O..die ochtend ook

afbeelding van sil071

Goedemorgen allemaal

Wat is het opstaan in de ochtend moeilijk. De ogen gaan open en meteen voel je het liefdesverdriet weer naar boven komen. Niet teharden...En nu voel ik ook voor het eerst dat ik hem ook aan het loslaten ben. En dat doet ook verrekte zeer. Klinkt bizar, maar ik hem mis zo erg nu. Het loslaten doet gewoon ook zeer....Ik zie in dat het ook niet langer kon. En dat hij toch geen rekening hield met mij op het laatst. Hij is altijd een lieve en sociale man voor mij geweest. Maar hij heeft mij op een gegeven moment van zich losgemaakt. Hij gedroeg zich daardoor onverschillig en afstandelijk. Mijn god hoe ver heb ik het zover laten komen. Dat ik dat gepikt heb...maar ik hield van hem..Hij heeft me gewoon links laten liggen. Wat een kutgevoel zeg..

Heb in de gaten gekregen dat ie eigenlijk geen rekening hield met mijn gevoelens, waardoor ik het gevoel kreeg dat ik geen respect van hem kreeg. Dmv afstandelijk tedoen plus onverschillig...Wat een zak. En ik een zacht ei...

ik wil dit nooit meer voelen..

afbeelding van mrpither

Re:

Herkenbaar gevoel....

Maar wil je nooit meer zeggen dat je een zacht ei bent!
Want dat klopt echt niet!

afbeelding van EricO

@Sil71

Goeiemorgen Sil,
Inderdaad heel herkenbaar. Slaap je wel goed? Voor mij is de nacht de enige periode waarin ik niet nadenk, ik slaap gelukkig goed. Maar net als bij jou zijn de ochtenden vreselijk, zodra de radartjes weer beginnen te draaien is het mn ex die mn gedachten beheerst. Het lijkt alsof ze op dat deeltje van mn hersenen dat de bewustwording regelt, gebrand is. En wat je schrijft over loslaten is ook heel herkenbaar. Je gaat langzaam maar zeker beseffen dat je hem echt kwijt bent, en daardoor wordt het gemis weer sterk. Ik voel met je mee, zit in een zelfde fase, we moeten hier doorheen. Heb je nog contact met hem?

Sterkte meid, het komt goed, het kost alleen tijd...