcisme? Of heb ik gewoon een partner die enorm beschadigd is door een vorige ervaring?
Ik weetniet meer wat ik moet doen. Ik hou zoveel van hem, echt zoveel.
Radeloos.