Hoi Naomi,
Zeggen wel eens dat vrouwen opbegrijpelijk zijn, maar mannen lijken er soms nog meer van te kunnen! Ik weet nog dat mijn ex-vriend zei dat ie tijd nodig had, hij wist het allemaal niet meer... dus wat doe ik; ik geef hem tijd, ik heb hem een week niet gezien, gebeld, gesmst of wat ook. Mensen om me heen zeiden ook: laat hem maar komen, als ie tijd nodig heeft moet hij maar aangeven wanneer ie er weer aan toe is en als ie echt om je geeft komt ie vanzelf weer! En hij kwam, hij bleef bellen en lieve smsjes sturen, maar toen we elkaar na die week zagen, zei ie doodleuk, recht in mn gezicht, dat ie het gevoel had dat alles van hem uit moest komen en dat ie me nu meer als goede vriendin zag dan als ZIJN vriendin! Mn hart brak en ik kon niet meer nadenken... HOE KAN DIT?! Ik heb het kort daarna uitgemaakt...
Ik kon het niet over mn hart vekrijgen dat hij me nog langer aan het lijntje zou houden; dit getwijfel was al wat langer aan de gang kan ik je zeggen... Het alleen absoluut niet makkelijk! Ik heb nog steeds (het is nu bijna 10 weken geleden) het gevoel dat ik niet de goede beslissing heb gemaakt, maar het stomme is dat ik me wel steeds beter ga voelen; ik kan me weer helemaal concentreren op mn leven, mn vrienden en alles er omheen! En NIET meer het gevoel van: als ik dit doe, doe ik er wel goed aan... of misschien kan ik het beter zo zeggen want anders... de twijfel is weg!
Het enig wat ik je mee kan geven is, is dat je aan jezelf moet denken! Hoe makkelijk dat ook klinkt! Hij is jou gewoon niet waard, dat laat ie wel overduidelijk merken!!
Alle begin is moeilijk, maar je komt er wel hoor!!
Liefs *Jo