Niet meer weten wat te doen?!

afbeelding van roosisverwelkt

Tussen mijn vriend en mij liep het al een aantal maanden niet zo goed doordat we weinig tijd meer voor elkaar hadden en ik met mezelf in de knoop zat, en daardoor niet wist hoe ik onze relatie daaraan niet ten onder zou laten gaan.
Toch bleven we om elkaar geven en houden we nogsteeds van elkaar, ik heb in deze periode ook gezocht naar een huis omdat we graag samen wilde wonen en heb uiteindelijk iets leuks gevonden. De aankoop was vrij snel rond en toen hebben we flink geklust in het huis, hij kwam alleen in het weekend doordat die doordeweeks veel aan het werk was. Toen het huis na 1,5maand klussen eindelijk af was en ik daarheen zou verhuizen en we onze eerste nacht daar samen konden doorbrengen heeft hij besloten om in onze relatie toch een rustperiode in te lassen. Dit om elkaar bedenk tijd te geven over wat we nou echt willen. (dit gebeurde eind augustus, dus nu bijna 2 maanden geleden)
Voor mijn idee kon ik er weer helemaal voor hem zijn omdat ik een ander leven kon gaan opbouwen nu ik op mijzelf ging wonen en hem ook weer de relatie terug te kunnen geven die we altijd hadden en waarin we echt super veel van elkaar hielden.
Maar doordat hij die periode van rust wilde zakte bij mij mijn zelfvertrouwen weer een heel eind en heb ik hem vervolgens bijna elke dag gemailt, gesmst of op wat voor manier dan ook contact met hem gezocht. Gewoon om maar te zeggen dat ik hem niet kwijt wil en nog super veel van hem hou en dat nu nog steeds zo is.

Afgelopen weekend kwam ik er via hyves achter dat die een andere vriendin heeft en terwijl het voor mijn gevoel nog steeds aan was tussen ons. Dus heb hem weer boos smsjes gestuurd met dat ik wil praten en de waarheid wil horen. Nu blijkt dat hij bedoelde te zeggen dat voor hem een rustperiode betekende dat het over was terwijl ik dacht dat er nog alle hoop was voor ons.
Maar tegelijkertijd blijft hij in alle mails die hij mij stuurt en in gesprekken die we hebben volhouden dat het weer goed gaat komen tussen ons en dat hij mij een kans wil geven om te kunnen verbeteren.
Ik heb dus meer het idee dat die haar heeft om op dit moment van iemand liefde te kunnen krijgen en iemand te hebben die hem kan troosten maar echt trouw aan haar lijkt die niet, als ik dit elke keer hoor.

Ik weet alleen niet hoe ik hier nu nog mee om moet gaan, hij weet dat ik echt super veel van hem hou, hem enorm mis en dat ik hem niet kwijt wil maar tegelijkertijd doet hij mij dit wel aan.
Ik heb besloten dat ik hem vandaag nog een mail ga sturen, dat die van mij nog een maand de tijd krijgt om na te denken over alles, vooral waar die zich gelukkig bij voelt.

Ik weet zelf niet meer of ik hier nou goed aan doe omdat ik het voor mezelf gewoon nog steeds niet kan afsluiten of enigszins uit mijn hoofd kan zetten, maar ik blijf om hem geven en ik weet dat het ook wederzijds is.
Zijn er mensen die iets soort gelijks hebben meegemaakt en die hierover tips hebben?

afbeelding van mraangeslagen

hey

Ik heb niet hetzelfde meegemaakt, maar zit wel in dezelfde 'rouw' periode als jij. Ik heb één vraagje: waarom stel je jezelf zo kwetsbaar op? Je geeft hem een maand om na te denken? En wat ga jij in die maand doen? Hij heeft nu alle touwtjes in handen, dan kan je jezelf toch niet aandoen? Vooral wat hij je nu aandoet...

Ik houd ook nog van de persoon die mij zoveel pijn doet, maar zal er toch afstand van moeten nemen. Ik ben duidelijk tegen haar geweest op een vriendschappelijke manier dat ik geen contact meer met haar wil, en dat geeft mij een hoop rust. Het missen is er wel nog steeds, elke dag, maar ik ga er vanuit dat het vanzelf voorbij gaat. Het heeft geen zin om op die 1 % kans hoop te gaan liggen vastkampen. En als je zelf de teugels in handen neemt maak je het voor jezelf veel beter. Danwel als het over is, danwel als hij je ineens echt terug wil. Want dan ben jij aanzet!

Succes!

afbeelding van roosisverwelkt

Ik weet het echt niet meer.. :(

Ik weet werkelijk van mijzelf ondertussen niet meer waar ik goed aan doe.. :S Het ene moment weet ik dat ik hem achter mij moet laten maar dan denk ik op het andere moment weer, waarom laat hij mijn spullen bij hem liggen en zijn spullen hier? waarom zegt die dat die nog verder wil alleen op dit moment even niet?
en door allemaal van zulke dingen kan ik mijn gevoel voor hem niet meer loslaten, 24/7 zit die in mijn hoofd. Ik wordt er af en toe echt gek van vooral nu ik weet dat hij wel een ander heeft. Maar mij ondertussen laat zitten met een heel erg pijnlijk gevoel.

afbeelding van rozenblaadje

kom op voor jezelf!

Hey roosisverwelkt,
Jij zit daar met al die vragen, terwijl hij misschien gewoon verder gaat met zijn leven. Dat wil jij toch niet! Wees eens lief voor jezelf (hoe moeilijk dat nu misschien is), ga om je spullen en zeg dat hij de zijne zo snel mogelijk moet komen halen. ik weet, het is niet makkelijk, hier bij mij thuis staan er ook nog spullen van hem. Ik ben ervan overtuigd dat het beter is dat ze weg zijn. Ook al is dat al mijn hoop weg, ik weet dat het zo moet zijn. Dat we ons leven nu eens in eigen handen moeten nemen en niet meer willen wachten. Als jij jou per sé terug wil, dan zal hij ervoor moeten vechten, maar misschien is het dan al te laat. Jij verdient een beter leven! Succes! En kom hier gerust je hart luchten, dat helpt Knipoog

afbeelding van Lotus

Je verdient beter!

Laat hem merken dat je verder gaat met je leven. Haal je spullen op, en neem meteen die van hem mee. Die spullen herinneren je alleen maar aan hem, jij kunt ze niet gebruiken bij het "los" komen. Geef hem niet nog meer tijd maar sluit de deur, denk aan jezelf. Tegelijkertijd geeft het meteen een signaal af aan hem dat zijn bedenktijd voorbij is, en als hij nog om je geeft dat hij dan heel snel moet zijn. Iemand waar je op moet gaan zitten wachten is jou niet waard, hij speelt met jou en je gevoelens. Jij verdient beter!

afbeelding van rozenblaadje

Mannen zetten een punt achter de relatie, vrouwen een komma

Ik maak net hetzelfde mee, ook 'aan het wachten tot hij een beslissing neemt' Ik had ook voor mezelf gezegd 'ik geef hem een maand de tijd om na te denken, ik laat mijn deur open staan, maar zal niet zitten wachten in mijn deurgat'. Dat heb ik ook werkelijk gedaan. In de kortste tijd was hij daar weer... Ik heb spijt en blablabla... Maar als het er echt op aankwam, dan twijfelde hij weer. Sindsdien heb ik besloten om verder te doen met mijn leven. Ik hoor hem nog elke dag, moet stiekem toegeven dat ik ergens nog dat klein beetje hoop koester, maar eigenlijk kan hij de boom in! Iemand die twijfelt, dat verdien je niet, als hij jou werkelijk graag ziet en je de ware bent voor hem, dan zou hij al lang beslist hebben. Het klinkt heel erg hard hé, ik weet het, zelf aan het meemaken... Maar diep in men hart weet ik dat het waar is... En als hij dan écht spijt heeft, laat hem dan maar eens een tijdje kruipen en moeite doen. Daarmee bedoel ik niet gewoon een gesprek hé, hij moet het zelf maar uitzoeken en hij die echt wil, die zal die weg wel vinden.. Ik wens je heel veel sterkte in deze moeilijke periode! Weet dat je er niet alleen voor staat, we zijn hier met zovelen. Het is een periode die je helaas door moet, maar met vallen en opstaan zal het je wel lukken!

afbeelding van belgje

ja, inderdaad, hem zeggen dat

ja, inderdaad, hem zeggen dat hij een maand bedenktijd heeft is net hetzelfde als zeggen: "doe maar even een maand wat je wil, en dan zal ik nog steeds klaarstaan voor je". Het is altijd gemakkelijker voor de persoon die denkt dat hij op ieder moment kan terugkomen op zijn beslissing. Je zou dus beter iets zeggen in de zin van: "ik ga door met mijn leven, je ziet maar wat je doet, maar als je te laat beslist bestaat de kans dat IK een ander heb of over je ben, ik ga niet zitten wachten op jou."

afbeelding van roosisverwelkt

Bedankt voor al jullie steun

Bedankt voor al jullie steun alvast!
Ik krijg hem nogsteeds echt niet uit mijn hoofd en ben ook benieuwd hoelang dat nog gaat duren. Ik weet niet of het komt dat ik het niet kan/wil afsluiten omdat het mijn eerste vriendje is.. en dat ik toch nogsteeds van hem hou ook al weet ik dat die een andere vriendin heeft.
Als ik nu 's avonds of in het weekend alleen thuis zit weet ik niet meer wat te doen, en denk ik dus automatisch veel aan hem en vraag ik mij af waar het is fout gegaan.. :s ik weet dat dit niet goed is maar er niet aan denken lukt gewoon niet, met alles wat ik doe komt hij weer terug in mijn gedachten.

afbeelding van rozenblaadje

Normaal

Probeer de dingen niet te forceren, de gedachten zullen er zowieso zijn, ook als je dat niet wil. het gaat natuurlijk beter als je bezig bent met dingen te doen, maar soms moet je even rusten ook. Het is allemaal heel pijnlijk en de gedachten mogen er zijn, maar probeer het toch ergens te aanvaarden dat het nu zo is. probeer er het beste van te maken en weet dat tijd wonderen kan verrichten Knipoog Dat je nog heel veel van hem houdt is heel normaal. Mijn ex heeft me ook enorm teleurgesteld, maar ik houd nog steeds zielsveel van hem! Ik moet er alleen door, net zoals jij! Samen komen we er wel hoor! Veel sterkte en blijf over je gevoelens praten als het even niet meer gaat!vele groetjes, rozenblaadje

afbeelding van Remco1981

hoi

hallo

ik maak nu precies het zelfde mee hebben bijna een relatie van 10 jaar en ze ging ineens weg en maar volhouden dat ze geen ander had tot ik er zelf achter kwam en op dat moment kwam ze er zelf achter dat het gras niet groener is aan de overkant dus ze was bij haar vader gaan wonen tot de avond dat ik voor de deur stond en haar vroeg of ze 10 jaar wilde opgeven of iets nieuws wilde beginnen zo kwam ze dus weer mee naar ons eigenhuis maar nu ze weer terug is wil ze alleen zijn tijd om te denken wat ze nou wil,als ik haar vraag is het dan over, zeg het me nu dan ga ik ,zegt ze ik weet het niet, ze zegt dat ze in een put zit waar ze niet meer uit komt , en op die ander is ze niet meer verliefd en wilt ze niks mee temaken hebben.
Ik word er zelf helemaal gek van ik hou zoveel van haar ik geef alles wat ik geven kan. soms denk ik wat een kut leven, heb veel familie die me opvangen enz maar die voelen niet wat ik voel ben gewoon dood van binnen slapen gaat gewoon niet. wat is nou het best om te doen?