Bedankt voor jullie medeleven en raad. Ik weet wel dat ik het allemaal zelf moet doen, maar het helpt zo veel als je weet dat je niet de enige bent. Ik moest er gewoon om huilen. Ik heb mezelf eigenlijk nog niet echt verdriet gegund, heb er slechts 1x om gehuild en dat was na dat moeilijke gesprek met mijn ex-vriend. Misschien komt dat omdat ik van hem nooit mocht huilen, ik mocht nooit emoties tonen, want dan ging hij me kleineren en zei dat ik een jankend kind was en mijn huilen deed hij dan op een treiterige manier na. Zo vernederend, dat deed zo'n pijn. Ik heb zulke verschrikkelijke dingen met die man meegemaakt dat er niets meer van mijn eigen ik over is en dan word ik zo boos op mezelf dat ik dat allemaal en zo lang heb toegelaten, dat ik er zo aan onderdoor ben gegaan. Helemaal leeggezogen ben ik, zo moe. Hoe haalt iemand het in zijn hoofd om een ander zo te behandelen, nog minder dan een hond. Dat breekt me nu zo ongelooflijk op. Zoveel verdriet. Ik heb zoveel ge?ɬØnvesteerd, net een gokkast waar je maar geld in blijft gooien, maar nooit iets terugkrijgt. Mijn minderwaardigheidscomplex is zo groot daardoor, terwijl andere mensen zeggen dat ik juist zo'n spontane, leuke meid ben. Dat doet zeer, dat hij dat nou niet inzag. Daar moet ik om huilen en daar heb ik het moeilijk mee. Gelukkig kan ik het hier van me afschrijven, daarom heb ik me ook ingeschreven.

Liefs,
Karina.