Hey allemaal,
heb al een tijd niks meer van me laten horen.
Dat is een goed teken vind ik zelf, maar nu heb ik weer ff steun nodig en zal ik in ruil weer steun gaan geven.

Nu al meer dan 4 maanden verder wordt ik nog steeds aan hem herinnerd, als ik mezelf er niet op betrap zijn het wel mn vrienden die het over hem hebben. Me leuk vertellen dat hij deze zomer met haar op vakantie gaat als ze dan nog wat met elkaar hebben met 2 goede vrienden van me. Ik had die persoon moeten zijn. De komende 2 maanden zal ik hem 2 of 3x zien.
Het gaat me dan pijn doen, om hem te zien met zijn vriendin.
Iets zegt me dat hij niet verliefd op haar is, maar dat hij gewoon niet alleen kan zijn. Hij zag er anders niet gelukkig uit met haar toen ik ze samen zag. Bij mij ging het zo anders, hij was vrolijk, enthousiast en zeker van zich zelf. Met haar? Stil, onzeker en niks durvend. Hij durft mij niet eens aan te kijken, en doet ie dat wel? En ik kijk hem aan, draait hij snel zn hoofd weg. Hij durft niks meer bij me, niks te zeggen, me niet eens aan te kijken. Wat heb ik misdaan? Ik werd verliefd! Is dat dan zo'n grote fout? We hebben samen leuke tijden gedeeld, we stonden sterk in onze schoenen, maar daar is niks meer van over, niet als ik hem zie.

Nog steeds lopen de tranen soms over mn wangen, horend bij een liedje of bij het zien van een foto. Wat mis ik hem zo!
Ik geef mezelf nog steeds de schuld, wat als ik nou? Nee, het is gebeurd, je kan niks meer terugdraaien. Je deed niks fout, je was verlegen en onzeker en daardoor durfde je soms niet. Maar in het begin durfden we allebei, en later liep dat goed mis. Hij liet merken dat hij niks meer van me moest weten, opeens.
Hij is veranderd, ik herken hem niet meer goed. Waar is die leuke enthousiaste jongen? Die lekker gek kon doen, en altijd vrolijk was? Komt het door mij?

Kortom, die stomme vragen zitten nog steeds in mn hoofd, en ik weet dat ik er nooit een antwoord op zal krijgen. Maar ohw, wat wil ik die jongen graag terug! Ik leefde in een sprookje, nu in een nachtmerrie. En hij zei: ik vind je nog steeds een leuke meid, en wil nog steeds lol met je maken. Waar blijft die lol dan? Wat heb ik eraan als je me niet eens durft aan te kijken!

Waarom nog steeds zo'n pijn? Ik weet het wel, omdat ik van hem hou.

Iedereen wil ik veel suc6 wensen met zijn of haar ldvd. Bij mij duurt het heel lang voordat ik iemand uit mn hoofd heb, dat blijkt wel weer. Het is zo lastig, maar op een dag moet het gwn goed komen. Op een dag zal je, je weer sterk voelen. De zon zien schijnen en dat zie ik ook wel vaak genoeg. Maar dan, zak je toch weer ff in.
Ik weet dat het waarschijnlijk niet meer goed zal komen tussen mn ex en ik, niet als het aan ons beide ligt. We zijn beide te schijterig om erover te praten, hij durft me nu al niet eens meer aan te kijken! Praten waarom hij zo doet, nee. Ik moet hem rust gunnen, hij wou niks meer met me en dat moet ik respecteren door het contact te verbreken, alhoewel hij nog steeds vrienden wou blijven. Ik zal hem moeten vergeten, maar dat is zo lastig zoals iedereen hier wel weet. Loslaten, makkelijker gezegd dan gedaan.

Liefs,
Dearest...