ongeloof

afbeelding van eduardo

Ik kan t maar niet accepteren...
Waarom heeft ze mij uit haar leven gezet, ik was er altijd voor haar.
Ik moet t nog een lange tijd volhouden, maar ik heb steeds de neiging haar te moeten melden hoeveel ze voor mij betekend...ik geloof t gewoon niet....het is uit, ze wil mijn liefde niet zien of horen...ik weet dat dit gezwets niks helpt...maar ik zit met mijn handen in t haar ik wil zo graag bij haar zijn...ik wou dat ze me vraagt bij haar te komen...maar er komt maar niks, ik weet dat ze t ook moeilijk heeft maar waarom geeft ze niet gewoon toe dat ze me mist wanneer komt dat teken, het duurt me veels te lang...ik wil niks van haar missen. Ik probeer te relativeren maar t wil niet...ik zie ons steeds samen en t belemert mijn functioneren.. alles gaat langs me heen deze week ik zak elke keer terug in dat dal! T voelt hard te weten dat ze bezig is mij te vergeten...dat wil ik niet, ik wil dat ze me houdt en niet vergeet. Want ik kan haar ook niet vergeten

afbeelding van paula50

@eduardo

Hallo Eduardo,
Ik weet en met mij alle mensen hier op het forum, het is hard en zwaar, zeker de eerste tijd, de eerste weken, het gemis doet pijn, veel pijn, maar geloof me (ik hield waanzinnig veel van mijn ex. die me ineens dumpte en te laf was om dat in mijn gezicht te zeggen, nee, hij ded dat liever per telefoon, na 5 jaar!) Ook ik ging de eerste weken door een hel en geloofde het niet, wat mij hielp? Mijn werk, leven van dag tot dag, schrijven (op deze site) andere dingen doen dan die ik deed met mijn ex. en ineens is daar dan die dag dat je zomaar een aantal uren niet aan hem/haar denkt, echt, het lukt je wel. Groetjes.

afbeelding van eduardo

@paula50

Dat probeer ik...ik heb alleen werk waar niks te doen is...mijn vrienden hebben geen tijd..en ik zit er maar te zitten. Schrijven doe ik als een gek en t helpt nog niets. Ik heb niet veel dingen waarop ik terug kan vallen. Zei wel dat maakt me boos. Want ze weet dondersgoed wat ze mij aandoet nu!

afbeelding van paula50

@eduardo

Hoi, echt probeer toch een beroep te doen op je vrienden, vertel ze, ook al hebben ze geen tijd, dat jij het nu even nodig hebt om tegen ze aan te praten en anders schrijf je het hier op, maakt niet uit hoe vaak, maar probeer jezelf af te leiden, ga desnoods buiten hardlopen, laat je afleiden door een goede tv programma's of om te lezen, kranten, boeken en het hoeft niet zo te zijn dat zij dingen heeft om op terug te vallen, dat weet je niet, heeft zij de relatie stopgezet? Denk om jezelf en probeer je niet met haar bezig te houden, ik weet, dat is moeilijk, ik ben daar ook geweest en ik heb vooral veel last van woede gehad en voelde me gebruikt, maar nu heb ik die loser eindelijk uit mijn hoofd kunnen zetten, vaak ging ik hardlopen of winkelen, kan jij ook doen, ga naar de supermarkt en zoek iets lekkers uit voor jezelf, proberen hoor.

afbeelding van HR

@eduardo

Je moet het inderdaad wat tijd geven. De eerste weken zijn verschrikkelijk, maar stilaan ga jij je ook weer beter voelen. Zeker weten! Ik weet nog dat ik er de eerste week echt van overtuigd was dat ik het niet ging overleven, dat ik niet verder kon zonder hem. Maar 2,5 maanden later gaat het alweer een stuk beter en sta ik verder dan ik had durven hopen!! Dat komt bij jou ook, maar nu is het gewoon even vreselijk moeilijk. Veel sterkte!!

afbeelding van vrouwtjee

Ik herken het zo goed.Je kan

Ik herken het zo goed.
Je kan het t beste proberen te accepteren de situatie hoe deze nu is meer kun je niet doen toch ?
Het is kut iemand te moeten vergeten van wie je houd. Vergeten zal niet snel gaan maar het een plek geven wel.
Ik ben 4 maanden verder en heb het een plek gegeven. In het begin was een hell die gevoelens maar je komt daar doorheen.
Kies voor jezelf. Het aller belangrijkste. Je bent zelf de belangrijkste. Jij nummer 1.
Ik spreek uit ervaring.
Als ze je missen dan komen ze wel en zo niet dan is dat ook duidelijk.

Sterkte x