Er zijn momenteel 0 gebruikers en 2 gasten online.
Ongemakkelijk, moe, verdrietig, en toch gelukkig.
Ziezo, net thuisgekomen van een presentatie waar ik hard aan gewerkt heb. Goeie sfeer, intelligente mensen, onderzoekers die soms ondersteunend zijn en soms heel streng. Verhaal van de presentatie was bud, maar ik vond het heel fijn om met anderen bezig te zijn, positief te blijven. Doet me goed. Heerlijk, samen knokken, elkaar stimuleren, als er 'e'en valt, helpt een ander hem opstaan.
Kom net weer thuis. Ben moe, weinig geslapen van de week, en dan is de blokkade op mijn emoties minder sterk. Kom thuis, ga zitten, en moet ineens janken. Misschien was het omdat ik een dame zag lopen die qua gezicht, houding en kledingstijl erg op mijn ex leek. Ach ja, laat maar komen die huilbui. Heerlijk, lekker janken; beter dan dagen en nachtenlang in een gespannen gevoel vastzitten en piekeren. Ik laat het gewoon gebeuren en denk aan wat voor spannends ik vanavond en de komende tijd nog kan doen. En ik denk aan HAAR, en laat haar vervolgens los. Uitjanken, dadelijk lekker even liggen en slaap inhalen, over anderhalf uur ga ik lekker sporten.
In mijn gedachten heb ik haar veel pijn gedaan - verwijten, steken. Rationeel weet ik: ze moet gewoon gelukkig zijn. Ze moet een vent hebben die bij haar past, goed voor haar zorgt, en waar ze over het algemeen gelukkig mee is en blijft. De vent met wie ze nu is, moet dat bieden. Ik moet niet horen dat hij haar een haar krenkt, want dan maak ik hem af. Dat laatste hoort bij de bitterheid die nog altijd bij me is. Rationeel weet ik: ze moet gewoon gelukkig zijn. Ik stop ermee: met haar in mijn gedachten mentaal pijn te doen. Misschien kan ik dan op een dag 100% oprecht zeggen dat ik wil dat ze gelukkig is. Vandaag is die dag niet, maar die dag komt wel.
- Gast's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Goedemorgen Jelle, Ik vind
Goedemorgen Jelle,
Ik vind het heel goed van je dat je er zo mee omgaat, veel jongens zijn niet zo emotioneel, dat laat ook zien dat je een goed hart hebt en lief bent, vind het erg dapper van je.
Jij moet nu ook aan jezelf gaan denken en niet zo depressief aan het verleden denken, tuurlijk begrijp ik dat het erg moeilijk is om dat zomaar out of the blue te vergeten maar ik weet zeker dat het goed gaat komen met jou.
Ze zeggen ook vaak om je ex te vergeten moet je een nieuwe relatie beginnen, bij mij heeft het zeker geholpen, ik denk amper aan mijn ex en ben blij met mijn nieuwe vriend want met mijn ex had ik alleen maar stress en ging onwijs achteruit in plaats om hogerop te komen, er zat zeker geen toekomst in onze relatie.
Als je al geen toekomst samen ziet dan is het beter om meteen te stoppen want anders is het gewoon tijdverspilling, voor mij was dat 2 jaar, zomaar weg van je leven.
Ok dan heb ik nu wel ervaring gehad en nu weet ik wel wat ik beter kan doen etc.
In ieder geval heel veel sterkte en probeer nu aan jezelf te denken ga lekker uit en koop wat leuks voorjezelf laat je mooie kant zien en geloof me veel leuke mensen zullen op je af komen, misschien klinkt dat zo raar maar voor mij althans misschien omdat het voor meisjes ook een stuk makkelijker is want meisjes hoeven geen man te zoeken die komen zo op ons af maar mannen moeten juist eerst gaan zoeken.
Nou ja ok ik hoop voor je dat jij zelf ook gelukkig bent en probeer er niet zoveel aan te denken, kop op !
Liefs,
Noelle
@Noelle
Hoi Noelle,
Ik vind het erg moeilijk om bepaalde dingen van je reactie te lezen. Dat ik 5,5 jaar van mijn leven heb weggegooid, is iets wat ik niet 1-2-3 wil accepteren. Het was mijn eerste relatie, en ik ben heel, heel erg teleurgesteld geraakt in mijn ex, omdat ze destijds niet wilde werken aan onze relatie, toen het erop aankwam. Ik had zelf mijn rol daarin, ik toonde weinig initiatief, wat dat betreft was ik er ook niet voor haar toen het erop aankwam. Ik heb mijn lesje geleerd, kun je wel zeggen. Het was echt een enorme klap tegen mijn zelfvertrouwen dat zij het de moeite waard vond om weg te gaan van een mooie woning, ook de contacten met veel van mijn vrienden te verbreken, alleen maar uit angst dat we geen goede toekomst samen hadden.
Dat hele proces wat nu al meer dan een jaar duurt is voor mij één grote oefening om positiever in het leven te staan - dat optimisme ontbrak destijds en speelde een grote rol in de stress in mijn relatie toen. Rationeel weet ik dat het goed komt met mij en relaties, maar om me open te stellen voor een nieuwe dame is niet gemakkelijk voor me - het vertrouwen in vrouwen voor dat soort intimiteit is bij mij echt heel laag. Dat is voor mij ook nog geen prioriteit; eerst wil ik andere facetten van mijn leven naar mijn hand zetten: carriere, tijd besteden aan mijn vrienden, open staan voor nieuwe avonturen. Behalve nieuwe relaties. Ik wil niet met de emoties en onderbewuste patronen uit mijn vorige relatie een volgende relatie instappen. Het klinkt raar, en toch ook weer niet: de eerste vrouw in mijn leven (mijn moeder!) speelde in mijn emotionele leven een grote rol in mijn relatie. Eigenschappen van haar projecteerde onbewust toch op mijn ex. Wat ik van mijn moeder niet had gekregen verlangde ik van mijn ex waardoor ik haar niet kon zien zoals zij was. Om stabieler te zijn in een volgende relatie, heb ik eerst het contact met mijn moeder verbeterd, heb ik dingen uitgesproken die ik eerder nooit had gedurfd. En het stemmetje in mijn hoofd die net als mijn moeder redeneert, praat niet meer.
Ik ben ik, ik wil ik zijn, en niet de opeenstapeling van onverwerkte indrukken uit het verleden. Pas dan ben ik klaar voor een volgende relatie.
Groetjes, Jelle.
@
Beste Jelle,
5,5 jaar is zeker niet iets wat je zomaar even kan vergeten, ik wist ook niet wat er allemaal gaande was en ik heb echt een lage ervaring vergeleken met jou, dit was ook mijn eerste relatie en wij gingen 2 jaar samen.
Heel erg jammer dat het zo is gegaan tussen jullie, ik zou denken dat het wel goed zou komen want na 5,5 jaar kennen jullie elkaar als de beste en dan zouden jullie er toch goed over kunnen praten om dingen juist te verbeteren maar ja veel dingen besef je pas te laat.. en veel dingen zijn moeilijk te accepteren ik weet hoe het voelt als je je lesje hebt geleerd, je wilt zo snel mogelijk terug in de tijd en het meteen verbeteren dat is echt een zeer pijnlijk gevoel.
Ja ik begrijp heel goed dat je niet zomaar een nieuw relatie kan beginnen, dit is een proces van eerst verwerken, wat dat betreft ben ik het met je eens ik wens je veel sterkte en ik voel met je mee !
onbruikbaarverklaard
eerlijke mensen hebben pijn -- oneerlijke mensen lopen weg
ik wil niks negatiefs zeggen maar het is noooooooit zeker hoor mijn ex ging na bijna 33 jaar vreemd en ik kon de pot op mensen zijn nooit door en door te vertrouwen alleen van je eigen kan je op aan
gr.zxz
Jelle
Een heel goede tekst Jelle!
Zó voel ik precies eender.
Ook al duurde mijn relatie met m'n ex 5x langer,het is zéker geen verloren tijd geweest van mijn leven!Ook ik wacht met het instappen in een (eventuele) nieuwe relatie,tot ik zélf vind,dat ik daaraan toe ben.Hoe dan ook,de toekomst zal het leren.Nú ben ik nog (teveel) met mijn eigen progressie bezig........
Grtzz,
Hmvrpm78
@hmvrpm78
Wat je niet doodmaakt, maakt je sterker
Laat maar komen, die beren op de weg. Mensen waarderen het alleen maar als we die beren voor ze afschieten. Het geeft jezelf en anderen het gevoel dat de wereld om JOU heen veilig is.