ontrouw niet te herstellen

4.5 jaar geleden ontmoette ik mijn man op wie ik in eerste instantie niet meteen helemaal hoteldebotel verliefd was. Ik vond het prettig dat hij dat op mij wel was en voelde geborgenheid. Na 2 weken bezocht ik mijn ex in de cel, waarbij ik geen slipje droeg. Foutje, nr 1. Paar weken later zag ik een andere ex weer, waarmee ik kort gezoend heb, foutje nr 2. Na 2 jaar zijn mijn man en ik een avond wezen stappen, hij gebruikte niets en was moe toen we thuis kwamen, ik had een pilletje op en behoorlijk gedronken en was super geil. Zijn vriend zat in de woonkamer en ik begon hem als spel te verleiden. Uiteindelijk is het misgegaan en ben ik met hem naar bed geweest. Dit neem ik mezelf nog steeds elke dag kwalijk, heb het direct verteld en na veel gesprekken, besloot mijn man toch bij me te blijven. We hadden een tweeling en de derde was op dat moment op komst, zonder dat we dat zelf nog wisten.
Na de bevalling van de derde besloten we een au-pair in huis te nemen, dit meisje van net 18 jaar zou moeten zorgen dat wij wat meer tijd voor elkaar hadden. Je voelt het al aankomen, binnen twee dagen, lagen zij samen te vrijen. Ik voelde iets en sprak mijn angsten over dit meisje uit met mijn man, hij bleef vol houden niets van haar verleidingspogingen te zien. We gingen op vakantie en lieten de kids bij haar, we hadden het erg fijn, de leukste trip ooit, de enige ruzie die we hadden was toen hij een half uur met zijn telefoon op de w.c doorgebracht had. Affin, 3 maanden later kon ik haar niet mneer uitstaan en heb dr ontslagen. Op het moment dat zei mijn huis verliet, verdween ook mijn man. Hij wou even wat rust in onze relatie... en ik mocht niet op zijn nieuwe adres komen, ivm zijn zakenpartners. Een paar weken deed ik of ik gek was, ik wilde de waarheid niet weten, toen besloot ik toch de stoute schoenen aan te trekken en ging naar zijn huis. Uiteraard trof ik daar al haar toiletspullen etc aan. Toen ik hem ermee confronteerde, zei hij, dat hij haar opgevangen had, omdat ze niet meer thuis terecht kon en in ruil voor zijn huis schoon houden, mocht ze daar op de logeerkamer logeren. Ik stomme koe, nam dit graag aan. Toen ik mijn kids opkwam halen, pakte zei ze van me af en mijn man liet me arresteren, omdat ik op zijn terrein stond. Toen ik 's nachts vrijk gelaten werd, ging ik weer naar zijn bungalow huisje en hoorde ik haar zeggen dat ze bij hem weg zou gaan als hij mij de kids meegaf.
Totaal verslagen ging ik naar huis en toen begon het pas. Een jaar lang van list en bedrog. Als hij met mijn vriendin naar bed mocht, koos hij weer voor mij, na mijn vriendin overgehaald te hebben (achterlijk van me) kwam hij inderdaat bij me terug. We gingen naar venetie en hadden het geweldig, na twee dagen terug in nl moest hij weer aan het werk. Ja, bij haar in bed.
Zo heeft hij me in 1 jaar tijd in totaal 7 keer voorgelogen, dat ze echt verleden tijd was en weer bij dr moeder was en dat ik hem maar moest geloven, anders was er geen toekomst voor ons. Steeds wou ik hem weer geloven, maar kwam ik er weer achter dat ie nog wat met haar had. De laatste keer dat ik er achter kwam, was toen ik mijn sleutels vergat en terug kwam en een telefoongesprek opving over hoe ze er straks uit zou zien met een dikke buik. Weer stortte mijn wereld in, ik deed een zelfmoordpoging.
Hij raapte me op, redde me en zei weer dat ie echt met mij verder wou. We verhuisde naar amsterdam, maar zei kwam bij ons wonen, we hadden of geen relatie meer of een driehoeksrelatie. Wat me bezie;de om hiermee accoord te gaan weet ik nog steeds niet, ik weet alleen dat ik bepaalde beelden die toen in mijn netvlies gebrand zijn, nooit meer kwijt zal raken. Je man van wie je zoveel houdt, innig verliefd met een ander te zien zoenen en neuken, breekt een stuk van je ziel kapot en dat zal nooit meer helen. Ik wou hem niet los laten, ik wou niet dat zei mijn man van me afpakte en mijn gezin uit elkaaar trok, ik vocht door.
Uiteindelijk heb ik gewonnen, nou ja wat je winnen kunt noemen? Zei is in ieder geval zwanger het huis uitgegaan en voor de 8ste keer koos hij weer eens voor mij. Tja, je wilt het zo graag geloven en even deed ik dat ook weer tot ik hoorde dat ie weer telefoninsch contact met haar gehad had, waar hij mij niet over ingeligt had. Is dat zo erg? Nee, dat niet, maar daaruit blijkt wel dat hoe ik het ook probeer, mijn vertrouwen is weg. Hij blijft me zeggen dat alles mijn fout is, omdat ik ooit vreemd ging, hij pakte me alleen maar terug, dus ik ben schuldig...
We strijden en strijden en inmiddels ben ik ook weer zwanger van hem, stom, ja!!
Ik dacht als ik hem nou maar het zelfde kan geven als zei, belachelijk.
In de afgelopen weken hebben we alleen maar ruzies gehad over de toekomst, ik kan het geestelijk niet aan als hij bij haar bevalling gaat zijn, maar hij heeft haar dat beloofd en vind dat hij dat moet doen, voor zichzelf en het kind, verder wil ik niet dat hij haar ziet waar ik niet bij ben. Uiteraard steld zei dat als enige eis dat hij zijn kind mag zien als zei erbij is en ik niet...
Ik heb er een aantal weken over nagedacht en hem vandaag de keuze gegeven, zo wil ik leven en anders niet verder met jou.
punt 1: eerlijk zijn over alles, maar zeker wat betreft alle zaken aangaande haar
punt 2: niet bij haar bevalling aanwezig zijn
punt 3: geen contact met haar waar ik niet bij ben.
Zijn antwoord was, ik zal mijn best doen ,maar als ik alleen mijn kinde mag zien waar zei bij is, moet dat maar.
Hij laat zich mannipuleren toch? of voelt nog steeds wat voor haar.
Ik heb de knoop doorgehakt, ik kan dit niet langer, ik ga er aan kapot.
Ga mijn kindje laten weghalen en met de andere 3 kids opnieuw beginnen. Ik hoop dat ik ergens de kracht en moed vind om het te redden, alleen dit keer.

zdenka's blog
login of registreer om te reageren

Woe, 17/05/2006 - 23:05 — Jeronimo

Sorry maar ik heb niet je

Sorry maar ik heb niet je gehele verhaal gelezen, maar ik concludeer na een deel al dat jij hem kwalijk neemt dat ie met een ander in het nest duikt terwijl jezelf ook zo bent! Ik zou als ik jou was maar eens bij jezelf te rade gaan wat de oorzaak is van jullie ietwat merkwaardige relatie. Hoe kun je zo met elkaar omgaan zeg? En dan bovendien n?É¬?g meer kinderen op de wereld zetten. Mag hopen dat ze goed terecht komen, want een goed voorbeeld krijgen ze duidelijk niet.

Woe, 17/05/2006 - 23:09 — Dearest

Jeetje wat een vreselijk

Jeetje wat een vreselijk verhaal.
Het zal wel toch heel erg wezen van je man als hij je zo heeft terug gepakt! Dat vind ik echt gewoon niet kunnen dan. Te erg voor woorden.
Het klinkt hard, maar zo wil je idd niet verder nee! Maar zoals Jeronimo zegt, kijk ook bij jezelf. Ontrouw is iets vreselijks! Ik heb er zelf een bloedhekel aan! Pak je leven op en dit keer zonder pilletjes etc. Je moet idd een goed voorbeeld zijn voor je kinderen.
Ga voor dat nieuwe leven en bemoei je niet teveel met die ander meid. Ga dingen doen die jij leuk vind. Ik wens je daar veel succes mee en veel sterkte!

Liefs,
Dearest...

Don, 18/05/2006 - 01:14 — Najari

Ja joh, laat je kindje maar

Ja joh, laat je kindje maar lekker weghalen... Als je ervoor kiest om met zo iemand acties te verrichten die ervoor kunnen zorgen dat je zwanger raakt (jeweetwel: geslachtsgemeenschap), neem dan ook je verantwoordelijkheid! Je praat erover alsof het niks is, alsof je besluit 'n kamer te gaan verven. Je bent toch zelf zo dom geweest om samen met hem een kindje te verwekken?!

Je kan wel allemaal eisen gaan stellen, maar hij heeft je nu herhaaldelijk bewezen dat niet te kunnen. En hij is mans genoeg om zijn verantwoordelijkheid te nemen naar zijn 'buitenechtelijke' kind, en dat wil jij dat kleine mensje ook nog ontnemen?

Concentreer je op je kinderen en geef het goede voorbeeld!

Don, 18/05/2006 - 06:08 — asarpuk

Zdenka,

Ik heb je verhaal over en over gelezen deze vroege ochtend, ook de antwoorden. Toch heb ik mijn twijfels over je man. Jij bent dom geweest met bepaalde acties en daar heb je hem over ingelicht. Daarna is hij met een soort van vergeldingsactie begonnen. Het streelt natuurlijk iemands ego als ze een jonger iemand kunnen strikken. Maar wat ik het ergste vind en dat meen ik echt dat jij hem elke keer blijft vergeven. Hoeveel acties hoeveel leugens zijn er nog nodig voordat jij inziet dat het zo niet langer kan. Hij wil en kan haar niet opgeven. Hij is verslingerd aan haar. Ook aan jou maar waarschijnlijk toch in mindere mate. Nu ben je zwanger net zoals zij, en wil je niet dat je man dalijk naar haar en het kind gaat zonder dat jij erbij bent. En zij gaat voor het tegenovergestelde, hij mag komen maar zonder jou. Weet je wat je moet doen inderdaad je hebt het al gezegd: je biezen pakken met je kinderen en ergens opnieuw gaan beginnen. Jou keuze voor een eventuele abortus moet je goed overwegen. niet in een wanhopige gedachte zeggen. En let wel het is een zware beproeving. Dat kan ik je verzekeren maar het is en blijft jouw keuze. Niet iedereen zal achter deze keuze staan maar het blijft die van jou. Jij kan inschatten of dat het wel of niet kan komen gelang de situatie.

Ik wens je veel sterkte toe.

Liefs Asar

Don, 18/05/2006 - 13:02 — Daphje

ongepast

Wil niet onbeleefd zijn, maar kvind het niet echt gepast dat je met dit soort verwijten smijt. Soms is een abortus wel een juiste keuze, zonder dat je daarom respectloos bent naar het leven toe. Zdenka zit duidelijk in een erg moeilijke situatie, en of ze daar nu zelf schuld aan heeft of niet, zij is de enige die daarover te oordelen heeft. Wie zonder zonden is werpe de eerste steen.

Daphne

Don, 18/05/2006 - 07:40 — cleo31

Zdenka

Wat is het dat je na zulke ontrouw toch naar elkaar toetrekt. Ben je verslaafd aan hem of hij aan jou of is het iets anders. Ik kan je wel vertellen dat jullie beiden niet het juiste doen en daarmee de kinderen de dupe laten zijn van jullie losbandigheid. Bedenk je alsjeblieft goed, dat als iemand zegt ik kom bij je terug als ik met je vriendin het bed mag delen dat iemand nooit maar dan ook nooit helemaal voor jou kiest. Wat een gekke voorwaarde, dat je daarmee akkoord bent gegaan. Ik wens je veel kracht toe in de beslissing die je hebt genomen want het klinkt als een zieke relatie. Denk na over wel of niet een abortus. Als je het gevoel hebt dat een kind erbij niet goed is voor jou moet je het niet doen. Maar wees met jezelf in het reine en laat het niet een wraak actie zijn op je ex. Het moet echt jouw beslissing zijn. Anders kun je enorme spijt van krijgen.

een lesje niet geleerd is een lesje over doen x Cleo

Don, 18/05/2006 - 10:01 — Freespirit (of verwijderd)

Hoi Zdenka

Beste Zdenka,

Meissie...ik heb met je te doen..echt waar..Waar is het in hemelsnaam allemaal fout gegaan? Jullie hadden ?É¬°lles...een ticket om als God in Frankrijk te leven...de vrijheid...
En w?É¬°?É¬°rom, w?É¬°?É¬°rom...verloochen jij jezelf zo? Als ik je verhaal lees,voel ik dat jullie relatie al vanaf het eerste moment niet goed van start is gegaan...de 'nodige liefde' was bij jou al niet in die mate aanwezig zoals die had moeten zijn..maar je ging er toch voor..
Je dacht misschien dat de liefde wel zou groeien in je hart along the way, maar naar mijn inzien is die nooit in die mate gegroeid voor je man, zodat je er werkelijk met heel je hart van ging houden...genegenheid en affectie..ja...oprechte liefde..nee.
Na de kinderen die kwamen, kabbelde het een kant op met jullie die dat gat in je hart alleen maar groter maakte....Jouw 'uitspattingen' zijn hier het resultaat van...de kleine vakantie-tjes was de lijm die alles bij elkaar moest houden...en dat deed het ook..voor even...Toen kwam de au-pair...

Zdenka, denk nu eens na...als na twee dagen je man al in bed ligt met dat kind(want dat is ze in mijn ogen)..wat zegt dat dan over jullie 'houden van' ? Van zijn 'houden van'?
Waar ligt de waarde van jullie gezin? Die waarde ligt op straat...en beiden laten jullie die daar liggen...Je gooit alles in de strijd voor iets wat je nooit zal krijgen..Je bent nu verblind door jalousie..maar w?É¬°t wil je terug hebben dan? W?É¬°t wil je bereiken met alles wat je nu onderneemt? Dat je zijn 'onvoorwaardelijke ?É¬©chte liefde' terug krijgt?
Of wil je hem duidelijk maken dat j?É¬?j hem 'onvoorwaardelijke liefde' heb te geven?
Zdenka toch....who is kidding who? Weet je zeker dat het echte liefde is die hier spreekt? Of is het de luxe die vaarwel gezegd moet worden waar je moeite mee hebt?
Hoever wil je gaan in deze? Ben je blind? Is het je gebrek aan zelfvertrouwen en eigenwaarde?...
Als jij daar maar een greintje van in je lijf had, dan had je aan je stutten getrokken..z?É¬? hard..dat hij stof stond te happen van de wolk die je achterliet bij het wegrennen...
Maar wat doe jij? Je maakt het erger en erger door er achteraan te blijven lopen als een dolle hond..terwijl het toch overduidelijk is....jullie realtie is zo dood als een pier!
Kinderen of geen kinderen...er is niks meer wat jullie bind..Jullie hebben het beide aan gruzelementen geslagen met jullie daden en woorden..tot op de dag van vandaag...
Dus w?É¬°t denk jij nu terug te krijgen? Ik ben daar heel nieuwsgierig naar, naar die bevindingen...
Als er werkelijk ?É¬©chte liefde zat tussen jullie dan zat je nu niet in deze shitellende...

Hoelang wil jij in deze situatie blijven zitten? Hoe groot is je incasseringsvermogen?
Hoe groot is je haat?...
Hoe groot is de liefde voor je kinderen?
Hoe groot is je zelf-liefde?
Hou je d?É¬°?É¬°r nu eens mee bezig ipv je man en dat kind...
Je zakt steeds verder mee de modder in zolang jij je bezig houd met hun activiteiten...
Voor jou de verkeerde activiteiten...Waarom hou jij je niet bezig met je kinderen en de opbouw van je eigen leven?
Waarom laat je hen niet achter om te verzuipen in de modder? Samen met haar?
Waarom wil je meeverzuipen? Je hebt zelfs een zwangerschap in de strijd gegooid, die voor hem geen enkele waarde schijnt in te houden..En kom me nou niet vertellen dat het 'een ongelukje' was, je bent er zelf bij geweest en je weet wat er van de bijtjes en bloemetjes komt..Als jij n?É¬?et zwanger wilt worden, dan wordt je het niet! Punt!
Je hele situatie had al drijfveer genoeg moeten zijn om niet zwager te raken...al had ie er een gehad van een olifant of al was het Jesus Christus zelf....JIJ hebt daar als enige zeggenschap in....W?É¬°t dacht je d?É¬°?É¬°r mee te bereiken? Het heeft je alleen maar verder de emotionele shit in geholpen..of niet? Maar gedane zaken nemen geen keer, je bent zwanger van je man die een ander kind ook zwanger heeft gemaakt en daar nu de wrange vruchten voor en door zal plukken...maar waarom wil jij nou meeplukken? Ik snap daar geen ene reet van....zucht...

Als jij hier uit wil komen dan zal je toch drastische maatregelen moeten nemen en jezelf vermannen en tot actie over gaan...Want hoe denk je anders eruit te komen?
Je kan dit slepen totdat je kinderen naar de mavo gaan..wil je dat? Nee..nou dan..dan wordt het tijd om je eigen verantwoordelijkheid te nemen ?É¬©n die voor je kinderen!
Hij doet het niet...hij is 'bezig'...en zal nooit en te nimmer j?É¬?uw leven op poten helpen...
Dat moet jijzelf doen...JIJ en alleen jij kan aan deze ellende een einde maken Zdenka...

Als jij besluit dat het over en gedaan is,is het dat...
Dan ga je zo snel mogelijk scheiden...verhuizen...en opnieuw beginnen..
Als jij wil dat het voorbij is, dan trek je je handen van alles af, je draaid hun de rug toe..
Als jij wil dat het over is, dan verbreek je al het overbodige contact...
Als jij inziet dat je inzet zinloos is, moet je het laten gaan...
Als jij geen pijn meer wilt voelen op deze manier dan trek je die streep eronder...
Als jij geen deel meer wil uitmaken van dit circus, dan stap je eruit....
Wil je dat Zdenka? Wil je een nieuw leven met nieuwe kansen..?
Dan zal je toch rapido zeer vlot moeten worden, en keihard moeten zijn, ook voor jezelf.
Je kan niet snotteren om het ene en het andere willen....
Als jij er maar pijn genoeg van ondervind, dan laat je het wel los..als je slim bent...
En hoelang wou je pijn hebben..? Je hebt NIETS meer om voor te vechten,wat ooit eens was is niet meer..waarom dan die vrijwillige pijn?
Als je je eigen ergens voor wil inzetten doe het dan voor jezelf en je kinders!
D?É¬°?É¬°r schiet je tenminste iets mee op...de rest niet..
Nu heb je een rol in een drama waar geen eind aankomt zolang jij meespeelt...
Je bent een pion in een vies spelletje, en je l?É¬°?É¬°t het gebeuren...
Laat ze toch krijgen wat rooie Joop heeft gehad (god hebbe zijn ziel) en denk aan jezelf en je kinderen. Ga er zo ver mogelijk bij vandaan..laat ze maar doen en laten wat ze niet kunnen..al komen er vijf baby`s..h?É¬?n zorg...Al stelt dat 18jarige kind nog zoveel eisen omdat ze nu denkt koningin bolo te zijn dmv haar zwangerschap en met alles kan weg komen..l?É¬°?É¬°t haar! Wat weet zij nou wat ze zichzelf heeft aangedaan...Ze denkt dat ze het lek boven heeft nu..de domme gans.. Ze heeft haar eigen leven al op zo`n manier verkracht..dat krijg jij niet voor elkaar met wat voor daden dan ook...ze h?É¬©?É¬©ft haar straf al..alleen beseft ze het nog niet...LAAT HET.....
Besluit vandaag nog dat de deuren dicht gaan...trek die grens...
Maak je eigen plan de campagne en hou je daaraan vast met al je kracht die je in je hebt zitten...Trek die stekkers eruit (hij en zij) en zie dan eens wat er gebeurt...hou vol.
Laat je niet verleiden tot emoties en uitbarstingen of maatregelen..Regel alles alleen voor jezelf en je kinderen...Zorg dat je op vrije voeten komt en geef ze geen haarbreed de ruimte. Laat advocaten alles regelen zodat jij zo min mogelijk betrokken wordt in d?É¬?e ellende die komen gaat...Maar DOE HET!
Its the only way out...if you realy want to get out...

FreeSpirit

Ik ben slechts jou in een andere vorm...

Don, 18/05/2006 - 10:43 — zdenka

abortus of niet?

Het is niet dat ik mijn kindje laat weghalen als een kamer verven. Ik kan niet zeggen hoeveel verdriet ik al twee weken heb en aan het dubben ben over deze keuze. Al twee keer ging ik naar een kliniek omdat mijn verstand zegt dat ik van hem geen hulp hoef te verwachten en alleen niet voor 4 kinderen kan zorgen, ook twee ging ik weer rechts om keerts omdat mijn gevoel zei dat dit mijn kindje was die het net zo zeer verdient om te leven en toch met een reden in min buik is gekropen.
Die tegenstrijdige gedachten maken me zo gek, dat ik zelf niet eens meer weet of ik mezelf wel wil laten leven. Ik weet dat er drie schatjes rond lopen die op me rekenen en waar ik er altijd voor zal moeten zijn, maar dan denk ik, wie is er voor mij? Zo graag zou ik op iemands schouder willen huilen, schreeuwen als een klein kind die zich bezeerd heeft, maar ik ben geen kind, helaas.
Door alle reacties, bedankt overigens, ben ik weer aan het tweifelen en ik weet dat als je tweifeld, het niet moet doen, maar erg lang wil ik ook niet wachten met mijn besluit en ik moet ook dit kindje een warm nesteje kunnen bieden en dat zit er voorlopig niet in, hoezeer ik ook wil en besef dat het moet.

Wie is online

Enquête