ik heb een korte relatie gehad van een aantal maanden. Daarvoor had ik een verleden waarvan ik maar wat aan rotzooiden. Maar uiteindelijk was ik het zat en wilde ik voor iemand serieus gaan, voor iemand zorgen en iemand gelukkig maken. Dit lukte mij ook uiteindelijk. Kreeg een relatie met een vrouw die precies hetzelfde wilde als ik. En het was ook leuk, gezellig en fijn

Totdat oud en nieuw aankwam. Ik voelde dat er al een week iets niet goed zat, want ze was afstandelijk geworden. Heb meerdere keren aan haar gevraagd wat er aan de hand was, maar geen antwoord. Uiteindelijk heb ik moeten vragen aan haar of ze nog met mij verder wilde. En het antwoord was nee.
Op mijn vraag "waarom?" kreeg ik iets vaags te horen dat ze zich op haar carrière wilden richten.
Een week later krijg ik van een maat te horen dat het anders zit. Ze blijkt gevoelens voor een ander te hebben (een oude vriend, die ze 1 keer bezocht heeft toen wij een relatie hadden). Ik wil haar hiermee confronteren, maar ze negeert mijn vragen en uiteindelijk krijg ik van haar te horen dat ze misschien iemand interessant vindt, maar omdat ze het druk heeft toch niets met die gevoelens doet.

Ik laat het rusten en het lukt me zelfs om mijn liefdesverdriet bijna achter me te laten.

Maar de maand is nog niet om of ik moet via sociale media erachter komen dat ze een nieuwe vriend heeft en dat haar zogenaamde carrière nog niet eens van de grond af komt (sollicitatie mislukt). Ik vraag aan haar of ze een vriendje heeft. En weer negeert ze mijn vragen

Mijn liefdesverdriet is verdubbeld sinds eind januari. Maar nu ben ik ook nog eens pislink. Ik voel me belazerd en voorgelogen als een kind. Ik kan dit maar niet afsluiten voor mezelf. Ik heb zelf wel afleiding (nieuwe baan, sporten, sociaal leven, hobby, etc) maar het werkt niet. Zodra ik wakker wordt of alleen ben, denk ik aan haar, hoe ze me behandeld heeft, en hoe ik die fijne tijd mis.

Ik sta voor mijn gevoel stil. Ik kan ook niet meer op andere vrouwen afstappen om haar proberen te vergeten. Ik heb haar vanavond verwijderd van sociale media, omdat ik het zat ben om opeens elke week een bericht te zien van "kijk eens hoe fijn ik en blabla het hebben"

Ik wil haar vergeten omdat ik weet dat ze de moeite niet waard is. Maar op de een of andere manier lukt dat maar niet. Voor mij is het nog niet afgesloten omdat ik haar zoveel dingen wil zeggen. Eigenlijk wil ik een excuses van haar, voor haar leugens en achterbakse gedoe. Maar ik ben boos, en ik weet dat wanneer ik boos ben dat ik irrationeel en heel naar kan zijn (kan verbaal agressief overkomen). Daarom heb ik haar nog niet gesproken, omdat ik geen verkeerde dingen wil zeggen (voor de duidelijkheid; we hebben ook nooit ruzie gehad in onze relatie)

En zoals ik al zei, ik zit vast. Ik weet niet wat ik moet doen. Iemand misschien tips?