Langzaamaan worden mij weer meer dingen over mezelf duidelijk: obsessief piekeren over hem en haar is niet goed, maar kan een vicieuze circel worden. Waar pieker ik dan in feite over: wat gaat de toekomst voor mij brengen (angst) en ga ik ooit weer iemand leuk vinden (ook angst). Maar zodra ik dan dingen doe, gewoon doe, en de piekergedachten stopzet (gewoon door te proberen ergens anders over na te denken), voel ik me weer beter.
Ik hoop wel dat ik hen nu niet meer tegen kom hoor (daar ben ik vooral bang voor, dat vind ik zo confronterend). Eigenlijk heb ik dat vanaf het begin af aan gehad, toen hij zei dat hij het niet meer wilde: een enorme angst. Raar he? Ik weet niet waarvoor precies, eerst was het dat hij me nog meer zou gaan kwetsen, angst voor nog meer afwijzing (hij maakte veel kritische opmerkingen naar mij toe). Nu nog steeds denk ik? Ik weet het niet.

Hij zag er trouwens heel anders uit bij haar. Wel dezelfde, maar veel .... het was alsof hij haar volgde. Maja, dat kan ik ook verkeerd gezien hebben in die twee seconden.....

Dus: ik stop met piekeren, en ga veel leuke dingen doen, dat is het voornemen!!