We zijn nu ongeveer een week verder, en er is heel wat gebeurd. Ik heb mijn prille relatie met R. afgebroken, en heb weer volop contact met M., mijn ex dus. Meteen na de breuk met R. ben ik naar M. gegaan. We hadden een heel gezellige, zelfs liefdevolle (ik heb het niet over seks!) avond en nacht samen, al moest ik soms wat huilen. Niet om R., maar omdat ik haar, M., de vrouw die de liefde van mijn leven is, niet meer als partner heb.

Ik wil haar echt terug, en begrijp niet hoe ik, zo'n half jaar geleden, de lange relatie met M. zomaar heb kunnen laten uitgaan voor een verliefdheid. M. weet intussen dat ik haar terug wil. Ons contact is hartelijk, liefdevol, gezellig, alles wat je wil, maar ik krijg er geen hoogte van of M. (op termijn) opnieuw met mij zou willen proberen.

Momenteel durft ze dat niet, zegt ze, omdat ze bang is dat we vroeg of laat weer uit elkaar zouden gaan. Ik heb daar begrip voor, en wil dan ook niets overhaasten. Ze zegt dat ze ook nog van mij houdt, dat ik nog steeds de persoon ben waar ze zich het beste bij voelt, dat er nog steeds veel gevoelens zijn. Ik vertelde haar dat ik ergens het gevoel heb dat het niet anders kan dan dat alles wat er nu gebeurt slechts tijdelijk zou zijn, dat wij vroeg of laat weer zullen samen komen, en dat wij gewoon bij elkaar horen volgens mij! Ze zei dat ook zij diep vanbinnen dat gevoel eigenlijk nog heeft.
Er zijn echter serieuze complicaties. Toen ik haar zei dat ik haar terug wou, reageerde ze heel lief, maar ook een beetje droevig: waarom had ik dat niet eerder gezegd, waarom nu pas, nu het "misschien te laat" was? Niet lang na onze breuk, besliste ze om de procedure in gang te zetten om te verhuizen naar haar familie in de USA. Tegen de zomer ongeveer zou ze dan kunnen vertrekken. Dat betekent dat ik nog een dik half jaar heb om haar terug te veroveren, want als ze daarna effectief vertrekt, zullen we elkaar nog maar zelden zien. Ook zegt ze, is ze een beetje verliefd geworden op iemand anders, iemand uit de USA, maar het is nog niet duidelijk of hier echt een toekomst in zit. Het is in elk geval nog niets echt serieus.
Momenteel beweert ze van dag tot dag te leven: "we zien wel wat er komt!"

Het is dus wat dubbel allemaal. Iets in mij zegt: ze is over een half jaar weg uit Europa, dus probeer niet te veel hoop te hebben dat het weer goed kan komen. Maar iets anders in mij zegt: ze houdt nog van mij, heeft datzelfde gevoel van verbondenheid nog met mij, iets in haar wilt mij ook nog terug! Dus wil ik nu alles op alles zetten om M., waarvan ik nu (weer) heel goed besef dat het de vrouw van mijn leven is, terug te winnen. Maar hoe doe je dat? Hoe kan ik haar duidelijk maken, dat de fase die ik nu heb doorgemaakt, eenmalig was? Hoe kan ik haar bewijzen dat ik nu nooit meer zou wagen de relatie met haar te stoppen, en er altijd voor haar zou zijn, als ze ons nog een kans zou geven? Ik heb domme fouten gemaakt, maar daar heb ik nu wel uit geleerd. Ik hou zo veel van haar! Zonder haar kan ik me echt geen leven meer voorstellen. Ik heb het gevoel dat het vooral de angst is dat ik de relatie weer vroeg of laat zou laten uitgaan die haar tegen houdt om het weer te proberen met mij. Hoe verlos ik haar van die begrijpelijke angst? Hoe bewijs ik haar wat ik vanbinnen weet en voel?