Hallo allemaal,

Mijn probleem is dat mijn ex heel graag een contact wil onderhouden. Het is een probleem want ik blijf er mee worstelen en ik kan maar geen knoop doorhakken. Mijn ex verliet me, nu zo'n anderhalf jaar geleden letterlijk van het ene moment op het andere voor een ander. Dit na tien jaar relatie en nadat we zojuist door een moeilijke periode van ons leven gingen omdat we pas net wisten dat onze kinderwens nooit werkelijkhied zou kunnen worden. Afijn, ik heb er anderhalf jaar op zitten waarin ik een vreselijke rouw te verwerken heb gekregen en ik heb het er nog steeds erg moeilijk mee. Ben helemaal kapot gegaan van verdriet ook door wat ik rond de periode van haar vertrek allemaal heb mogen aanhoren en aanzien. Na tien jaar werd mij enkel medegedeeld dat mevrouw verliefd was en dat er niet over viel te praten ( ja, misschien dat wij nog wat te bepraten hadden als ze alsnog voor mij zou kiezen). In die vreselijke paar weken dat eea zich afspeelde en waarin ze zogenaamd moest nadenken, terwijl ze haar nieuwe speeltje fijn bleef opzoeken en mij beloog en bedroog (zo vreselijk, dit laatste) mocht ik aanhoren dat ze geen ruimte meer voor me had als ik toch nog eens af en toe voorzichtig een poging deed om er over te praten. 'Het gaat om mijn geluk', beet ze me eens toe in die periode. Nogmaals vreselijk want ik kende haar gewoon niet meer terug. De verliefdheid was hevig dat zag ik wel maar wij hadden er toch ook tien jaar opzitten en het was zeker geen verkeerde relatie. Ze heeft ook nooit meer echt willen praten, ook niet erna. We hebben al die tijd email-contact gehouden en elkaar een keer ontmoet afgelopen september. Ze heeft me ook letterlijk eens geschreven dat mijn verdriet (over kinderloosheid ging het toen specifiek) voor haar te laat kwam!! Het was toen net een maand of twee na de breuk en pas een paar maande nadat we die boodschap over kinderloosheid nog samen hadden meegekregen.
Pas veel later, na meer dan een jaar, schreef ze ook dingen als dat ze het er zo moeilijk mee heeft gehad en dat die ene ontmoeting haar van slag had gemaakt. En dat onze relatie heel veel betekend heeft voor haar en dat ze prijs stelde op een doorlopend contact waarin eerlijkheid (!?) de basis moest zijn. Ook schreef ze nog (onlangs) dat ze het idee had dat het nu in het contact toch meer ging om datgene waar het werkelijk om gaat. En dat het fijn was dat er nog een geven om elkaar was... Tja, ik zie het niet zo, vind het allemal maar een beetje holle retoriek. Grote woorden gebruiken en er op geen enkele manier invulling aan geven.
Maar goed, om een lang verhaal kort te maken: ze weet dat het voor mij het beste is om geen contact meer te hebben, dat heb ik haar wel zo geschreve nl. maar ze weet ook dat ik het niet kan opbrengen om het lijntje door te snijden. Waarom doet ze dit allemaal? Waarom wil ze me blijven kwellen met een contact waarin ze vooral heel gesloten blijft over alles wat er gebeurde en wat er aan vooraf ging. Het enige waar ze het over kan hebben is haar werk en soms wat onnozele praktische dingetjes. OVer haar nieuwe geluk wil ze het niet hebben want ze wil hem en mij niet met elkaar verbinden schrijft ze dan. Ze wilde wel een keer wat afspreken nog, bijv. dat ze dan langs zou komen in mijn nieuwe huisje, het kleine kotje waar ik naar toe kon vluchten omdat ons huis toendertijd in notime was verkocht. Daar zaten we trouwens pas net drie maanden in toendertijd.
Ik kan er niet meer tegen en wil het contact eigenlijk verbreken, maar ik kan het maar niet. Vrees dat ik nog steeds haar niet heb kunnen loslaten en daar word ik dan weer boos over soms want zo moeilijk was het andersom niet. Ze heeft me laten vallen alsof ik iets volslagen waardeloos was al zegt ze dan nu dat ze er niet aan wil om geen contact te hebben. Voor mij blijft toch maar terugkomen hoe ze me behandeld heeft al hou ik dan tegelijkertijd ook nog steeds van der. Vreemd maar wel waar. Ik haat der en ik hou van der, zoiets. Maar goed, ze bedroog me en het enige wat ze er dan nog wel van zei was (onlangs ook pas) dat ze er tot op de dag van vandaag mee worstelt of dat het nou eigenlijk gewoon alleeen maar die verliefdheid was, of dat er toch iet scheef heeft gezeten in de relatie (waar ze dan niets van heeft laten blijken)!!!???? Ik heb haar maar geantwoord dat dit laatste voor mij niet zo relevant was maar dat voor mij vooral telde dat ik der in ene in de armen van een ander zag liggen. WE moesten het er dan maar beter niet meer over hebben vond ze vervolgens want daar zouden we toch nooit uitkomen... Tja, hoezo eerlijk, en 'waar het echt over gaat'? Hoezo ' is er nog een geven om elkaar'?

Ik denk dat het voor haar allemaal wel makkleijk is. Gewoon af en toe eens een kwartiertje uittrekken om even te reageren. Het lijntje intact houden. Wie weet waar het nog eens nuttig voor is. Zo voelt het al met al.

Ik weet wel dat ik nooit meer met iemand mijn leven wil delen die vreemdgaat (want zo begon het en ze was eerder al eens een keer een nacht vreemd gegaan!)

Ik denk niet dat iemand mij hier een helder advies in kan geven maar het voelt in elk geval goed om het eens van me af te schrijven.

P.