Onszelf

afbeelding van Moerbei

Weer een maandje fast forward.
Ik zit nog steeds lekker in mijn vel. Tuurlijk heb ik nog mijn off days maar er lijkt iets in mij veranderd. Ik kan er niet goed een vinger op leggen wat het nu exact is, maar er is een beschermlaagje afgepeld die ik niet meer nodig blijk te hebben.
Ik voel me rustig, tevreden, happy en vrij. Ik verlang minder naar bevestiging, op alle lagen - werk, vriendschappen, relaties en wanneer ik bemerk dat ik dat wel doe vraag ik mezelf af: Heb ik dit werkelijk nodig?
Ik zie bij anderen hetzelfde mechanisme waar ik continue aan onderdoor ging en zie dat al ons leed veroorzaakt wordt door onze continue drang naar bevestiging en onze pijn wanneer we dit niet krijgen. En in dat verlangen rennen we als een kip zonder kop rond zonder even stil te blijven staan en af en toe te proberen die bevestiging uit onszelf te halen.
Sinds me dat een beetje lukt (en ik zeg een beetje want ik ben geen new born boeddhist) voel ik me een heel stuk vrijer. M'n emoties gaan niet meer zo met me aan de haal.
Voor mij zijn vooral Yoga en meditatie de tools om dat te doen. Wie had gedacht dat letterlijk een uurtje op de mat mezelf in bochten wringen zo bevrijdend zou zijn? En zo fijn zou voelen? En dat ik dus niets anders nodig heb om me fijn te voelen dan mijzelf en die mat?

En dan nu de ex. De man waarvoor ik hier belandde, in een wervelstorm van emoties, maandenlang tot op het bot ging, is nog steeds in mijn leven.
We zien elkaar nu sinds een maand of 3 één a twee keer per week en hebben het bij uitstek eigenlijk alleen maar leuk. Eten samen, kijken filmpjes, maken uitstapjes, vieren onze verjaardagen samen en delen intimiteiten.
Ik zou wellicht honderden alarmbellen moeten horen rinkelen, maar ze blijven stil in m'n hoofd.
Behoefte om het een vastere vorm te geven heb ik niet en ik realiseer me nu ook waarom.
Ik heb wel eens gespeeld met de gedachte om hem te vragen 'kunnen we benoemen wat we nu hebben?' en 'heeft dit toekomst?' maar ik wordt dan tegengehouden door een onzekerheid. En dat is niet de onzekerheid dat hij 'Nee' zou zeggen. Het is de onzekerheid dat hij wellicht 'Ja' zou zeggen en ik het misschien niet wil.
Verwarrend? Mwah. Valt eigenlijk best mee. Een situatie wordt pas verwarrend als je er veel over nadenkt. Zodra je daar mee ophoudt en het gewoon laat zijn wat het is dan valt er veel chaos weg.

Wat blijkt? Het leven is veel meer dan alleen die ex of die man waarom we onze wereld laten kloppen. We kunnen pijn benutten om te groeien en de beste manier om ldvd te verwerken is om ermee aan de slag te gaan.
We kunnen die kans aanpakken om een veel stabielere basis te vinden om op terug te vallen - onszelf.

Het blijft een journey. Ik vraag me uiteraard nog wel eens af wat het zal doen als ex weer van de aardbodem af zou vallen, kijk nog wel eens in mijn hart hoe ik daar mee om zou gaan. Ik vermoed dat ik hem wederom behoorlijk zou missen maar dat het een stuk minder pijnlijk zou zijn omdat ik me nu realiseer dat zijn acties los staan van die van mij. Zijn besluiten om iets te doen of te laten hebben verdomde weinig (tot niets) met mij te maken.
Misschien vergis ik me wel hoor, misschien houd ik mijzelf ten dele voor de gek en val ik dan weer op mijn bakkus. Ons onderbewustzijn kent immers ook zijn eigen route. Dat ik er rekening mee houdt dat het gebeurt zorgt er wel voor dat ik mezelf beter in bescherming neem. Daden spreken meer als woorden zullen we maar zeggen, vraag 't me over een half jaar nog maar eens.

Desondanks staat één verlangen bovenaan op het moment: zelfverwezenlijking.
De belangrijkste persoon in mijn leven ben ikzelf en mijn wereld hoort dan ook maar om één persoon heen te centreren - Moi.
2013 is het jaar van emotionele onafhankelijkheid, zelfvervulling en innerlijke rust.
Ik ga in mijn uppie een weekje naar Lissabon om dit te bekronen en leer steeds beter om te gaan (en te genieten) met het alleen zijn an sich.

Wie had kunnen denken dat ldvd zo'n zoektocht had kunnen ontwikkelen?

afbeelding van Broken27

Respect!

Voor jou 1 woord: respect!!

Als ik dit lees, komt er stiekem in mij ook een oerkracht naar boven, zo van, zie je wel, het kan wel om met jezelf volledig gelukkig te zijn!

Je mag oprecht heel erg trots op jezelf zijn Moerbei! Keep up the good work!

Liefs
Broken

afbeelding van mrpither

Re:

Wij dachten dat allemaal denk ik.... uiteindelijk zullen we allemaal het punt bereiken waar je nu bent....

Wees alleen voorzichtig met de achterdeur op een kiertje te houden, kan zorgen voor een valse rust....

Veel succes met je verdere zoektocht!!

afbeelding van Moerbei

Mr Pither - Ik begrijp wat je

Mr Pither - Ik begrijp wat je bedoelt ja, al geloof ik niet zo zeer in 'valse rust'. Rust is een gevoel en is in wezen niets anders dan het ontbreken van onrust.
Wel geloof ik dat sommige redenen van het gevoel van rust stabieler zijn dan anderen. Wanneer ik mijn gevoel van rust uit mijzelf en mijn bezigheden kan halen heeft dat een stabielere ondergrond dan wanneer ik die rust haal uit de aan- of afwezigheid van andere mensen.
Ik voelde die rust al toen hij weer terug mijn leven kwam en vermoed dat we daarom nu ook veel relaxter met elkaar omgaan.
Maar natuurlijk gaf het gevoel van missen van hem nog steeds een bepaalde onrust en die is nu weg --> hence meer rust. Dus daarin heb je een punt.

Desondanks - op het moment is rust, rust en geluk, geluk - morgen heeft ooit zijn eigen zorgen wel weer, dus laten we van vandaag een feestje maken! Glimlach

afbeelding van mrpither

Re:

Eens!.... een feestje

Laten we benadrukken wat er goed gaat

afbeelding van waterman

@Moerbei

Weer een mooie blog!!!! Ik denk dat ik heeeeeeel veel herken van wat je zegt. De rust is er weer, de rust in jezelf, de vrede met jezelf. Is de situatie nou zo erg veranderd? Nou nee, eigenlijk niet eens. Maar je kan de situatie beter handelen. Je hebt je weer losgemaakt van allemaal veels te grote concepten en analyses en verwachtingen en wensen. En daarmee is het weer kleiner geworden, is de onrust weggegaan. En nu kan je het gewoon weer aan. En ja, wie weet, val je weer op je bakkus. Nou ja, dan is dat zo.... Ook daar sla je je dan wel weer doorheen. Zoiets.

Moerbei, geniet er van!