wil mijn verhaal even van me afschrijven want het doet zon pijn dat ik mezelf geen raad weet. Ik was 5 jaar in een relatie , 2 kinderen en een mooie vrouw van binnen en van buiten. Realiseer te laat wat ik had en moet constateren dat ze de deur heeft dichtgegooid. We komen allebei uit een moeilijke tijd en in plaats van samen er door heen te slaan was ik te trots om mijn problemen te zien laat staan te delen. We wonen voorlopig nog samen omdat de stap ( eigen huis gekocht allebei een nieuw bedrijf opgestart en vrouw ook nog een jaar op school red) wel een hele grote achteruitgang is. Ik heb mezelf de laatste tijd onderhanden genomen omdat ik op emotioneel vlak nogal een gesloten deur was en zij maar probeerde om naarbinnen te komen. Dit heeft ze 4 jaar geprobeerd en toen was het genoeg.Net nu ik tot inkeer ben gekomen ontmoet ze bovendien iemand waar ze wel een emotionel klik mee heeft en boven haar taal spreekt ( ze komt niet uit nederland) ze mist bovendien haar eigen land enorm en dit is altijd een barriere geweest tussen ons. Ze wil blijven in Nederland mede om de kinderen hun vader te laten blijven zien ( zoals ik al zij een prachtmens van binnen en van buiten) ondanks dat ik weet dat ze het liefst terug wilt naar haar vertrouwde omgeving. We hebben nog veel contact omdat we in hetzelfde huis wonen maar dat maakt het voor mij natuurlijk zo ontzettend moeilijk. Ik wil haar absoluut niet kwijt en heb ook wel het idee dat ze nog wel van me houd maar ze kan zich niet meer helemaal openstellen naar mij. gevolg is dat we er voor elkaar zijn en elkaar kunnen knuffelen maar verder er helemaal niets fysieks meer gebeurd. Ik ben bovendien erg onzeker en gesloten en weet signalen ook nooit goed te interpeteren. Ik probeer haar zoveel mogelijk de ruimte te geven. Ik loop al bij een vertrouwens persoon want ik ben emotioneel een wrak. Ik wil heel graag mijn gezin weer terug maar moet uit mijn hoofd zetten dat dit snel zal gebeuren. Sterker nog ik heb het vermoeden dat bij haar echt de deur op slot zit en dat ik alleen maar hoop op iets wat nooit meer gaat gebeuren. We hebben schatten van kinderen en we zullen in die zin ook altijd met elkaar verbonden zijn. Ik ben alleen nog steeds hopeloos verliefd en hou zoveel van haar dat ik niet normaal kan leven wt ik ook probeer. Ik wil haar zo graag laten zien wie ik ben en moet weer terug naar de persoon waar ze weer verliefd op was echter heeft ze haar gevoelens bij iemand anders liggen( ze geeft aan dat dit maar een uitvlucht is en niets betekend) Heb ook sterk het gevoel dat ik geen kans meer krijg om haar mezelf weer te laten zien. Al met al ben ik ontroostbaar en voel me een loser eerste klas.Mensen in mijn omgeving hebben sympatie met me en geven aan dat ik niet te veel moet veranderen aan mezelf want ik ben een mooi mens maar niemand voelt wat ik voel en ben een zeer gevoelig persoon ( vandaar ook de geslotenheid )De veranderingen op emotioneel vlak heb ik trouwens als zeer prettig ervaren en ga hier ook abosluut mee door. Ik denk dat binnen afzienbare tijd het ook mogelijk is om weer op zelf te gaan wonen want zo kan dit ook niet langer alhoewel ik hierin ook mijn twijfels heb omdat ik haar dan nog minder ga zien.