Er zijn momenteel 0 gebruikers en 2 gasten online.
Onbegrip
Ik ben getrouwd geweest met een van een tweeling.We zijn als twee gezinnen jaren opgetrokken,want we wonen ook nog in een woning twee onder een kap. We deden alles samen,van de twee gezinnen kwamen vijf kinderen. We waren een groot gezin samen,en wat wij hadden dat had ik niet eens met m'n eigen broers en zussen. Twintig jaar samen op vakantie ,alles deden we samen.Tot op een dag gingen onze buren scheiden, ik bang want het zijn tweelingen,nee hoor zei m'n vrouw wij gaan doorniets aan de hand dus.Tot vorige week ik zag het aan haar ogen.Ik zei tegen haar vertel het maar, toen kwam het hoge woord er uit ,ik hou niet meer van jouw.Men o Men ik ging door de grond heen.Ik geef de hyves de schuld want dat deden ze allebei de hele dagen lang.Ik kan je vertelen ik weet me geen raad meer,zie het leven niet meer zitten.Een geluk heb ik nog dat m'n twee dochters alles goed voor mekaar hebben
- 15758's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
wat vreselijk voor je
Beste 15758
En dan valt je wereld uitéén, als je zo een bericht hoort.
Je hebt de afgelopen jaren met 2 gezinnen te maken gehad, je eigen gezin maar ook de tweeling zus van je vrouw en haar gezin, zo te lezen waren jullie heel close maar eerst valt er in je leven een compleet gezin weg, waarmee je veel hebt gedeeld, door scheiding en daarna hoor je dat je vrouw niet meer van je houdt.
Ik begrijp dat je Hyves de schuld geeft, en ik kan me daar zeer in plaatsen maar aan de andere kant, was het waarschijnlijk zonder Hyves of de PC ook gebeurd.
De mogelijkheid is tegenwoordig alleen minder beperkt om sneller contacten te leggen ten opzichte van jaren terug.
Je vrouw en haar tweelingzus zijn close en uiteraard zal haar zus alles of veel met je vrouw bespreken, nu ze vrijgezel is.
Vaak lijkt het aan de overkant leuker, beter, spannender, maar of dat zo is???
Wat ik hierin erg vind voor jou, is dat het als een mededeling gekomen is, zo van: ik hou niet meer van jou.
Waarom heeft je vrouw niet eerder haar twijfels over haar relatie met jou besproken?
Ik bedoel weet ze dit wel zeker? Is dit een opwelling of meer?
Ik zou in jou plaats wat meer informatie willen, hoe lang ze al met twijfels zat.
Het enige wat je daarna kunt doen, is haar woorden heel serieus gaan nemen, als blijkt dat het geen opwelling is.
Na 20 jaar of langer is er al lang geen sprake van verliefdheid maar gaat een relatie zoals hij gaat, maar ik kan me niet voorstellen dat je vrouw zomaar opeens niet meer van je houdt.
Op z'n minst moeten er toch gesprekken tussen jullie aan vooraf zijn gegaan.
Of heeft ze onvrede gehad, maar niet geuit.
Je zult nu een hele verdrietige periode doorgaan, waarin je eerst de klap zult moeten verwerken, en daarna allerlei fases van verdriet, onmacht, boosheid en meer te verwerken krijgt.
Mocht dit haar keuze zijn, niet meer verder te willen met jou, dan zul je alle steun die je maar kunt vinden goed moeten vasthouden want je zult het zeker nodig hebben.
Veel sterkte de komende tijd, groetjes Layla
Bedankt dat je wilde
Bedankt dat je wilde reageren op mijn onbegrip.Ik ben vandaag voor het eerst weer gaan werken en dat viel niet mee kan ik je zeggen.Je blijft ondanks het werk toch malen en zoekt naar de oorzaak.Ik denk dat het mede komt door dat haar zus weer vrij is en doen kan wat ze maar wil,en dat dat haar ook wel wat lijkt.Maar je moet weten dat ze van mij alles mocht wou ze het huis veranderen mocht ze dat ,wou ze met haar zus en vriendinnen stappen dat mocht,eigelijk had ze altijd die vrijheid al waar menig vrouw jaloers op was We zijn gisteren ook bij de advocaat geweest binnen een kwartier was alles op papier en die keek ons aan en die begreep het niet eens ,apart geval, dus ik weet het niet meer. Ik heb een geluk mijn twee dochters wonen samen met hun vriend in een eigen huis en allemaal een goeie baan. Daar ben ik heel gelukkig mee . groetjes
15758
Het is heel hard om na zoveel jaar huwelijk te moeten horen dat het wat haar betreft over is.
Het zal zeer moeilijk voor je worden maar toch hoop ik dat je zult vechten voor een eigen stukje geluk, straks.
Het zal klimmen worden, vallen en opstaan maar als je straks die bergtop bereikt hebt, zul je sterker staan en het aankunnen.
Het kan zijn dat je vrouw idd dingen ziet van haar zus en het teveel idealiseert maar juist wanneer ze bij jou heel veel vrijheid genoot, zal het alleen zijn haar straks nog eens bitter kunnen tegenvallen maar daar zal ze zelf moeten achterkomen.
Als je vrouw voor zichzelf wil leven, zul jij hetzelfde moeten doen, jezelf prioriteit nummer 1 maken, maar eerst zul je nog een periode ingaan van langzaam maar zeker loslaten van wat niet meer is, pas als je dit geaccepteerd hebt, kun je verder.
Ik lees dat je super trots bent op je dochters, ik hoop dan ook dat je dochters en je schoonzoons je zullen helpen in deze moeilijke periode.
Groetjes van Layla
Mr Bean @15758 Hyves niet het probleem idd
Beste 15758, heel erg voor je, klinkt ook erg herkenbaar, na zoveel jaar toch ermee kappen. Zelf heb ik net een huwelijk van 16 jaar achter de rug, ze wilde opeens vrijheid, en had opeens een ander, keek nauwelijks meer naar de kinderen om, gedraagt zich als een verliefde puber.
Ik gaf de schuld aan midlife crisis, heb er wat over gelezen, wat blijkt, een mens heeft diverse huwelijks/relatie crises te doorstaan, eerst midlife, daarna empty-nest (als de kids van huis zijn), dan nog de pensioen. Het gaat vaak erom dat na zoveel jaar soms de vonk eraf is, dat mensen nog uit praktische overwegingen nog bij elkaar blijven, alles is meer sleur en vanzelfsprekend geworden. Weet niet of dat bij jou het geval is. Het is de kunst om die relatie levend te houden, bij ons was houden van elkaar niet voldoende, we hadden op een gegeven moment te weinig tijd voor elkaar, dat is killing geweest. Ondanks het feit dat we al verantwoordelijke volwassenen, ouders zijn geworden, moeten we niet uit het oog verliezen dat we ook mensen zijn, gevoelig voor aandacht, romantiek, beetje spanning in de relatie, en uiteraard elkaar ook een beetje vrijlaten. Maar die midlife crisis, tja, is maar een gok, een naampje, het feit blijft dat mijn vrouw mij heeft verlaten, en heb mij er inmiddels bij neergelegd.
En uiteindelijk misschien toch het besef, dat niet iedereen tot aan de dood getrouwd kan blijven, niets is zo veranderlijk als het leven, klinkt hard, maar besef nu dat maar al te goed. Het zou niet goed zijn mijn ex toch geforceerd bij me te houden, zo werkt het niet in het leven. En nu moet ik zelf ook verder.
Dat geldt ook voor jou, eerst veel tijd en rust nemen voor je pijn en verdriet, ga door die enorm koude, kille en donkere dal, op een gegeven moment als je daar genoeg van heb, dan begin je vanzelf wel eruit te klimmen, stapje voor stapje, zoals zovelen van ons lotgenoten. Ooit komt het goed, de pijn en verdriet zal ooit minder worden, maar voor nu moet je zoveel mogelijk je verdriet en pijn kwijt kunnen, hier op deze site, bij vrienden en familie, krop het niet op. Je zult ook merken dat je daardoor ook nieuwe diepere relaties krijgt, met bestaande vrienden en/of familie, of nieuwe vrienden.
Heel veel sterkte, liefde en wijsheid!
Mr Bean