Ode aan "Free Spirit"!!

afbeelding van ptm

Het gevoel van..
Zon, 18/05/2008 - 08:30 — Freespirit
Het Gevoel

Je vraagt je soms af hoe het komt dat ´het gevoel´ ineens bij de ander zomaar..poef..weg is..als sneeuw voor de zon..
Zo lijkt het wel tenminste, zo beleef je het..zo voelt het aan..omdat het je overkomt.
Maar eigenlijk hebben er veranderingen plaats gevonden onder je neus, en je zag het niet...
Niet omdat je stekeblind was, maar omdat het zó subtiel ging,(die verandering van inzicht bij partner) dat je er simpelweg geen erg in kon hebben.
En toen het daadwerkelijk op ging vallen, was het te laat..
Ook de omgeving helpt er aan mee, en daar heb je helemaal geen kijk op of controle over.
Als beiden wegen(dreigen te) gaan scheiden, ben je niet op de hoogte van die ene lonkende collega, of 'die blik' bij de slager die daar de aanzet voor is...
Maar dat hoeft niet de enige oorzaak te zijn..
Het kan ook geheel in de persoon plaats vinden, die verandering.
Het besef kan de kop opsteken dat dit het niet is waar ze echt gelukkig mee zijn...alhoewel ze van iemand houden..en dachten dat ze gelukkig waren..maar niet voelen..niet meer.

Er zit een zaadje wat ontluikt..een zaadje waar je geen weet van had..die er al vanaf de geboorte zat...(levensloop)
Een hoge drempel is te nemen als men het punt bereikt dat 'doorgaan' met de huidige relatie geen enkele zin meer heeft..eigenlijk omdat het pijn doet...het leven wat je nu lijd..aan twee kanten..
Pijn voor jou omdat je zo niet meer wil leven en voor iets anders wil(moet) kiezen, en pijn over het feit dat weet dat je iemand pijn en verdriet gaat doen(terwijl je dat eigenlijk niet wil doen)..zelfs je kinderen (indien je die hebt)
Sommigen lopen jaren gebukt onder schuldgevoel voordat ze de grote stap nemen,en trotseren de meningen van de familie en omgeving, die allemaal beamen dat het schofterig is als je voor jezelf zou kiezen..kiezen voor de dingen die je gelukkig maakt...als je er niet in slaagt dat in je huidige positie te doen..om wat voor reden dan ook.. (ik heb het hier over een serieuze keuze of verandering, niet om te lellebellen of kroegtijger te worden, alhoewel dat ook gebeurt)
(indien kinderen, is het de liefde en kwaliteit van de vader die zijn banden in stand houd, al is het op een andere manier, kinderen accepteren de situatie beter en sneller als ze zien dat vader gelukkig is, al woont hij niet bij mama.
Ik ga er even vanuit dat mama dan ook gelukkig is al dan niet met nieuwe partner, en is vader daarbij gelukkig= kind gelukkig...dit natuurlijk alleen als er met respect uit elkaar gegaan is én omgaat vanwege de kinderen en henzelf.
Ik gebruik nu 'vader' als voorbeeld, moeder kan ook.
Ik begrijp dat er vele varianten zijn in omgaan met kinderen en medewerking van beide ouders is vereist) Er zijn er ook die hun in stilte gegroeide 'tegenzin en hét gevoel' uithuilen in de armen van een ander, als ze er een gevonden hebben...
Hun 'niet (genoeg) tevreden zijn' in de relatie kan niet geuit worden, en zoeken een 'ander' waarbij ze denken dat dat wel kan..(ook geen garantie op een blijvertje)
Beiden wegen hebben geleid naar het verdwijnen van 'het gevoel'...

Waarom zou je vasthouden aan iets waarvan je weet dat het je diep van binnen niet gelukkig(genoeg) maakt?
Hoe vaak en hoeveel zie je niet om je heen?
Stellen die bij elkaar blijven omdat ze er al zoveel jaar hebben opzitten..maar de zogenaamde liefde is ver te zoeken.
Ze leven met elkaar een leven..maar of het het leven is wat ze echt willen..?
Eentje lijkt altijd de underdog te zijn (die jij nooit zal worden)
Geld, afhankelijkheid, verstrengelde belangen, kinderen....herinneringen..weinig zelfvertrouwen en respect...allemaal redenen om te blijven..
Maar het zaadje groeit door..Je ziel wilt een andere richting uit..
En eens komt de dag dat je die drempel overgaat...al is het met pijn in het hart, en weet je niet wat je verder moet doen of kan verwachten. Het gevoel is verdwenen..en je kán niet meer... ---------

Waarom zou je willen blijven bij iemand waarvan je weet, dat nooit het hele hart je zal toebehoren? Waarom zou je genoegen willen nemen met iemand die maar 'half' van je houd ipv helemaal?
Als je inziet dat je eigenlijk 'niet meer gewenst' bent in hun leven, en het zonder jou willen stellen? Waarom zou jij nog vasthouden?
Doet het geen pijn genoeg? al die afwijzingen en goed bedoelde smoezen om je niet te hard te laten vallen?.. Hoe kan je iemand van je laten (door)houden..?
Zelfs in je eentje houden van voor twee is niet genoeg...
Net zoals de golven op het strand niet te houden of te beteugelen zijn, zo is dat ook met levens die zijn beloop hebben...
Als de fut en rek eruit is, is het eruit,om wat voor reden dan ook..en kan je er weinig meer aan veranderen. Als bij de een het gevoel, het hart heeft verlaten of is onderweg..dan is er gewoonweg geen houden aan.
Je kunt dan praten als brugman..maar dat zaadje praat je niet weg wat er zit..en als je het weet weg te beredeneren met alle goede voornemens in het vooruitzicht stellend,...eens steekt dat zaadje weer de kop op..Als 'het' toen al niet aanwezig was in die mate dat een relatie overeind blijft, dan komt het eigenlijk nooit..Iemand blijft dan bij je uit medelijden of vanwege jouw overredingskracht..
Maar zou je dat werkelijk willen..? Iemand liefhebben die jou nooit op díe manier zal liefhebben? Een heel zwaar gevoel zal je met de tijd op je schouders sluipen...juist op die momenten die 'er toe doen'. Het bv stilzwijgend het bed verlaten na een liefdesnacht...
De afdwalende blik als er wat vertelt wordt..
De 'monotone' manier van spreken bij enige interesse...
Die éne blik..
Dat worden allemaal dingen die je verdrietig maakt...eigenlijk is 'de glans' er vanaf...
En als je dat voelt, dan laat je na nog enig sputteren toch los...
Je neemt dan toch die duik in het diepe..die je al voor zolang vreesde...hij is eindelijk daar...
Wat een bevrijding zal je ervaren...
En waar je ineens al die moed en lef vandaan haalt om overeind te krabbelen en door te gaan? ..
Al sla je me dood Glimlach Ineens lijkt alles minder eng en 'gevaarlijk'..
Het verdriet dat je hebt, laat je de stappen vooruit zetten..
Je zal tot het besef komen, je wéét dat je het oude niet meer terug wil, omdat je weet dat het niet meer is zoals het moet zijn, wat je nodig hebt..
Je staat weer overeind en along the way wordt je sterker en krachtiger...zal je ups en downs beleven..de ergste en de leukste, de vervelendste en hoogst aardige...er zal genoeg shit over je heen komen o yeah..Glimlach
Of dacht je dat het vanaf hier rozengeur en maneschijn was ? hahah effe lachen Glimlach
Nou maak je borst maar nat! Er zit nog heel wat in het verschiet voor je..
Begrijp dat het niet jouw schuld was of tekortkomingen..door jou is 'het gevoel' niet verdwenen..
Het was dat ene zaadje wat ging groeien....ook bij jou...

Maar ...het zonnetje schijnt..de lucht is blauw...en er is zeker weten iemand die opnieuw tegen je zal zeggen: Ik hou van jou....
.........................................................................................................
Een prachtige tekst uit het archief van ldvd!

afbeelding van mrbean

Mr Bean @ptm Thanks voor je Freespirit archief

Het is een mooi stukje van Freespirit, is erg mooi verwoord. Is ook erg herkenbaar, laat mij ook naar mezelf kijken, niet alleen mijn vrouw de schuld geven. Door de jaren heen is ook de sleur ingekomen, vooral het laatste jaar is wat minder, maar dat zaadje was zeker niet groot bij mij, bij haar wel groot genoeg om vreemd te gaan. Onze relatie was zeker niet slecht genoeg om te gaan scheiden, bij lange na niet, maar zij zat na de dood van haar oma echt in een depressie, anders zou ze niet zo erg van het padje af zijn. Maar het is niet meer te redden, ze heeft teveel kapot gemaakt, ondanks mijn ooit grenzeloze liefde en opofferingsgezindheid, kies ik nu voor mezelf, en dat is goed zo, voor beiden. Ik denk dat ik uiteindelijk wel weer gelukkig kan worden, en zij nog dieper in de shit komt, en dat de kinderen eronder zullen lijden. Dat is nog mijn enige zorg.

Thanks ptm, is een erg mooi stukje tekst.

Gr.

Mr Bean

afbeelding van ptm

ptm @mrbean

Een jaar terug besefte ik (nog)niet wat voor mooie tekst dit is!
Ik heb geleerd!
Ik heb beide kanten geleerd te begrijpen.
Ergens is het een troost,dat beiden het er moeilijk mee hebben,en er uiteindelijk geen "schuldige " is.Het heeft uiteindelijk niet gewerkt en daar moeten we vrede mee hebben!
Het zoeken naar je eigen ziel,is vooralsnog de basis van je geluk!

Het overbrengen van dat geluk is waarlijk zo eenvoudig nog niet!
grt ptm

afbeelding van krulie

Fijn deze invalshoek weer

Fijn deze invalshoek weer eens onder de aandacht te bengen!
Ikzelf had als tegengeluid t.o.v. vele berchten hier, en vanuit de invalshoek voor mijn situatie al een poosje een aantekening liggen van het volgende :
- Nadat ik uiteindelijk een einde aan mijn relatie heb gemaakt, huppelde ik helemaal niet vrolijk verder : ik heb er veel verdriet om gehad.
- Ik heb helemaal geen zicht op een nieuwe relatie (ben bijna 60), en heb een prachtige 10 jaar jongere man moeten laten gaan
- Ik ben niet weggevlucht : het was vluchten geweest als ik bij hem was gebleven, waarbij dan o.a. de wooren gepast hadden: blijven hangen, gemakzucht, beter iets dan niets.

afbeelding van mrbean

Mr Bean @ptm nogmaals dank ervoor

He buddy, jouw stukje tekst heeft mij enorm geholpen in mijn verwerkingsproces, ben gestopt haar de schuld te geven, voelt als een bevrijding, kan het voorlopig zo volhouden, weet niet of ik straks weer een dip krijg. Heeft me ook geholpen haar meer los te laten, en nog steeds van haar te houden, maar dan op een ander manier, als een vriendin. Zolang ze niet aan me trekt kan ik zo mee leven, straks ook na de scheiding. Wat ik al eerder zei, ben nu nergens meer bang voor, heerlijk om zonder angst te leven.

Ja, ik heb erg veel geleerd de laatste tijd, zie het steeds meer als een verrijking ipv verlies, ondanks de intense pijn, vooralsnog thanks voor deze blog en al jouw adviezen en ervaringen...

Gr.

Mr Bean

afbeelding van wen

@freespirit ptm

Ja idd heel raar dat de liefde van een ander zomaar opeens weg kan gaan [lees mijn blog anders eens] en hoe je je soms in iemand kan vergissen, terwijl je dacht dat het goed zat.

afbeelding van KleineZeemeermin

Blijft moeilijk

ja, dit verhaal heb ik ook eerder gelezen van Free Spirit. Mooi verhaal, en kon ik het maar helemaal zo zien en accepteren betreffende mijn eigen verhaal.

Ik probeer het vaak zo te denken. En ik kan het ergens begrijpen, maar soms is het ook heel moeilijk om te accepteren dat iemand anders zijn liefde over is gegaan. Het voelt toch als plotseling, maar waarschijnlijk was dat zaatje al een tijdje aan het broeien... ik heb het niet gezien. en patsboem... het was over - in 2 weken tijd. Nu een jaar later heeftie een kind... ik hoop maar voor hem dat hij weet wat hij aan het doen is en dat het hem gelukkig maakt. Maar het doet wel pijn.

Ptm, goed dat je dit verhaal nog eens hebt opgeduikeld. Er zit wel een waarheid in en het lijkt me ook zeker goed om het verhaal van de 'verlater' te proberen te begrijpen. Ik denk dat hier de werkelijkheid dicht wordt genaderd.

Hoop ook dat het goed met je gaat.

Liefs

afbeelding van lekker belangrijk

Super verhaal

Echt helemaal waar......goed lezen en dan nog een keer lezen....Super verhaal....

afbeelding van Layla

Prachtig!

Bijna niets meer aan toe te voegen, mooi verhaal en zo is het ook!
Ook ik dacht dat het allemaal aan mij lag, dat hij "opeens" niet meer wilde.
Maar kwam het wel uit het niets, en zo opeens dat toen ik die middag de huiskamer inliep, dat hij me vertelde weg te gaan?
Nee, ook ik heb de signalen die er al langere tijd gewoon waren, niet willen zien, niet willen aanvaarden.
Was ik gelukkig? Nee ik was juist heel ongelukkig, omdat hij me op alle mogelijke manieren uit de weg ging, afwees, zijn dwalende blik, nooit meer spontaan dat ene telefoontje of smsje met iets als I love you, ik stond alleen in een relatie van 2 personen.
Bij hem was het zaadje al langer aan het groeien, hij was hier al veel langer mee bezig, hij wist al veel langer dat het afscheid ging komen.
En ja, wat ik ook deed, wat ik ook zei, of ik hem zelf smsjes stuurde met lieve teksten, zijn lievelingseten maakte, er kwam niets voor terug van zijn kant, helemaal niets.
Dan voel je jezelf nu niet bepaald de gelukkigste mens op de wereld.
Hij was zichzelf aan het losmaken van mij, ik daarintegen klampte me steeds meer aan hem vast waardoor de bom moest barsten.
Later begreep ik ook in een gesprek achteraf, dat hij al lange tijd een blokkade voelde, door wat er tussen ons gebeurd was, in de jaren.
Dus wat ik ook gedaan had, het had voor hem niets veranderd, hij wilde maar één ding, en dat was zijn eigen weg gaan.
Ook ik heb net als in het verhaal, losgelaten want wat moest ik anders?
Mezelf keer op keer pijnigen met een "nee echt sorry, ik wil niet meer"?
Ik moest accepteren dat het was zoals het was en kon maar één ding doen, ook mijn eigen weg gaan.
Vandaag de dag, zijn we in een soort van LAT relatie weer samen, maar als ik dit verhaal zo lees, denk ik: wat een wijsheid! En wat goed om dit te lezen!
Thanks gr. Layla

afbeelding van cris

hoi layla

ik heb ook zoon soort gelijk verhaal je moet mijn blog eens lezen "cris"
bij mij en mijn ex is het ook zo gegaan en zei kon gewoon niet meer op het laatste,
en er was iets weg in haar,haar gevoelens waren plots weg en de kans was klein dat die ooit terug zouden komen.
dat wilde ze nimeer zei ze me,dat die terug kwamen.
we zijn bijna4maand uit elkaar en heb ongeloofelijk veel spijt dat ik het zover heb laten komen.
mis haar verschrikelijk veel weet waar ik fout zat. en heb die ook togegeven. het kwam steeds maar van 1 kant,
en alles wat ze voor me deed zei ze de laatste tijd was nooit niet goed genoeg.
maar dat was niet zag dat niet in jammer genoeg.

in die vier maand zijn mijn ogen open gegaan en ben aan men foute aant werken. en een een mens kan veranderen
en uit zen fouten leren vind ik . niet iedereen kan dat maar ik wel .
zodat je toch iets van je leven kunt maken en nooit meer die fouten terug maakt omdat je eraanaant werken bent.
door haar keuze de breuk, heeft me men ogen doen opengaan.

moest die breuk er nooit geweest zijn zouden we nu nog steeds zo verder geleefd hebben. en dat is het niet.
in een relatie, moet je geven en nemen en rekening houden let mekaars behoeften.
zie dat jammer genoeg nu pas allemaal in.
ik ben 29j en nog steeds geen ander en zij 26 en ook nog geen ander.

mijn vraag aan jou;
julie zijn dus ook uit elkaar gegaan, hoelang zijn julie uit elkaar geweest en wat heeft julie terug bij mekaar gebracht? een lat relatie is al terug een begin.
zijn julie lang samen geweest?
heb je tips en advies voor mij zodat men ex terug in mijn leven kan komen? heb haar al 4w niks meer gestuurt en mij ook niet meer inhaar buurt laten zien .
je moet mijn blog is lezen

mvg cris

afbeelding van anja26

Verwarring alom

Bij mijn ex groeide het zaadje veel harder dan bij mij.
Hij heeft uiteindelijk de duik genomen en de relatie beëindigd.
Ik wist het maar wou het niet zien.
Bevrijd voel ik me niet (slaat dat op degene die het uitmaakt of degene die achterblijft?), misschien komt dat nog. Het ontbreken van de intresse, de bepaalde blikken zijn wel heel herkenbaar.
Het lijkt in dit stuk of degene die merkt dat het gevoel bij de ander is verdwenen de relatie verbreekt.
Zo was het bij mij niet, misschien over een aantal jaren dat ik zelf de stap had gezet.
Ik weet dat het beter is, voor hem en voor mij, het houden van slijt alleen minder hard. Veel minder hard.

A26

afbeelding van polle

alleen

Mooie verhalen , alles is vreemd genoeg zo herkenbaar, ben dus niet de enige die dit alles al zo lang doormaakt. Toch voelt dat in real life wel zo, er lijken alleen nog maar vrouwen van steen te bestaan, wat een vooruitzicht..Deze site geeft weer wat hoop, ik moet gewoon vaker even hier wat lezen.dankjulliewel
petervandenburg74@hotmail.com