Echt nieuw ben ik hier eigenlijk niet, aangezien ik al mijn portie ldvd had in het leven.

Ik zit hier terug.
Mijn vorige relatie liep stuk omdat ik zijn rebound bleek te zijn. Hij is terug bij haar nu.

Op zich ben ik helemaal over die persoon heen.
Alleen laten de kwetsuren die het "gebruikt" zijn met zich meebracht, zich nog wel vaak voelen.

Met name in de volgende situatie waar ik graag jullie advies over wil.

Ik leerde 14 maanden geleden een prachtige man kennen. Lief, attent, gul, alles wat je maar wil.
Eigenlijk kenden we elkaar al als kind, maar hebben mekaar toen jaren niet gezien. Na zijn echtscheiding kwam hij naar mij toe. Met de woorden dat hij altijd wel iets voor mij gevoeld heeft. Ik wou toen niets met hem 1. omdat hij nog maar net weg was van zijn vrouw en dit om miserie schreeuwde en 2. omdat ik er zelf nog niet klaar voor was.

Zeven maanden na zijn vertrek bij zijn ex ontmoetten we elkaar opnieuw en we kusten. Het begin van een zalige relatie. Dacht ik. Hij droeg mij op handen, vertelde mij dat ik de vrouw van zijn leven ben, dat hij vaak aan mij gedacht had altijd, dat hij mijn tweelingziel is, met mij wil oud worden, samenwonen en misschien zelfs trouwen... Heel mooi allemaal. Te mooi om waar te zijn?

Gaandeweg merkte ik echter verwonderd dat hij toch nog wel heel erg met zijn ex bezig was.
Negatief, dat wel (hij veracht haar zegt hij, zij bedroog hem jarenlang) maar met erg intense gevoelens. Ze hebben ook drie kinderen samen, dus dat maakt het er zeker niet beter op. En volgens hem is zij een borderliner.

Nog niet zo lang geleden liet hij heel terloops vallen "was ik niet beter bij haar gebleven, omwille van de kids", en "als ik wist dat ik mijn kinderen daarmee red, dan ga ik terug naar haar". Ik wist niet wat ik hoorde. Terug bij een vrouw die je zogezegd veracht? (Ik heb zelf ook twee kinderen maar teruggaan naar mijn ex omwille van hen?? No way ... ) Hij nam deze woorden wel terug achteraf, maar ondertussen waren ze wel gezegd geweest natuurlijk. Ik heb toen drie dagen en langer getwijfeld of deze relatie wel zo'n goed idee was.

Erna is het er niet echt beter op geworden. Er gebeurden nog een paar dingen die bij mij alarmbellen deden rinkelen. Op een keer vernam hij dat zijn ex uit was met haar nieuwe vriend, en de kinderen alleen thuis waren (meisje 18 jaar, jongen 13 jaar) en ging hij daarop door in de trant van "morgen moet ze vroeg werken, en gisteren had ze de dag, moet ze nu uitgaan? Ze zal weer zo moe zijn en de kinderen dan niet kunnen opvangen etc. etc. Ik vroeg hem of hij haar agenda nog bijhield?

Eergisteren kwam de meter van zijn jongste zoon (en heel goede vriendin van zijn ex) op bezoek voor de eerste keer sinds zijn scheiding. Hij wist dat al een week maar vertelde het mij pas een uur voordien. Hij had er heel erg mee gezeten : wat hij haar zou aanbieden om te drinken, waarom ze nu kwam, of hij op een nieuwjaarsuitnodiging van haar zou ingaan etc etc. Ik ben ontploft. Waarom dit verzwijgen, waarom nog zo hiermee bezig zijn, etc.? Het was de druppel na vele incidenten.

Ik heb hem nu gevraagd om voorlopig met de relatie te stoppen.
1.Omdat ik weet dat ik ook nog kwetsuren meedraag (gebruikt zijn), maar zeker ook en vooral omdat ik vrees dat hij zijn echtscheiding nog niet verwerkt heeft en dat dit onze relatie geen goed doet en zelfs een echte killer ervoor kan zijn.

Ik wil hem echter echt niet kwijt, en ben zo heel bang dat dit slecht afloopt.

.

Hoe moet ik nu verder? En vinden jullie dat ik gelijk had om de situatie zo op te lossen?

Heeft dit nog een kans??