Er zijn momenteel 0 gebruikers en 4 gasten online.
Nooit nog iemand zoals hij ...
Hallo,
Ik heb een enorme schrik dat ik nooit nog iemand vind zoals mn ex. Dat ik nooit nog zo gelukkig zal zijn met iemand als met mijn ex. Hij was één uit de duizend. Waarschijnlijk denken jullie allemaal dat is net zo typisch aan liefdesverdriet. Dat zal misschien ook wel zo zijn maar het voelt aan alsof het écht zo is dat ik nooit nog gelukkig zal worden met iemand, dat ik ooit nog verliefd zal kunnen worden op iemand.
Het ongelofelijke gemis blijft aanwezig. Opstaan is elke dag opnieuw de hel omdat de realiteit weer doordringt, nl dat ik hem voorgoed kwijt ben. Het is nu al 5 maand, de pijn blijft en verzacht niets ... . Hoelang houd ik dit nog vol!
Ik zit ook met een immens groot schuldgevoel. Ik loop constant te piekeren en geef mezelf echt wel de schuld van onze breuk. Ik heb het gevoel dat ik mijn ware tegengekomen ben en dat ik hem zelf weg gejaagd heb door mijn gedrag. Die gedachte is bijna onleefbaar ... .
- jess86's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Hoi jess86
Hey jess86,
Heb je al eens met een psycholoog gepraat hierover? Dat kan erg helpen, daarnaast, zoek zoveel mogelijk afleiding, uiteindelijk zal de pijn en het verdriet wat draagzamer worden, maar het blijft zwaar jammer genoeg.
Heel veel sterkte...
Met welk gedrag moet jij hem
Met welk gedrag moet jij hem weggejaagd hebben dan?
Heb je hem al weer eens gesproken?
Aan Jess
Poeh Jess, dat schuldgevoel......... Is dat reeel? Is het echt allemaal jouw schuld? Echt?????? Allemaal????? Of liep het gewoon toch al niet zoooo lekker. En moest er wel iets gebeuren? En ben jij gewoon degene geweest die de eerste stapjes zette?
Weet je, he, Jess, vaak is er niet zoveel sprake van schuld hoor. Maar gewoon meer dat je uiteindelijk niet heel enorm verschrikkelijk goed bij elkaar paste. En dan moet je allebei weer verder, ieder zijn eigen weggetje. En daar is weinig schuld bij. Wel pijn, wel verdriet, wel kwaadheid, maar schuld? Probeer dat los te laten. Probeer realistisch naar jullie relatie te kijken. En als je erg met dingen blijft zitten, ga dan een keer praten. Maar zorg ervoor dat je je eigen leven op de rails krijgt. Los van al je relaties. Zorg ervoor dat je voor jezelf zorgt. Dat blijft altijd de meest stabiele factor. En daarvandaan, als je die stabiliteit gevonden hebt, dan gaan kijken of je nog iets met dit gevalletje wilt. Of het gewoon achter je wil laten.....
De oplossing zit uiteindelijk in jezelf. In je eigen rust, en je eigen zelfbeeld. Zorg dat je dat op orde krijgt. Zorg dat je dat gaat snappen!
Sterkte van waterman!
Bedankt voor de lieve
Bedankt voor de lieve reactie! Misschien moet ik inderdaad maar minder bezig zijn met dat hele "schuld" gedoe en er gewoon van uit gaan dat we niet samen passen. Hoewel ik vind dat we op heel veel vlakken wel perfect samen pastten ... .
Hij vond dat ik te snel op mn tenen getrapt ben en te snel geïrriteerd was in kleine zaken. Zaken waarbij ik het gevoel kreeg dat hij niet altijd veel rekening hield met 'ons'/met mij. Bv. uren op het werk, hobby's, ... . Daardoor hadden we regelmatig ruzies. Dat is zeker niet leuk maar voor mij was het niet zo dat ik de situatie onuithoudbaar vond. Hij daarentegen vond dit blijkbaar wel. Het is heel moeilijk om voor mezelf uit te maken of ik inderdaad spoken zag of achter alles iets zocht zoals hij wel beweerde. Misschien had ik me in bepaalde dingen niet zo moeten opjagen. Maar dat was een gevoel waar ik toen mee zat ... .
Na de breuk heeft hij mij nog een aantal weken aan het lijntje gehouden en twijfelde hij om ons relatie een nieuwe kans te geven. Dat heeft mij zeer veel pijn gedaan. Hij had tijd nodig zei hij, maar af en toe kwam hij dan eens langs en dan belandden we in bed. Daarna hoorde ik hem weer dagen niet ... . Zo modderde het maar verder aan en ontstonden er steeds meer een meer ruzies ... . En dat was nu net wat hij niet meer wou ...
dit is precies zoals het
dit is precies zoals het tussen mij en mn ex ook is gegaan en nog steeds gaat. Ik ben afgelopen zaterdag weer heeeel zwak geweest.. ik was zo sterk en uiteindelijk app ik hem dat ik hem mis, waarop hij ook terug appt en aan geeft mij ook te missen! Is ie weer gekomen, de 5e x alweer sinds het uit was .. (nu 2 maanden uit)
Ik was benieuwd hoe het deze keer zou gaan want het was alweer even geleden maar het was wat ongemakkelijk, ik was afstandelijk (uit zelfbescherming, bang om weer gekwetst te worden) en hij merkte dit, waardoor hij wat afstandelijk werd. Er is ook zoveel gebeurt en we willen allebei wel maar het lijkt gewoon niet meer te werken! Ik zou nog wel willen, zou er nog steeds alles voor over hebben maar hij is degene die elke x weer gaat twijfelen en das gelijk waar ik dan weer bang voor ben als hij weer gaat.
En ja hoor, gister hoorde ik weer niks dus moest het weer vanuit mij komen en ik merkte gelijk dat er weer wat was .. Hij voelde dat het gewoon ver klaar is en er waarschijnlijk niet meer uit kan komen dan vriendschap! Het is elke keer wel wat anders
Ergens denk ik dat hij weer aan zn 'trekken' is gekomen (want wij kunnen dan ook niet van elkaar afblijven) en het daarna dus weer klaar is!
het is zo moeilijk, stond ik maar wat sterker in mijn schoenen. Ergens zegt mijn verstand ook wel dat het niet meer gaat werken maar ik wil het zo graag.. Als hij er dan weer is dan ga ik toch weer denken aan hoe het zou zijn om het weer op te pakken, om weer samen te zijn en leuke dingen te doen .. dat ideaalplaatje wat waarschijnlijk toch niet meer gerealiseerd kan worden?! Ergens zou ik willen dat ik het zou kunnen, gewoon een keer afspreken .. soort van friends with benefits en niet meer dan een vriendschap want dat is dus wat hij wel zou willen! Maar ik ben bang dat ik het niet kan, ik zal toch meer gaan verwachten, willen en elke keer als hij weer gaat en we appen wat later, dan word ik elke x weer een soort van afgewezen met als gevolg dat ik er nu weer helemaal doorheen zit. Ook al laat ik het zelf toe maar het is toch steeds weer een beetje hoop wat je krijgt
Is wel herkenbaar ook voor jou denk ik? Hoe hebben jullie het uiteindelijk afgesloten?
Hey Mikkie, Jou verhaal is
Hey Mikkie,
Jou verhaal is inderdaad heel er herkenbaar. Bij mij verliep het ook zo. Hij twijfelde of hij onze relatie nog een kans wou geven. Alle moeite en initiatief moesten steeds uit mij komen... . Uit zichzelf eens smsen of zo deed hij niet. Hoe het uiteindelijk is afgelopen ... . Hij heeft mij voor de zoveelste keer enorm gekwetst. Ergens half december is hij de laatste keer bij me thuis geweest, hij zei dat hij vaak moest denken aan al onze mooie momenten, dat hij niet wist wat te doen, dat hij zich niet kon amuseren en constant liep te piekeren om onze relatie al dan niet een nieuwe kans te geven. Uiteindelijk zijn we terug in bed beland. Het was zalig, voelde aan zoas vroeger: liefdevol ... . Hij is naar huis gegaan, heb geen sms of zo meer gekregen. Ik was echter opnieuw vol hoop en dacht dat het wel ok zou komen mits ik wat geduld had. De dag nadien echter kreeg ik een mail waarin stond: gisteren was een vergissing, je moet me vergeten. Het had niet mogen gebeuren. Al mijn hoop die ik terug had werd terug met de grond gelijk gemaakt! Ik was weeral eens kapot van verdriet, kwaad, woest bijna ... . Heb hem nog gebeld en gedaan. Nog verscheidene pogingen gedaan nadien om contact te hebben maar hij houd voet bij stuk nu: het is gedaan tussen ons en het is definitief, zijn gevoelens voor mij zijn weg. Maar ik snap niet dat je nog kunt vrijen met iemand en dan twee weken later plots je gevoelens weg zijn. k begrijp er niets van ... . Maar wat ik wel weet is dat het me echt kapot gemaakt heeft!
Achteraf bekeken heb ik enorm veel spijt van bepaalde dingen: zoals dat ik hem toeliet om nog met mij te vrijen. Maar op dat moment is het echt sterker dan jezelf ... . Ik voel me echt gebruikt nu. En toch ondanks alles zou ik hem zo vergeven en zou ik hem zooo graag terug willen.
@Jess
Dat heeft mij zeer veel pijn gedaan. Hij had tijd nodig zei hij, maar af en toe kwam hij dan eens langs en dan belandden we in bed. Daarna hoorde ik hem weer dagen niet ... . Zo modderde het maar verder aan en ontstonden er steeds meer een meer ruzies ...
Poeh joh Jess, zooooooo ontzettend netjes ging hij ook niet met jou om, toch? Waarom zou jij je dan schuldig voelen?????
Rust vinden, afstand krijgen, en bedenken of JIJ eigenlijk wel zo geinterresseerd was. Zoals ik al vaker zeg, ook kereltjes mogen best wel een beetje respect tonen. En anders gewoon achter je laten. Gewoon vergeten.....
@ Waterman Het klinkt
@ Waterman
Het klinkt allemaal zo makkelijk zoals jij het zegt: rust vinden ... . Ik wou dat ik dat kon, eens rust vinden in mijn hoofd. Ik pieker mij bijna letterlijk gek. En gewoon vergeten ... Tjah ik wou dat ik dit kon. Maar we hebben zoooveel mooie momenten gehad en die kan ik niet zomaar naast me neerleggen.
Ik woon alleen op een appartement en keek er al lang naar uit om daar ooit samen met iemand te kunne wonen. Ik en mijn ex hadden plannen om eind vorig jaar te gaan samen wonen. Helaas is dat er nooit van gekomen. Het is vreselijk om nu elke dag thuis te komen in een leeg appartement waar niemand op je wacht. Elke keer dat ik thuis kom word ik daarmee geconfronteerd. Ik vraag me echt af hoe lang ik die pijn nog kan verdragen ... .
Ha Jess
Ik weet het, hoor... Ik weet heel goed hoe veel pijn het doet, en hoeveel moeite het kost. En het is ook heel makkelijk, he, zeggen dat je rust moet vinden..... Die enorme pijn, die maar niet weg lijkt te gaan.
Maar waar het om gaat, Jess, is dat je niet zinnig kunt handelen, en niet zinnig kunt oordelen als de paniek er is. Als je denkt dat je nooit meer een ander vindt. Als je denkt dat degene die jou zo heeft laten zitten, dat dat het beste is wat jou ooit is overkomen. Als je denk dat het allemaal jouw schuld is. Als het allemaal veels te groot wordt.
Want al die dingetjes zijn niet waar, hoor, Jess. Er zijn andere, betere kereltjes. Misschien. Het is niet allemaal jouw schuld. Zeker weten. Je moet accepteren dat het over is. En doorgaan met je eigen leven. Want alleen dan kom je er weer uit. En ga je de zon weer zien. En als je alles geaccepteerd hebt, dat het zo loopt als het loopt, dan kan je ook weer volgende stapjes zetten. En misschien eens met dit kereltje praten. Over wat er allemaal fout ging. En waarom. Of misschien niet meer met dit kereltje praten. Omdat je hem zat bent. En omdat er andere kereltjes beter bij je passen. Of misschien niet. Maar alles komt neer op accepteren wat nu is. En dat doet pijn. En dat kost tijd. En dat weet ik verdomde goed, hoor......... Dat dat helemaal niet makkelijk is. En toch gaat ook jou het wel lukken!
Praat er over. Praat er veel over. Schrijf er over. Denk er over. Doorvoel dit. Beschouw jezelf. Maar je komt hier door. En het doet nu pijn. Maar het gaat weer weg. Accepteer dat dat zo loopt. Zo zijn die wezentjes gemaakt, he....
Liefs, sterkte, en ook medeleven van Waterman
Herkenbaar
Het is heel herkenbaar.....hij was/is de ware....
Je bent nu nog zo intens verdrietig....dat je nog niet eens kan en wil denken aan hoe de toekomst er zonder je ex uit komt te zien.....verwerk eerst de klap....heb het leuk met jezelf en ga dan kijken naar de toekomst alleen of met een ; nieuwe veel leukere partner....want die gaat er komen.
Zo perfect was deze blijkbaar niet....anders waren jullie nog bij elkaar geweest. En nee dat hoeft helemaal niet aan jou te liggen...want hij is niet voor niets een tijd wel gek op je geweest........in een relatie is het geven en nemen, accepteren....jullie zijn gewoon niet verder gegroeid in de relatie....althans je partner niet!
Ik vind het ook nog lastig voorstellen een relatie in de toekomst met een ander...ik wil dat ook nog niet....maar er is inmiddels wel berusting met het feit dat ik weer alleen ben.........ik zat zo diep en misschien wel dieper dan waar jij nu zit!!
En de tip over de psycholoog.....DOEN...het helpt om je gedachten op een rijtje te zetten!
Sterkte! Je gaat hier uitkomen en je gaat een leuke andere partner vinden, maar niet nu....LATER!!!!
@Chicka
Chicka, goed bezig, hoor!!! Alles wat je iedereen aanraadt, dat geldt ook voor jezelf, he! Daar zelf ook kracht uit halen, he
@ waterman
Chicka, goed bezig, hoor!!! Alles wat je iedereen aanraadt, dat geldt ook voor jezelf, he! Daar zelf ook kracht uit halen, he
Thanx!! Het gaat ook echt wel iets beter....ben er nog niet...nog lang niet....maar begin is er!!
-
Nou Chicka, dat kan je zien, hoor..... Je hebt het langzaam door, he, hoe het echt werkt. Dan is de eerste enorme stap gemaakt, hoor!
;-)
Maar ik hou nog wel rekening met een terugval hoor ....... incasseren kan je leren....
@ Chicka: Bedankt voor je
@ Chicka:
Bedankt voor je lieve reactie. Hoe lang zijn jullie al uit elkaar! Het is leuk dat je alweer kunt aanvaarden dat je alleen bent. Dat is al een eerste stap.
Ik ben al enkele keren bij een psychologe geweest. Of dit echt helpt weet ik niet. Ik kan er inderdaad mijn verhaal doen. Maar dat kan ik bij vriendinnen ook. Echt bruikbare tips of zo geeft ze niet. Misschien wat objectieve inzichten ... .
Ik kan me inderdaad echt niet voorstellen dat ik het ooit met iemand zo goed ga hebben als met hem ... .
Het voelt als een grote nachtmerrie en zou zo graag ontwaken ...
@Jess
6,5 week! We zouden gaan samenwonen, hadden bijna 3 jaar een relatie!
Maar de lengte van hoe lang het uit is of hoe je relatiesituatie was of hoe lang je een relatie hebt doen er niet toe....feit blijft dat iemand je niet meer wilt, terwijl dit totaal niet wederzijds is......
Ik was tijdens mijn relatie al bij de psych geweest....nu dus weer.....ze zei iets heel waardevols: Het is triest dat je relatie tot een einde is gekomen, maar je hebt wel een waardevolle relatie gehad, waarin je hebt geleerd, dit neem je mee naar een volgende relatie....
De psycholoog zal niet je verdriet weg kunnen nemen, zal geen oplossing kunnen geven hoe jij je ex terug kan krijgen...zij/hij zal je helpen om te gaan met de situatie zoals deze nu is en je uit het dal weer doen klimmen! Uiteindelijk moet je het allemaal zelf doen....