Moeilijk om antwoord op te geven, de enige die weet wat er door hem heen gaat en waarom hij dit doet, is hij zelf. En hij zegt zelf tegen jou dat hij dan even rust nodig heeft, dat hij hetzelfde heeft als jij op die momenten. Ik begrijp echter wel dat het voor jou heel erg moeilijk is, je wordt als vanzelf heel onzeker zonder terugkoppeling of bereik. Als hij straks weer opduikt, misschien toch nog eens met hem praten hierover, hem duidelijker laten zijn over het hoe en waarom van deze periodes.... Maar zo te horen, is dit iets wat bij hem hoort. Als hij niets uitvreet in die tijd dat hij "onderduikt", denk ik dat je het zult moeten accepteren. Jij lijkt er zeker van DAT hij niets uitvreet en gewoon tijd voor zichzelf nodig heeft, houd die gedachte dan vast en trek jezelf door die periodes heen!
Heel veel sterkte, het lijkt me niet makkelijk om door iets als dit kerst zonder hem door te brengen, maar echte liefde overwint het vast wel!
Toevallig ik ben ook borderliner
En weet dat borderliners vooral met gevoelens worstelen
Het ene moment voel je je zo,en dan voel je je weer zo.heel frusterend
Vind het rot voor je dat je vriend dagen soms niks laat horen.
Hoop echt dat dat ,n keer zal veranderen voor je
Gr Angel
Er was eens een vogel die getooid was met een paar volmaakte vleugels en met glanzende, kleurige, prachtige veren. Kortom een dier; gemaakt om vrij langs de hemel te vliegen en iedereen die hem zag blij te maken.
Op een dag zag een vrouw de vogel vliegen en zij werd verliefd op hem. Vol verbazing volgde ze zijn schitterende vlucht, haar hart ging sneller kloppen, haar ogen schitterden. Ze vroeg of hij met haar mee wilde vliegen, en de twee reisden door de hemel in volledige harmonie. Ze bewonderde hem, vereerde hem, roemde de vogel.
Maar toen dacht ze, misschien wil hij verre bergen zien! En de vrouw werd bang. Bang dat hij nooit meer het zelfde voor een andere vogel zou voelen. En ze voelde afgunst, benijdde hem om haar vliegkunst.
Ze voelde zich alleen.
Ze dacht: Ik maak een val om hem te vangen. De volgende keer dat hij komt, vertrekt hij niet meer.
De vogel, die ook verliefd was, keerde de volgende dag weer. De val klapte dicht en zij stopte hem in een kooi.
Iedere dag keek ze naar de vogel. Daar zat het object van haar aanbidding, en ze liet hem aan haar vriendinnen zien, die zeiden: “Je hebt alles, meer kan iemand zich niet wensen.”
Maar nu voltrok zich een merkwaardige verandering: omdat ze de vogel had en hem niet meer hoefde te veroveren verloor zij haar interesse in hem. De vogel die niet meer kon vliegen, niet langer kon doen wat de zin van zijn leven was, kwijnde weg, verloor zijn glans, werd lelijk. En de vrouw had geen aandacht meer voor hem, ze voerde hem alleen nog maar, maakte zijn kooi schoon.
Op een goede dag ging de vogel dood. Ze werd intens verdrietig, en dacht voortdurend aan hem. Maar zij herinnerde zich niet de kooi, herinnerde zich slechts de dag waarop ze hem voor de eerste keer had gezien, toen ze tussen de wolken vloog.
Toen ze eens goed over zichzelf nadacht, ontdekte ze dat wat haar zo in de vogel aantrok zijn vrijheid was, de energie die hij uitstraalde als hij vloog, en niet eens zij fysieke verschijning.
Zonder de vogel verloor ook haar leven zijn zin, en de dood klopte op haar deur. “Waarom ben je gekomen?” vroeg zij aan de dood.
“Dan kun je weer met hem vliegen,” antwoordde de dood, “als je haar vrij had gelaten om weg te gaan en weer terug te komen, zou je nog meer van haar gehouden hebben, en hem nog meer bewonderd hebben. Maar om weer bij hem te zijn, heb je mij nodig en daarom ben ik gekomen.”
Moeilijk om antwoord op te
Moeilijk om antwoord op te geven, de enige die weet wat er door hem heen gaat en waarom hij dit doet, is hij zelf. En hij zegt zelf tegen jou dat hij dan even rust nodig heeft, dat hij hetzelfde heeft als jij op die momenten. Ik begrijp echter wel dat het voor jou heel erg moeilijk is, je wordt als vanzelf heel onzeker zonder terugkoppeling of bereik. Als hij straks weer opduikt, misschien toch nog eens met hem praten hierover, hem duidelijker laten zijn over het hoe en waarom van deze periodes.... Maar zo te horen, is dit iets wat bij hem hoort. Als hij niets uitvreet in die tijd dat hij "onderduikt", denk ik dat je het zult moeten accepteren. Jij lijkt er zeker van DAT hij niets uitvreet en gewoon tijd voor zichzelf nodig heeft, houd die gedachte dan vast en trek jezelf door die periodes heen!
Heel veel sterkte, het lijkt me niet makkelijk om door iets als dit kerst zonder hem door te brengen, maar echte liefde overwint het vast wel!
Hai meis
Toevallig ik ben ook borderliner
En weet dat borderliners vooral met gevoelens worstelen
Het ene moment voel je je zo,en dan voel je je weer zo.heel frusterend
Vind het rot voor je dat je vriend dagen soms niks laat horen.
Hoop echt dat dat ,n keer zal veranderen voor je
Gr Angel
Hai IloveU,
Je schrijft dat het met cultuur te maken heeft, mag ik vragen wat dat voor cultuur is?
Ik heb je even een privéberichtje gestuurd.
Laura
is dat het even ?? wat hij voelt ??
de vogel
Er was eens een vogel die getooid was met een paar volmaakte vleugels en met glanzende, kleurige, prachtige veren. Kortom een dier; gemaakt om vrij langs de hemel te vliegen en iedereen die hem zag blij te maken.
Op een dag zag een vrouw de vogel vliegen en zij werd verliefd op hem. Vol verbazing volgde ze zijn schitterende vlucht, haar hart ging sneller kloppen, haar ogen schitterden. Ze vroeg of hij met haar mee wilde vliegen, en de twee reisden door de hemel in volledige harmonie. Ze bewonderde hem, vereerde hem, roemde de vogel.
Maar toen dacht ze, misschien wil hij verre bergen zien! En de vrouw werd bang. Bang dat hij nooit meer het zelfde voor een andere vogel zou voelen. En ze voelde afgunst, benijdde hem om haar vliegkunst.
Ze voelde zich alleen.
Ze dacht: Ik maak een val om hem te vangen. De volgende keer dat hij komt, vertrekt hij niet meer.
De vogel, die ook verliefd was, keerde de volgende dag weer. De val klapte dicht en zij stopte hem in een kooi.
Iedere dag keek ze naar de vogel. Daar zat het object van haar aanbidding, en ze liet hem aan haar vriendinnen zien, die zeiden: “Je hebt alles, meer kan iemand zich niet wensen.”
Maar nu voltrok zich een merkwaardige verandering: omdat ze de vogel had en hem niet meer hoefde te veroveren verloor zij haar interesse in hem. De vogel die niet meer kon vliegen, niet langer kon doen wat de zin van zijn leven was, kwijnde weg, verloor zijn glans, werd lelijk. En de vrouw had geen aandacht meer voor hem, ze voerde hem alleen nog maar, maakte zijn kooi schoon.
Op een goede dag ging de vogel dood. Ze werd intens verdrietig, en dacht voortdurend aan hem. Maar zij herinnerde zich niet de kooi, herinnerde zich slechts de dag waarop ze hem voor de eerste keer had gezien, toen ze tussen de wolken vloog.
Toen ze eens goed over zichzelf nadacht, ontdekte ze dat wat haar zo in de vogel aantrok zijn vrijheid was, de energie die hij uitstraalde als hij vloog, en niet eens zij fysieke verschijning.
Zonder de vogel verloor ook haar leven zijn zin, en de dood klopte op haar deur. “Waarom ben je gekomen?” vroeg zij aan de dood.
“Dan kun je weer met hem vliegen,” antwoordde de dood, “als je haar vrij had gelaten om weg te gaan en weer terug te komen, zou je nog meer van haar gehouden hebben, en hem nog meer bewonderd hebben. Maar om weer bij hem te zijn, heb je mij nodig en daarom ben ik gekomen.”