In tegenstelling tot jou, snap ik Luddeverdriet’s boosheid wel. Welke stap volgens jou of mij nu 'het beste' zou zijn, is helemaal niet relevant. Wat wij denken dat voor haar het beste zou zijn, doet er niet toe. Haar proces, namelijk. Hierin behoort zij haar eigen koers te vinden.

Maar eigenlijk schrijft zij het ‘waarom’, ook heel helder op, hé?

Rationeel geeft Luddeverdriet te kennen, dat ze zich bewust is dat zij ‘het eerder had moeten afkappen’. Echter, in haar verhaal komt naar voren dat haar ‘gevoel’ haar in een situatie heeft ‘vastgehouden’, waarvan ze vermoedelijk ook wel wist dat zij hiermee voor zichzelf relationeel een zeer ongelijkwaardige positie in stand hield. Innerlijke conflict; bijvoorbeeld de vrees om ‘alleen te moeten gaan zijn’ (=gevoel) en dus grenzeloos gaan handelen om een partner 'bij zich te houden', wint het van het ‘Verstandige’ Ratio. Dat conflict wekt frustratie op. En verdriet (boosheid) dat je heus wel beseft dat je jezelf zo in de kou hebt laten staan, toen je jezelf eigenlijk had behoren te beschermen. Dit conflict van dit kaliber, lijkt je totaal te ontgaan.

Voor iemand die zo’n 2 weekjes terug zijn forum aanwezigheid op deze manier omschreef:

…wek je in nagenoeg elke reactie van je, een beeldvorming op die aan bovenstaande omschrijving totaal niet voldoet aan het beeld (=imago) dat je kennelijk van jezelf wenst neer te zetten. Hoe bedoel je, ‘met mensen praten’? Waar, dan? Wat ik zie, is voornamelijk iemand die constant bezig is met het zenden van eigen standpunten. Vaak ook nog in Gebiedende Wijs geschreven. Nagenoeg nooit enige vraagstelling en als deze er al is, dan is het een retorische vraagstelling waarin je eigen boodschap al besloten ligt.

Dat is in ieder geval niet wat ik versta onder ‘met anderen praten’. Praten biedt ruimte aan zowel de zender, als ook De Ontvanger. Gaan vertellen wat De Ontvanger ‘moet’ gaan doen, omdat jij dit als Zender ‘de beste stap’ vindt, daar is niks ‘gelijkwaardigs’ aan. Wederkerigheid veronderstelt gelijkwaardigheid, maar daar is geen sprake van wanneer je als Zender maar blijft hameren op wat JIJ ZELF de beste oplossing vindt in een situatie van notabene een ander en daarmee dus geen enkele ruimte biedt aan de innerlijke bewegingen of het persoonlijke proces van de Ontvanger. Ook dit lijkt jou totaal te ontgaan.

Je hebt vaak de neiging om iemands beleving of gevoel te bagatelliseren door meteen met een - in jouw ogen dan - beste oplossing te komen. Wanneer ik je hier alweer zie denderen over de boosheid die wordt ervaren ‘omdat iemand niet in staat was een ongelijkwaardige relatie te verbreken’ en deze emotie ook nog probeert af te vlakken met een ‘waarom ben je dan zo boos op jezelf, neem nu dan de stap om het af te kappen, dat lijkt – aldus volgens waterman - namelijk nog steeds de beste stap’, dan spreek je dus letterlijk de beeldvorming tegen die jij kennelijk van jezelf hebt of wil neerzetten. Die van iemand die 'graag met anderen praat over boeiende en interessante vraagstukken om op die manier standpunten te bepalen', terwijl je reacties overgoten zijn met alleen JOUW standpunten.

Als je écht zoveel interesse zou hebben in de ‘interessante, boeiende, leerzame en belangrijke onderwerpen’ die hier regelmatig in verhalen voorbij komen, dan zou je je bewegen vanuit een open vraag stellende positie, die aan de ontvanger ruimte biedt voor zelfonderzoek. Wat in ieder geval overeenkomt met het tempo en de fase van waar diegene zich op dat moment bevindt. En dan zou je wellicht zelf ook wat meer te weten komen over emotionele conflicten waar je, zo te zien, maar weinig ervaring mee lijkt te hebben.

De beeldvorming die jij in de beschrijving van jezelf probeert neer te zetten, zie ik nergens in je reacties terug. In theorie ziet het er prachtig uit, maar de praktijk, zoals we deze iedere keer weer kunnen lezen, is die van deceptie.