Haal iemand weg bij het randje van de afgrond. Zeg draai je om, daar schijnt de zon. Vertel de persoon alles wat hij wil horen en laat hem voor je zwoegen. Laat hem met blaren op een kiezelpad lopen terwijl hij je draagt tijdens jouw ziekte. Laat hem een huis voor je bouwen en hem geloven dat hij de absolute ware is. Stuur hem nu terug naar het randje van de afgrond en zeg: draai je om, lijkt het niet veel dieper dan voorheen?’’ Bedankt voor je tijd, maar ik neem je weer alles af wat je hebt opgebouwd. Ik moet nu voor jou zorgen tijdens een ziekteproces en dat kan ik niet aan. Houden van heeft niets te maken met de locatie waar je woont en na anderhalve maand tegen valt. Liefde is geen spullen kopen om de ander aan te geven dat je er voor gaat. Liefde en houden van is voor elkaar door het vuur gaan, elkaar steunen en in voor- en tegenspoed, dus samen knokken als het even tegen zit. Alle uitspraken en overtuigingen smelten als sneeuw voor de zon wanneer blijkt dat je geliefde je gewoon de rug toekeert en bij het weggaan alleen maar zegt ‘’waarom ben je nou zo lief’’….
Désirée17
Désirée17 bedankt voor je berichtje. Je hebt zelf privé berichten uit staan, dus kan je niets terugsturen.
aanzetten
Hoi K.O., dat ga ik veranderen; ik wist niet dat dat zo was. Hoe gaat ie? Liefs, Désirée.
Vallen en opstaan
Moet van het onbegrip af en dat is moeilijk. Na een relatie van 17 jaar en een jaar alleen dacht ik echt dat ik een nieuwe liefde had gevonden. Helaas bleek dat dus niet zo te zijn. De ochtenden zijn moeilijk evenals de middagen, de avonden gaan beter. Herstellende van een operatie, maakt je even wat beperkter in je doen en laten, dus even aan huis gekluisterd. Voel me een watje, ben een grote vent van 43 jaar en voel me net een klein kind.
Hoe gaat het nu met jou?
nog dieper
Ja, ik herlees wat je schrijft over de afgrond die nog dieper lijkt. Dat is zo! Ik ben nu al bijna een jaar (wéér) alleen en ja, deze keer was het (gek genoeg) nog pijnlijker. Zo iemand die jou in de steek laat als het moeilijk wordt, kan natuurlijk nooit de goede persoon voor je zijn. Maar toch blijft je hart koppig verlangen naar wat had kunnen zijn. Maar niet is dus. Ik heb dat ook allemaal doorgemaakt. Vandaar mijn verhaal bij "Verhalen" (zie hierboven), het heet Catharsis, toegevoegd op 21 maart. En ik moet zeggen, het helpt wel als je het van je af schrijft. Ik kan je aanraden zo concreet mogelijk met haar naam (als die niet al te bijzonder is) en allerlei narigheid de site op te gooien, dan heb je het idee dat je gehoord wordt, je hoeft niet een Grote Vent te zijn, je kunt je eerlijk uiten. Ik ben wel een heel stuk rustiger nu. Maar ik vraag me wel steeds vaker af of ik ooit nog ECHT mijn hart open kan stellen. Want nóg zo'n desillusie kan ik me niet voorstellen te overleven, emotioneel in elk geval niet. Misschien ligt er wat dat betreft al figuurlijk een lijk in mijn wezen. De tijd zal het leren. Hou je haaks! Liefs van Désirée, een grote meid van 46 die niet altijd groot wil zijn, maar dat helaas (of misschien gelukkig) wel telkens moet.