Nog geen ldvd, maar ben bang dat het komt

afbeelding van Anonymous84

Hey allemaal,

Ben toch eigenlijk wel benieuwd naar jullie reactie/mening over hetgeen dat ik heb meegemaakt dan wel meemaak.

Ik zal bij het begin beginnen. Ik ben sinds kort met een collega van me in contact gekomen. Ik kende haar eigenlijk al wel langer, maar voor circa een maand terug zijn we nader in contact gekomen. Eigenlijk is het gesprek begonnen over "relaties" in het algemeen. Zij dacht dat ik nog een relatie had, maar die desbetreffende relatie was al enkele maanden daarvoor geëindigd. Tijdens het gesprek en na voorgaande gezegd te hebben, werd mij duidelijk dat ze me interessanter vond dan alleen een collega. Na zelf een lastige periode (lees: vorige relatie) meegemaakt te hebben, en toch ook wel een sterke aantrekkingskracht tot haar te hebben, besloot ik het spel mee te spelen. Via een omweg vroeg ze mijn nummer en vanaf dat moment was het "sms" contact geboren. 30,40,50 sms- je's op een avond was normaal, en we sms- ten erop los. Tussen al het ge- sms door, wat begon met "harmless" sms- je's over reizen en er samen vandoor gaan naar exotische oorden gezien de Nederlandse bureaucratie, klimaat etc, besloot ik om haar te zeggen dat we misschien eerst maar eens een keer een borrel moesten doen, voordat we aan exotische reizen zouden gaan denken (meer als grapje bedoeld). Hier stemde ze per direct mee in, het leek haar een goed plan om borrel te doen, m.a.w. date bevestigd. Zo gezegd zo gedaan. Samen een borrel gedaan buiten onze stad, gezien we anders door collega's "betrapt" zouden kunnen worden (we werken beiden voor een grote instantie). Het bleek een erg gezellige avond, de chemie was duidelijk aanwezig, dus ook gezoend. Eenmaal thuis nog lieve sms- je's verstuurd, ik zou haar de volgende dag zien op kantoor. Ook de volgende dag nog "stiekem" gezoend op kantoor en vervolgens allebei tegen de (vrijdag)middag weggegaan om te lunchen en te winkelen, wederom een zeer geslaagde date. 'S avonds uiteraard nog veel contact gehad over de sms. Zij ging met een vriendin naar een concert, ik had afgesproken met vrienden dus prima zo. Later op de avond ook nog contact gehad over de sms, waarin zij aangaf me graag te zien ergens in het weekend, waarop ik vervolgens reageerde dat ik zowel voor de zaterdag als zondag niks gepland had. Reactie; zondag duurt wel erg lang, dus zaterdagavond afgesproken om samen uit eten te gaan. We hadden bij mij thuis afgesproken, dus wijntje bij mij thuis en daarna uit eten geweest. Voordat ik verder ga, moet ik er wel bij vertellen dat zij enkele dagen van te voren te horen gekregen had dat haar ouders gaan scheiden. Uiteraard is dit erg vervelend, ik heb het zelf meegemaakt, dus weet hoe dat is. Op dat moment was ze hier hoogstwaarschijnlijk wel mee bezig, (we hebben hier ook veel over gepraat) maar was het nieuws denk ik nog te "vers" voor haar (meer met de gedachte zo van het komt wel goed tussen m’n ouders). Anyway, terug naar het etentje wat ik met haar had. Nadat we uitgegeten waren, zijn we richting een hotel gegaan. Haar vader zat op dat moment in haar woning wegens de scheiding en mijn woning bevindt zich in een andere stad. Eenmaal aangekomen in het hotel samen geslapen, ook seks. Velen zullen denken dat dit wel erg snel gaat (ik eigenlijk ook). Tenslotte waren er nog geen twee weken aan vooraf gegaan dat we op "deze" manier in contact zijn gekomen en binnen drie dates, binnen drie dagen zijn we in bed beland. Laat ik wel voorop stellen dat de chemie zeer duidelijk aanwezig was, misschien geen excuus, maar toch.

Eigenlijk begint vanaf nu mijn onzekerheid. Door de scheiding van haar ouders en de stress die hier achter weg kwam, had ze zich ziek gemeld. Ik heb haar dus twee weken niet gezien op het werk. In tussenliggende periode ook vrij weinig contact met haar gehad, gezien haar telefoon defect was en bij de winkel lag ter reparatie. Deze twee weken waren voor mij op zich al verwarrend, omdat ik zoiets had van; als je elkaar leuk vindt, dan zoek je het contact wel op (ook zij heeft een zakelijke mobiel, die wel werkt.....). Twee weken later heb ik haar dus weer voor het eerst gezien op het werk. Ik had meteen al door dat het niet zo was zoals het "was" tussen ons. Zij was erg druk met haarzelf en haar ouders/familie, iets wat ik begrijpelijk vind gezien de situatie. Om deze reden wel gewoon collegiaal contact met haar gehad, en ook wel gepraat over haar situatie. Zoals wel duidelijk is, ben ik overduidelijk meer voor haar gaan voelen dan alleen die leuke dates/collega. Omdat zij in een lastige situatie zat, besloot ik het eerst maar even rustig aan te doen. Wat me eigenlijk direct wel opviel, was dat ik of geen of heel laat reactie kreeg op mijn sms' je's, dus de onzekerheid werd groter. Ik vond het ook lastig haar hier mee te confronteren gezien de situatie. Uiteindelijk heb ik na twee weken toch maar gevraagd of ze nog zin had om nog eens af te spreken. Haar antwoord luidde dat ze niet wist of dit wel verstandig was gezien ze binnenkort naar het buitenland wil vertrekken (ook hier had ik het wel eens vaker met haar over gehad, ik heb zelf gedurende langere periode in het buitenland gewoond en wist dat zij dit ook ooit eens wou). Alleen haar motief om voor een periode weg te gaan uit Nederland, heeft te maken met de scheiding van haar ouders, ze wil weg uit de sitautie. Ze gaf dus aan dat ze niet zeker wist of het wel verstandig was om nog af te spreken, omdat zij geen zin heeft om “iets” met mij te hebben lopen in Nederland terwijl ze naar het buitenland gaat, en dat het voor ons beiden erg lastig zal worden wanneer ze eenmaal vertrekt. Nu nog zie ik haar dagelijks op het werk, we praten nog steeds veel samen maar dan zonder de “spanning” , zonder het onderwerp zij&ik. Ik ben nog steeds erg verwarrend omdat ik gewoon weet dat er een duidelijke klik tussen ons aanwezig was (van mijn kant is). Aan de ene kant begrijp ik dat zij op dit moment haar prioriteiten elders heeft liggen; bij haar eigen leven en de daar bijhorende situaties/problemen, maar anderzijds kan ik me niet voorstellen dat dit het dan was voor haar. Ik bedoel ben ik dan gewoon gebruikt voor een avontuurtje, was de spanning tussen mij en haar te snel weg d.m.v. ons “avontuur”? Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet doen en hoe ik hier mee om moet gaan. Zij geeft aan dat het misschien niet verstandig is om te (blijven) afspreken omdat ze straks (misschien) weggaat. Wat ik wel weet is dat ze mij 24/7 bezig houdt en dat ik duidelijk erg verliefd ben (met alle gevolgen van dien).

Voor wie mijn verhaal heeft gelezen, dank daarvoor .

Raad, tips en voornamelijk jullie mening. Ik hoor graag jullie reacties.

afbeelding van Jammer78

@ Anonymous

Jeetje wat een verhaal zeg, ik denk dat je haar gewoon even ( klinkt makkelijk voor een buitenstaander ) moet laten gaan. En haar die vakantie moet laten doen, ze zal dan zelf merken of het gevoel wat jij hebt ederzijds is gebleken. Maar het kan ook zijn dat zoals jezelf had gezegt, dat je even een avontuurtje was om uit haar situatie te ontlopen. Ik denk dat de tijd zal moeten uitwijzen of ze echt serieus was, en voor jou een pijnlijke tijd voor de deur staat. Als jej je maar rustig houdt en niet als een bezeten hondje, achter haar loopt dmv smsen, bellen en/of mailen etc.

Ik hoop dat je er wat aan hebt,

sterkte en greetz Jammer 78.

afbeelding van En_weer

@ Anonymous

Vreselijk zo'n situatie, het is nog helemaal niet af, sterker nog, je bent pas net begonnen. Wellicht sprong ze vol overgave de eerste tijd op je, juist doordat ze zich niet helemaal stabiel voelde door de scheiding van haar ouders.

Ze lijkt nu in ieder geval niet goed te weten hoe ze haar leven verder zou willen laten verlopen. Misschien haar meevragen voor een kopje koffie en haar duidelijk laten weten dat jij nooit hebt geweten wat de toekomst bracht, maar dat je het leuk vond klikken. Dat je haar de rust en de ruimte zal geven die ze nodig heeft om de dingen te kunnen doen waar ze gelukkig van kan worden, maar dat ze altijd bij je terecht kan, al is het vriendschappelijk. Ik geloof dat ik daar zelf wel voor zou smelten in ieder geval. Maar geen mens is hetzelfde uiteraard. Denk dat het sowieso wel verstandig is om haar ruimte te geven. Het is altijd een afknapper als iemand achter je blijft aanlopen terwijl je daar zelf niet echt behoefte aan hebt. Hoe tegenstrijdig dat ook voor jou mogen voelen helaas.

Heel veel sterkte hiermee!

afbeelding van Gaia

onzekerheid

Even iets wat ik je wil meegeven. Een zijpad. Mijn eigen ouders zijn gescheiden, een jaar of wat geleden. Dat gaf in die tijd veel onzekerheid. Ik had zelf toen ook moeite om me te binden. Dus zou me kunnen voorstellen dat dat bij jouw geliefde ook ergens mee heeft gespeeld. Het maakt het een stuk moeilijker om in alle openheid en emoties van een volwassen relatie te stappen, als je eigen ouders aldoor zo laten zien hoe ongelofelijk fout het kan gaan tussen twee mensen.

Dus mogelijk heeft het niets met jou, maar alles met haarzelf te maken: dat zij er niet aan toe is om zich te binden.
Wat begrip hiervoor doet wonderen, misschien...

Groetjes en veel sterkte. Ik snap best dat je je gekwest voelt trouwens!