Nog 17 uur...

afbeelding van Akemi

En dan is het achter de rug. Dan heb ik de lamp terug die destijds op mijn babykamer hing en waar mijn ex een half jaar lang te beroerd voor was die te vervangen. Totdat ik er weer eens iets van zei. Het allerlaatste wat nog bij hem in huis lag. Ons huis. We hebben in mijn lunchpauze op het station afgesproken.

Vandaag had ik hem er even voor aan de telefoon. Hij klinkt zelfverzekerd, het gaat heel goed met hem... en ik voel me zo nietig en waardeloos in zijn aanwezigheid dat ik allerlei valse opmerkingen ga maken... Zo boos dat het me maar niet lukt om gelukkig te zijn zonder hem, na driekwart jaar. Zo boos dat ik hem nergens meer kan raken, terwijl één woord van hem mij drie dagen van streek kan maken...

Morgen zie ik hem voor de allerlaatste keer. En stilletjes hoop ik dat hij nog met me wil praten... Ik ben zo bang, want het gaat me pijn doen. En ik ben zo bang om mijn waardigheid te verliezen. Snel de lamp aanpakken, 'bedankt' mompelen en maken dat ik wegkom... Dat is alles wet ik kan doen na vier en half jaar compleet verzot op die man te zijn geweest. Dat is alles wat overblijft.

Diep van binnen zou ik hem alles in het gezicht willen schreeuwen. Liever nog zou ik hem in het gezicht slaan. Waarom moest alles kapot?

Het heeft geen zin.

Ik moet wat minder van hem gaan houden en wat meer van mezelf. Hoe begin je daarmee, houden van jezelf?

afbeelding van angel24

lieve akemi

het toont al heel wat zelfrespect en zelfliefde dat je hen niet uitscheld en dat soort dingen..en houden van jezelf komt wel..koppel je los van hem..heeft hij ook gedaan..kop op..
dikke knuf angel

What does'nt Kill you,Makes You stronger

afbeelding van Akemi

ja, loskoppelen

Het is net alsof ik een navelstreng moet doorsnijden, als ik het zo mag uitdrukken Glimlach

Het is de herinnering denk ik, van hoe hij was bij mij, voordat hij veranderde in die flitsende carrierejongen. Die herinnering blijft me naar hem toetrekken, maar die lieve man bestaat niet meer. Heeft misschien zelfs nooit bestaan, wie weet bestond hij zo alleen in mijn hoofd.

Die herinnering moet een eigen kamertje krijgen he? Met een slot op de deur, dat wel. Misschien wel een raam erin, maar dan moeten de gordijnen voorlopig dicht blijven.

En al die warme gevoelens een andere richting uitsturen: naar mezelf! Glimlach

afbeelding van odie

hoi Akemi

Zet jezelf op nummer 1, vind jezelf aardig en kom voor jezelf op. Dat is het begin. Laat je niet meer raken door hem, zet jezelf daarmee op nummer 1. Denk bij jezelf dat je het waard bent. Morgen zal het ongetwijfeld moeilijk zijn, je ziet hem dan weer. Maar probeer een beetje sterk te zijn. Niet mompelen... kijk hem recht aan en bedank hem hardop dat hij de moeite heeft genomen je de lamp eindelijk terug te geven. En dan draai je je om en loopt van hem weg. Hij niet van jou! En als je daarna moet huilen..is heel normaal. Maar jij hebt hem dan ook laten zien dat je sterk bent; hem niet meer nodig hebt. Jij de moeite waard bent. Ik wens je morgen heel veel sterkte! Odie

afbeelding van Akemi

dankjewel voor de peptalk!

Inderdaad, ik moet degene zijn die wegloopt!

Hoor net toevallig een heel toepasselijk liedje op mijn mp3-speler: 'You are a decent person, and you have a function. But why do we say hello? It's just a fashion that we follow that we should be forgetting.' Zo voel ik me nu naar hem toe.

Even doorbijten nog... rug recht, gezicht omhoog. En lachen, desnoods door de boel met elastiekjes op te rekken. Glimlach

afbeelding van cleo31

Houden van jezelf is niet iets wat

vanzelf komt. Geloof mij ik weet er alles van. houden van jezelf is misschien wel het allermoeilijkste wat je moet leren in je leven, en komt nooit zomaar. Ik denk dat het zeker erg lastig is voor mensen die niet zelfverzekerd zijn om een relatiebreuk ofwel het gedumpt worden goed te doorstaan. En ik denk dat als je gedumpt wordt dat je meteen aan alles van jezelf gaat twijfelen en dus ook onzeker wordt. Dit maakt dat je ook vaak de oorzaak bij jezelf zoekt voor een breuk, "ik ben niet meer leuk genoeg", "Hij houdt niet meer van mij en dus is er iets mis met me". Een probleem als niet zelfverzekerd zijn over je eigen kwaliteiten maken je zwak. Het is al bijna een half jaar geleden dat ik voor het laatst op de site was en ik ben hier toevallig beland vandaag. Geen heftige dramas in mijn leven en een zeer goede start van 2007. Ik merk echter wel dat ik nog een lange weg te gaan heb voordat ik mezelf kan accepteren voor wie en wat ik ben. En daarom heb ik mezelf beloofd dat 2007 het jaar van het aanpakken word. Een van de dingen die ik wil aanpakken is mezelf een goede therapie cadeau doen. Ik sta midden in het leven maar merk dat juist mijn onzekerheid (wat je overigens niet van mij zou zeggen als je me zou kennen, heb namelijk een zeer zelfverzekerd masker) op alle fronten van invloed is op mijn leven. Ik wil dat niet meer. En voor mij om dit juist aan te pakken is een geschenk aan mezelf.
Ik wil jullie dan ook allemaal een fijn 2007 wensen waarin vooruitgang van je eigen leven voorop staat. Zoals wel vaker word gezegd hier, ook de pijn, ellende en het verdriet gaan op den duur over.
Akemi hoop niet teveel op gesprek en zorg dat je hem net zo koel en kil te woord kunt staan enkel en alleen om die lanp terug te krijgen. Kijk niet meer om terwijl je nog in zijn gezichtsveld bent en zorg dat er iemand is die je kan opvangen met een lekker wijntje. Praat niet te lang over hem en hoe hij was maar geniet van de afleiding.
Heel veel sterkte.
Kus Cleo

afbeelding van Akemi

houden van mezelf

Hoi cleo, wat lang geleden hee! Wat fijn om te horen dat zoveel beter met je gaat!

Houden van mezelf is iets waar ik al van kleins af aan mee worstel... Dus het ligt niet specifiek aan hem. Maar ik heb het patroon nu leren herkennen en nu wil ik het leren doorbreken. Ik ben er al twee keer voor in therapie geweest, en ik ben op het moment even therapie-moe... Glimlach

Veel gepraat, veel geanalyseerd (en dat was heel goed voor me), nu moeten het gevoel en de acceptatie nog komen... Het klinkt misschien stom en onnodig dramatisch, maar ik weet eerlijk gezegd ook niet zo goed hoe het zou moeten voelen. De afgelopen tijd heb ik geleerd wat het in elk geval NIET is, namelijk jezelf vergelijken met anderen en jezelf dan hoger of lager inschatten. Het moet helemaal op zichzelf kunnen staan: 'if it can be taken from you, it was never you to begin with', zeg ik tegen mezelf. En: 'happiness occurs as a by-product'. Ik leef me nu uit in m'n creatieve hobbies, en probeer hem niet meer continu ter sprake te brengen.

En ja, wat de hoop op een gesprek met hem betreft... Dat liedje wat ik net zat te luisteren zei ook nog: 'false conversations are a waste of time... we can talk, if you like, but let's forget it for the meantime.' Ik zal het zo kort mogelijk houden morgen. Absoluut niet omkijken nee, dat is een goede.

Nu alleen nog een goed plekje bedenken om even te crashen daarna...

groetjes van een overmatig citerende Akemi!

afbeelding van panic

succes morgen!

Allereerst wil ik je voor morgen veel succes wensen! Ik weet zeker dat het je gaat lukken om zoals Odie al zegt hem recht aan te kijken en zelf weg te gaan en zoals Cleo aanraadt om niet om te kijken. Dat zijn hele goede adviezen! als je dat lukt dan kun jij jezelf met een geheven hoofd in de spiegel aankijken. En weet je, dat gaat je lukken! Hoe moeilijk je het ook nog hebt, en hoe bang je ook bent voor morgen, je bent al heel sterk. Want er vallen me een paar dingen in je teksten op: realistische kijk op de zaken, zelfinzicht en humor. Als je die dingen vasthoudt, dan zal het vanzelf gaan om hem aan te kijken en de sterke te zijn. Besef je dit, kijk even heel goed diep van binnen naar wat je al bereikt hebt en waar jij naartoe wilt: JOUW geluk!
Heel heel veel sterkte, al heb je dat eigenlijk niet nodig Knipoog Panic

afbeelding van cleo31

En plekje al gevonden???

Overmatig veel citeren hoort bij het proces heb ik geleerd. Er is geen moment in je leven waarop je zoveel uit de teksten van anderen kunt halen dan tijdens verdriet en pijn. Het is fijn om te merken dat zoveel mensen dus eigenlijk weten wat het is om verdriet te hebben. Heel veel succes vandaag en zorg voor een goed plekje achteraf.
x Cleo

afbeelding van Akemi

het is alweer gedaan...

Pfff... Nou, ik zit weer achter m'n bureau. Als jullie het niet erg vinden kom ik even hier crashen Glimlach

Het ging goed, op zich... Alleen, ik ben helemaal leeg nu. Bloedeloos.

Hij aaide bij wijze van groet over mijn arm (dat deed ie de afgelopen keren ook). Alsof ik een klein kind ben... ik HAAT dat! Ik heb 'm aangekeken, heb 'm vriendelijk bedankt voor de spullen (er zat ook een rokje bij dat ik blijkbaar was vergeten). Heb zijn vragen ieder met ?ɬ©?ɬ©n woord beantwoord. 'Hoe het met me ging?' Glimlachen, schouders ophalen. 'Hoe het op m'n werk ging?' Goed. Toen moest hij nog zo nodig zeggen dat hij bang was geweest voor deze situatie. Ik heb vriendelijk geglimlacht, inwendig kon ik hem wel een knietje geven... 'Je hebt een mooie jas aan'. Dankjewel. En dan valt er een seconde stilte, dus moet hij me zo nodig omhelzen... omdat hij denkt dat ik dat graag wil, niet omdat hij dat nou zo fijn vindt, dat voelde ik wel. En maar zielig kijken. Ja hoor jongen, jij bent vreeeeselijk zielig. (Straks gaat hij weer vrolijk bijpraten met dat lieve leuke meisje die ik ervan verdenk zijn nieuwe vriendinnetje te zijn.) Hij geeft nog een kusje en maakt zich ineens mompelend uit de voeten. Ik heb me in een flits omgedraaid om hem maar voor te kunnen zijn! Glimlach

Wat een leegte. Wat een trieste leegte. Wat een f*cking hypocriete loser. Dramatisch doen terwijl hij achter mijn rug lekker aan het feesten is.

afbeelding van panic

hey Akemi

Het zit er dus op.. die ontmoeting waar je vreselijk tegen opzag. Het is logisch dat je nu leeg bent, echt waar. Je was zo bezig met die ontmoeting, bang ervoor maar je ook aan het voorbereiden. Dat is nu gebeurd, het is nu gedaan. Wat dan over blijft is die leegte. Verdriet, woede, pijn dat is momenteel verdrukt. Ik begrijp dat het triest is die leegte, maar ik denk dat het iets is wat iedereen op deze site herkent. Je bent er zo mee bezig geweest, dit was dan die "laatste"(of voorlopig laatste) ontmoeting. Hierna houdt het op, er is niks tussen jou en hem. Ja, gevoelsmatig wel, maar de navelstreng is nu echt doorgeknipt.
Ik weet zeker dat je hier ook doorheen komt, want nu komt de tijd dat je echt aan jezelf gaat werken. Werken om weer gelukkig te worden.
En dat gaat je lukken, net als die ontmoeting.
Volgens mij heb je die ontmoeting heel goed gedaan! Idd hem niet meer info geven dan nodig is. Dat hij dacht dat jij die knuffel nodig had? Laat m maar denken, laat dat gaan.
En nu crashen???

afbeelding van Akemi

hoi panic

Ik moet echt even bijkomen ja... Dankjewel voor je reacties, ook die van gister, het heeft me goed op weg geholpen. Dus als ik het goed heb gedaan, dan komt dat ook door jou!

Mmm, ik ga nu even lunchen. M'n eetlust is terug, dus dat is al een goed teken. Nog een beetje proberen te werken vanmiddag (het is gelukkig heel stil op kantoor). Heb mezelf beloofd dat ik vanavond J mag bellen, een vriend die ik inmiddels wel meer dan leuk vind... Weet nog niet of ik hem over vanmiddag ga vertellen eigenlijk. En mijn moeder zal vast ook nog even bellen.

Gisteren heb ik al mijn blogjes zitten herlezen. Een paar dingen vallen me op... daar ga ik nog iets over schrijven denk ik.

afbeelding van panic

@ akemi

De volgende fase bereikt? Je eetlust is weer terug?! Haha, heb ik ook weer sinds een tijd. Eerst kon ik geen hap door mijn keel krijgen, maar ja, dat komt allemaal weer terug he.
Fijn dat je wat gehad hebt aan de reacties! Dat scheelt altijd weer, weer even voor ogen hebben dat je op de goede weg zit. En natuurlijk je gevoelens uiten. Ga vanavond maar tijd aan jezelf besteden! Beetje bijkomen, vanmiddag een plekje geven en vooruit komen.
Lunch ze!