Ik kan het niet
Ik ben een klein bang meisje
Ik durf niet, echt niet
Ik verdwaal hier
Ik zweef heel ver weg hier
Voel niets meer, ben leeg
Maar ook zo vol
Helemaal vol, overlopende
Misselijk
Hoofdpijn
Zwevende
Te weinig gegeten
Ik kan niet meer normaal doen, ben het beu te proberen goed voor mezelf te zorgen. Ik heb scheit aan mezelf. Ik leef op een cup a soup op mn werk en savonds thuis wel wat warm eten. Ik kan het niet meer, wil niet meer. Schaam me zo voor mezelf, maar reed vandaag over de snelweg naar huis. Spiegeling in de weg, hele witte weg. Dacht aan de dood, het mooie witte licht, de trap, je leven dat voorbij komt, op weg de trap op, op weg naar opa. Is zeker een maand geleden dat ik weer eens aan de dood denk.
Ik kan het niet loslaten, ik kan hem niet vergeten. Wil zo graag bij hem zijn. Maandag had ík bij hem moeten zijn, niet 1 nummertje via de telefoon horen. Natuurlijk wel lief dat hij belt, maar wil er gewoon bij zijn. Bij hem. Kan niet verder zo, ben zo moe...
@Sanne (2)
Kom op, Sanne! Vorige week ging het toch een stuk beter met je? Je moet jezelf toch niet opeens weer teruggooien in die put als hij een keertje contact opneemt? Ga nu eens elke dag ontbijten en zorg ervoor dat je er goed uitziet! Voor iedereen die jou leuk vindt en voor jezelf!
Groetjes,
Hex
Hij heeft me keihard laten
Hij heeft me keihard laten vallen en zei toen dat we nog vrienden konden blijven. Na 1 week was al duidelijk dat ook dat niet meer kon. En nu, na anderhalve maand, probeert hij weer contact te krijgen met me. Maar ik ben zo gekwetst, zo verward, laat hem maar weg blijven. Wil geen contact. Wil niet met tranen die over mijn wangen stromen, luisteren naar 'ons liedje' wat hij nie live beleefd terwijl ik hier alleen thuis zit....
En ik kan niet voor mezelf zorgen dat ik er leuk uit zie, dat doe ik niet voor mezelf.Nooit....
Sorry, maar het doet gewoon nog zo'n pijn. Probeer het te verbergen, probeer door te gaan met mijn leven, heb een jongen ontmoet die stapelgek is op me, maar ik kan het niet loslaten...
Kom op meissie, je kunt het
Kom op meissie, je kunt het wel. Als jij niet van jezelf houdt, hoe kun je dan verwachten dat een ander dat doet?
Is er niet iemand met wie je kunt praten over deze gevoelens, want ik maak me wel een beetje zorgen hoor.
Ga voor jezelf eens na waarom je niet door kunt gaan? En dan echt niet kunt, waarin je belemmerd wordt om niet door te leven?
Want er zijn geen redenen waarom je niet door kunt, echt niet.
Er is nog zoveel moois. Er zijn zoveel mensen die om je geven! Kop op hoor. Er komt echt een tijd dat je hem los kunt laten. Maar hoe lang is het nu, 1 1/2 maand? Verwerken is een rouwproces met verschillende fases waar je doorheen moet. En dus heb je ook weleens een terugval. Maar moet je je daardoor zo van de kaart laten brengen dat je zelfs aan de dood denkt? Echt niet, de fase waarin het goed gaat en je je steeds beter voelt komt ook echt wel! Hou daar vertrouwen in.
En over dat eten, je weet zelf wat je moet doen. Je weet heel goed dat je moet eten. Als je niet eet, ga je dood, zo simpel is het. Dus dwing jezelf 3 maaltijden per dag te eten, al zijn het maar kleine beetje. Eet met iemand samen als dat helpt. Maar op alleen een cup a soup ga je je niet beter voelen, dat weet je zelf ook.
Kom op, geef jezelf een schop onder je kont. Is hij het waard dat jij je zo ellendig voelt? Heb een beetje trots, laat hem maar zien dat je het wel alleen kunt, dat je sterk bent! Want dat ben je, dat weet ik zeker!
Kom op meiske, je moet er zelf achter staan, dan komt het echt goed!!
Veel liefs Eleanor
kom op!
Hey Sanne! Inderdaad, het ging eerst veel beter met je? Je hebt een dip, laat je hier niet door uit het veld slaan! En meer eten zorgt ervoor dat je je beter voelt! Ik herken het slecht voor jezelf zorgen. Doe ik ook (alhoewel het nu steeds beter gaat). Op een gegeven moment trekt het wel weer aan. Probeer dingen te doen die je echt leuk vind, sporten, dansen, iets expressiefs (creatiefs). Ga met mensen om die om je geven. Het lijkt er inderdaad op, dat je een dip hebt doordat je elkaar gesproken hebt? Dat herken ik ook. Het is alsof je weer even mag proeven aan iets waar je eigenlijk niet meer "verslaafd" aan mag zijn. En daarna voel je de ontwenningsverschijnselen. Ik hoop dat je je snel weer beter voelt!!
Kom op Sanne03
Hé kom op!
Niet aan dat witte licht denken!
Het leven is zo mooi!
In ieders leven drijven zwarte wolken voorbij,maar daarna gaat de zon weer schijnen!
We hebben allemaal onze terugvallen,maar daarná komen de Ups weer.Probeer maar te genieten van de goede momenten!
Morgen gaat het beter,morgen zullen zorgen van vandaag niet meer bestaan!!!
Liefs,Hmvrpm78