Voor mezelf en diegenen die mijn verhaal nog kennen:
Het is inmiddels meer dan 7 weken geleden dat ik contact had met mijn ex. Sindsdien heb ik nog een paar berichtjes van hem gehad, via sms of de mail. Ik heb nergens meer op gereageerd omdat ik bang ben dan weer in dezelfde valkuilen te trappen.
Ik weet dat onze relatie niet gezond en goed voor me was maar kon er niet uit stappen omdat ik ondanks alles toch gek op hem was. Toen er iets gebeurde op mijn verjaardag, was dat de druppel waarna we geen contact meer hebben gehad. Toch mis ik hem en ons nog regelmatig, al wordt dat langzamerhand wat minder.
Ik heb nu vakantie en merk dat mijn gedachten veel naar hem afdwalen de laatste tijd. Soms heb ik zin om hem nog het één en ander uit te leggen, omdat er nu een soort van open einde aan onze relatie is gekomen. Maar aan de andere kant is het nu ook duidelijk dat er niks meer in zit, ook al is het gevoel zeker nog niet weg.
Ik sta nog niet open voor een ander, heb totaal geen behoefte aan een date of wat dan ook. Ik vraag me weleens af of en wanneer dat weer terug komt.
Soms zie ik hem omdat hij vlakbij woont. Dan ben ik steeds weer een poosje van slag en bedenk hoe het had kunnen zijn, hoe ik het graag gewild had.
Maar de realiteit was vaak anders, dus daar probeer ik dan weer aan te denken. Het gaat me alleen niet snel genoeg...Nou ja, alle goede dingen komen langzaam...Dit is vast heel goed dan...

Wens jullie ook weer/nog sterkte met alles!

Stijntje