Ik weet precies hoe het kan verlopen wanneer je een relatie hebt, waarbij er ook nog kids meekomen uit een vorige relatie.
Kinderen met ieder een eigen achtergrond, een eigen kijk op het leven en ze dragen ieder hun eigen rugzakje mee.
Ik zie het heel vaak om me heen, en het eindigd 9 van de 10 x in ruzies over de kinderen, want laten we eerlijk zijn, we komen uiteindelijk toch voor ons eigen vlees en bloed op.
Dat zit erin gebakken, je wilt je kids beschermen, hoe dan ook.
Ik weet van de mensen om mij heen, die ook een relatie hebben met iemand die kinderen meebracht, dat beiden partijen hun best doen, om zo eerlijk mogelijk "naar het gedrag van alle kinderen te kijken".
Toch hoor je dan dat de meningsverschillen over de kinderen hoog kunnen oplopen tot relatiebreuk aantoe, wanneer er dingen gebeuren of worden gezegd door het kind van de partner.
Soms gaat het fantastisch en hebben de kids van de partner een goede band met de stief moeder of vader.
Je dochter heeft iets gezegd, wat misschien niet zo netjes was maar ze is idd een puber, die roepen al snel het ergste om daar later pas spijt van te hebben.
Het kan best zo zijn dat je dochter het niet zo zag zitten dat haar stiefmoeder de gehele dag op de bank ligt en verzorgd moet worden.
In haar ogen stelt "de vriendin" zich dan al snel aan.
Dit komt ook omdat ze nog zo jong is, en nog niet het besef heeft hoe zwaar een baarmoeder operatie is.
Dat kan haar ook niet kwalijk genomen worden, bovendien heeft je dochter een paar keer haar excuus aangeboden.
En zo heeft de zoon van je vriendin ook eens een opmerking tegen jou geplaatst en zo kun je wel bezig blijven.
Om daar nu je relatie voor te verbreken ... ik heb daar zo mijn bedenkingen over.
De kinderen zijn er, ze horen erbij, en ze kunnen weleens een opmerking laten vallen die niet op z'n plaats is.
Het zou niet de eerste keer zijn dat je dochter of haar zoon iets gezegd hebben wat tegen het verkeerde been kwam.
Dat je opkwam voor je dochter is heel normaal, ben zelf ook moeder en weet dat ik ook opkom voor mijn zoons, mocht dit nodig zijn.
En ja, de kinderen komen ook op de eerste plaats, dat zou zij als moeder moeten kunnen begrijpen.
Je biedt haar aan, dat ze bij jou mag komen uitrusten van de operatie, dan weet ze ook dat daar 2 kids van jou rondlopen, die er niet eens dagelijks zijn toch?
Eens in de 14 dagen, dus waar heeft ze het over?????
Logisch dat ze ook wat aandacht vragen, daar is niets mis mee.
Ze had ook zelf in alle rust nog even met je dochter kunnen praten, en haar kunnen uitleggen wat een baarmoeder operatie allemaal teweeg kan brengen.
En dat ze de opmerking van je dochter niet op z'n plaats vond, dan had je dochter vast en zeker ook sorry gezegd.
Nu zal het voor je dochter een beetje overkomen als "klikken" zo van, hoor eens wat jou dochter allemaal gezegd heeft ...
Ze had het ook met je dochter kunnen oplossen, zonder jou daarmee op te zadelen.
Goed, jullie hebben er alledrie een beetje om gelachen, om de opmerking "daar wordt je hard van" en je vriendin voelde zich hierdoor misschien een beetje "belachelijk gemaakt" maar ze had ook een "grappige" tegen opmerking kunnen plaatsen of zo.
Wat moet ik dan wel niet, met twee grote zoons die van tijd tot tijd ook weleens een opmerking plaatsen, als ik daar allemaal op in had moeten gaan, was ik nu nog bezig geweest.
Je vriendin mag en kan niet verwachten dat je je kids op de 2de plaats zet, dat doet zij zelf ook niet als het om haar kids gaat.
Je dochter heeft sorry gezegd, meer kan ze niet doen. Je bent haar nog achterna gereden met bloemen, ook dat werd niet gewaardeerd, tja ik zou dan zeggen, laat maar ff betijen en als ze echt niet meer wil om bovenstaande reden, hoe had ze een relatie (met opgroeiende kids) van de ander, dan voorgesteld?
Ik zou in jou plaats even afstand nemen, zodat je vriendin misschien nog na gaat denken over het één en ander en je over een poosje toch tot een rustig gesprek kunt komen. Ik hoop het voor je.
Sterkte met dit alles, groetjes Layla

Mijn vader heeft ongeveer het zelfde meegemaakt als jij. Ook allebei kinderen en andere ideeën over opvoeden en omgangsvormen. Ze zijn om die rede meerdere keren uit elkaar geweest maar nog steeds bij elkaar na meer dan 8 jaar. Het advies dat ik jou kan geven is: Let it Rest! Ik weet niet hoe zij erover denkt maar door te bellen en smsen kan ze je niet gaan missen. Probeer er volwassen mee om te gaan en als zij belt praat je het gewoon rustig met haar uit. probeer voor jezelf vast even te verwoorden hoe je het eventueel wilt uitleggen want zo te horen is het gewoon een mis communicatie.
Bovendien heeft ze haar baarmoeder afgestaan dit is een pijnlijke operatie en het afstaan van iets vrouweigen! Misschien heeft ze het er heel moelijk mee en heeft ze even de tijd nodig alleen. Mocht ze niks laten weten dan bel jij gewoon over twee weken en vraag na een moment om met zen tweeën in iedergeval de ruzie te bespreken. Jullie hadden 3,5 jaar, ik weet niet ofdat er al langer dingen spelen? Als dat niet het geval is dan komt het misschien nog wel goed maar ga er volwassen en cool mee om.
Als jullie bij elkaar komen, vertel haar dan ook dat ze het niet ondoordacht uitmaakt omdat ze boos is. Als ze dit doet in een ruzie dan zal ze dit ook weer in de volgende ruzie doen. Laat haar heel duidelijk merken dat dit niet Oké is maar wel volwassen. Ruzie maken, schreeuwen etc werkt allemaal averechts!

Veel succes en sterkte,

Gr.